Poprzedni rozdział pokazał, że D700 i D3 nie różnią się jakością zdjęć. Nie było widać też różnicy w ilości szumu. Potwierdzają to nasze pomiary wykonane Imatestem na zdjęciach tablicy szarości. Poniższy wykres dla D700 wiernie przypomina analogiczny z D3. Wartości szumów na zdjęciach JPEG, w granicy błędu, są takie same dla obu aparatów.

W Nikonie D700, tak jak w D3, mamy do dyspozycji aż 3 stopnie (LOW, NORM, HIGH) redukcji szumów w przypadku stosowania wysokich ISO i redukcję zakłóceń przy długich ekspozycjach. Efekty działania redukcji szumów przy czułości 6400 ISO można zobaczyć porównując poniższe wycinki zdjęć.

6400 ISO
NR OFF
NR LOW
NR NORMAL
NR HIGH

Ze zdjęciami RAW jest znów tak jak w D3. Zarówno wielkość szumu, przy wywoływaniu do 24- i 48-bitowych plików, jak i ogólna jakość zdjęć D700 są takie same jak D3. Baliśmy się, że mniejszy korpus w najnowszym Nikonie i usytuowanie baterii mogą powodować minimalnie większe nagrzewanie się matrycy, a to z kolei mogło by prowadzić do zwiększenia szumu. Tak się jednak najwyraźniej nie stało.

Obliczone wartości szumów dla zdjęć 48-bitowych przedstawione na wykresie poniżej, pokazują wyraźnie mniejsze szumy o około 0.5-1%, ale tylko dla wysokich czułości. Do 800 ISO szum jest na takim samym poziomie jak w wersji 24-bitowej. Porównanie do Canona 5D pokazuje niewielką przewagę D3/D700 na wyższych czułościach. Jest ona wyraźniej dostrzegalna na 800, 1600 ISO i sztucznej dla Canona 3200 ISO.

D700 w całym zakresie czułości zachowuje się jak D3. Daje się zauważyć słabe ISO 100, ale jednocześnie stosunkowo niskie szumy w całym zakresie czułości. Nawet tak ekstremalne czułości jakimi są ISO 12800 25600 mogą stać się użyteczne. Oczywiście szum jest w ich przypadku wysoki, ale póki co tylko Nikon oferuje takie wartości ISO, a jeszcze nie tak dawno temu, taki poziom szumu widzieliśmy w matrycach CCD na czułościach ISO 1600-3200.

50 ISO
5D
100 ISO
D700
D3
5D
D300
200 ISO
D700
D3
5D
D300
400 ISO
D700
D3
5D
D300
800 ISO
D700
D3
5D
D300
1600 ISO
D700
D3
5D
D300
3200 ISO
D700
D3
5D
D300
6400 ISO
D700
D3
D300
12800 ISO
D700
D3
25600 ISO
D700
D3

Darki

Od pewnego czasu dokładnie przyglądamy się darkom licząc statystyki zdjęć i pokazując surowe obrazy w odpowiednim zakresie sygnału. W teście Nikona D3 jeszcze tego nie robiliśmy i bo nie mieliśmy odpowiedniego oprogramowania. Od tego czasu rozwinął się zarówno dcraw, a my byliśmy w stanie rozszerzyć nasze własne oprogramowanie, co pozwala lepiej przyglądać się statystykom surowych obrazów.

Zdjęcia bez dopływu światła, czyli darki, wykonujemy z czasem 180 sekund. RAW-y wywołujemy programem dcraw z opcją pozwalającą zobaczyć sygnał przed interpolacją. Tworzony jest wtedy 48-bitowy obraz, który następnie konwertujemy do formatu FITS, umożliwiającego wykonanie miarodajnych statystyk. W przypadku D700 RAW-y były zapisywane jako 14-bitowe, a to daje poziom sygnału równy 16384 (w D3 pokazywaliśmy 12-bitowe RAW-y). Wykonując histogram wartości zliczeń w każdym pikselu na 48-bitowym obrazie możemy przekonać się jak wygląda statystyka sygnału. Jeśli z sygnałem nic się nie dzieje, czyli oprogramowanie nie wykonuje jakichś redukcji, nie odejmuje stałych wartości tego sygnału, to histogram ma kształt gassowskiego dzwonu. Jeśli jednak oprogramowanie od naturalnego sygnału odejmie stały sygnał, który można w przybliżeniu określić znając własności fizyczne matrycy, wtedy zamiast prawidłowej statystyki histogram ma kształt uciętego dzwonu, a maksimum sygnału jest w zerze. Pamiętamy tego typu sytuacje chociażby ostatnio w Olympusie E-520. Proszę teraz przyjrzeć się histogramom RAW-ów w tabelce poniżej.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)
6400 (RAW)
3200 (JPEG)
12800 (RAW)
12800 (JPEG)
25600 (RAW)
25600 (JPEG)

Oś pozioma histogramu RAW to przedział 0-1023, a pionowa 0-100000. Niestety wszystko wskazuje na to, że oprogramowanie Nikona ingeruje w RAW-y odejmując po cichu stałą wartość. I właśnie dlatego żałujemy, że tej metody nie zastosowaliśmy przy teście D3. Sięgając do archiwum i wykonując statystyki na zdjęciach z D3 w analogiczny sposób, zobaczyliśmy dokładnie to co powyżej. Trzeba jednak przyznać, że programiści spisali się na medal. Jak pamiętamy test na gwiazdach Nikonem D3 nie pokazał wycinania ich z tła nieba. To mogło by znaczyć, że mamy do czynienia z odejmowaniem stałego sygnału charakterystycznego dla tej matrycy.

Darki wywołane z RAW-ów pokazaliśmy w zakresie od 0 do 1023 (białe punkty odpowiadają sygnałowi większemu od 1023). To umożliwia nam zobaczenie niejednorodności sygnału na matrycy. Dziwnie wyglądają skrajne czułości, które są programowo podciągane. W ich przypadku wzmocniony sygnał wyłonił prostokątne obszary, ale w związku z prowadzonym odszumianiem trudno wnioskować czym one są. Być może dla każdego takiego prostokąta odejmowany jest inny sygnał charakterystyczny dla tego obszaru.

Liczenie w tym momencie średniej i odchylenia standardowego rozkładu jest sztuką dla sztuki, bo nie mamy do czynienia z wartościami losowymi. Dla porządku pokazujemy jednak te wielkości.