Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   55.52+/- 0.05 mm Prawy:  55.51+/- 0.05 mm	6 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	8.04+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	78.8+/- 1%	9 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum w okolicy wartości średnich, na brzegu całkiem spora.	4.4 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Mały.	8 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 50% ± 3%	5 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się mniej więcej w 75% promienia pola widzenia. Na samym brzegu jest trochę większa od średniej.	8 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 92% ± 2% od centrum pola widzenia.	8.5 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Bardzo małe.	4.7 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Około 15% różnicy pomiędzy transmisją w czerwonej i niebieskiej części widma.	3.2 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Wzorowa.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Bardzo małe. Źrenice widoczne na prawie czarnym i jednolitym tle.	4.8 / 5.0 pkt
Obudowa	Całkiem spora i solidna. Dobra, matowa i przylegająca do rąk guma na obiciu. Świetnie leży przy oku. Muszle gumowane o 3 stopniach regulacji. Guma nigdzie nie odchodzi. Żadnych zastrzeżeń.	8 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Duża, wygodna i chodząca prawidłowo śruba centralna o zakresie 450 stopni. Dodatkowo ogniskowanie indywidualne na każdym okularze z osobna rozwiązane poprzez pierścienie ze stopniowanym ruchem (cicho klikające). Ogniskowanie indywidualne odsuwa okulary, ale nie obraca soczewkami. Wszystko pracuje jak należy.	5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Brak. Możliwość zakupienia opcjonalnego łącznika.	2 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 57.3 do 77.4 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	2.9 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 53.4 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 50.0 stopnia (wg wzoru tangensowego).	6 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 6.64± 0.03 stopnia i było zgodne z tym podanym w specyfikacjach. Pole typowe dla tej klasy sprzętu.	5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Czarno i matowo. Nie widać żadnej elektroniki jak u konkurencyjnej Leiki. W prawym tubusie półprzepuszczalne lustro. Trochę drobnych pyłków.	4 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.0%, OP: 0.5%	7.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Wysokiej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Purpurowe na obiektywach, purpurowo-pomarańczowe na okularach oraz zielonkawe na pryzmatach. Intensywność powłok duża - dużo większa niż u Leiki.	4 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	10	4.5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	68.7%	130.6 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• bardzo solidna i dobrze wykonana obudowa,
• mały astygmatyzm,
• niewielka koma,
• obraz ostry w prawie całym polu widzenia,
• bardzo małe pociemnienie na brzegu pola widzenia,
• dobre wyczernienie wewnątrz tubusów,
• okrągłe źrenice na czarnym tle,
• wysokiej klasy pryzmaty.

• bardzo słaba transmisja w tubusie zawierającym lustro,
• przeciętne odwzorowanie kolorów,
• zauważalna aberracja chromatyczna na brzegu pola widzenia.

Pierwszymi lornetkami nocnymi, wyposażonymi w dalmierze, były produkty firmy Leica (Geovid 8x56 BRF i 15x56 BRF) zaprezentowane na przełomie lat 2005/2006. Nic więc dziwnego, że w naszym teście dalmierzowego i nocnego Zeissa znajduje się mnóstwo odniesień i porównań do Leiki, tym bardziej, że obie znane firmy podeszły do tematu w trochę inny sposób.

Zacznijmy więc omawianie wyników jakie uzyskał w naszym teście Carl Zeiss Victory 8x56 T* RF. Już pierwszy rzut oka na źrenice wyjściowe lornetki, a w szczególności jej prawą źrenicę, pozwala stwierdzić w jaki sposób rozwiązano problem umiejscowienia dalmierza.

Jak widać, mamy do czynienia z półprzepuszczalnym i wstawionym niezbyt centralnie lustrem. Jak fatalny jest to pomysł w przypadku lornetki nocnej, pokazuje poniższy wykres transmisji, tym razem zaprezentowany dla każdego tubusa z osobna.

Widać, że w prawym tubusie, w centrum zakresu widzialnego, transmisja ledwo przekracza poziom 70%. Dla światła niebieskiego ma natomiast problemy aby przekroczyć 60%. W przypadku lornetki nocnej, to niestety katastrofa.

Nawet, gdy spojrzymy na tubus lewy, gdzie nie ma lustra kierującego część światła do dalmierza i tak można trochę ponarzekać. Transmisja nigdzie nie przekracza 90%, a co więcej krzywa jest dość mocno nachylona przez co mamy około 15% różnicy w ilości przepuszczanego światła w barwie niebieskiej oraz czerwonej. Jak to wpływa na kolorystykę, nie musimy chyba tłumaczyć. Jest to tym bardziej dziwne, że testowany przez nas model bez dalmierza - Carl Zeiss Victory 8x56 T* FL - pokazywał znacznie ładniejszy i bardziej płaski wykres z maksymalną transmisją sięgającą świetnego wyniku 95%.

Zdecydowanie bardziej podoba nam się rozwiązanie Leiki, które daje taką samą transmisję w obu tubusach, a obecność dalmierza objawia się poprzez wyraźne obcięcie przepuszczalności na granicy światła czerwonego i podczerwieni.

Poniższe zdjęcie pokazuje porównanie gabarytów Leiki i Zeissa. Widać, że ten ostatni jest wyraźnie większy. Jest to związane z zastosowaniem dłuższych pryzmatów Abbe-Koeniga, które na dodatek są dobrze dobrane do rozmiarów lornetki i nie powodują winietowania, które było obserwowane u Leiki.

Gdy przechodzimy głównych własności optycznych, Zeiss nie ma praktycznie żadnych innych poważnych wad. Aberracja chromatyczna na brzegu pola widzenia mogłaby być mniejsza, ale to jest w zasadzie jedyna rzecz, której możemy się "doczepić".

Porównanie dalmierzowego modelu Victory 8x56 T* RF do zwykłego Victory 8x56 T* FL wypada bardzo boleśnie dla tego pierwszego. Nie dość, że musimy dopłacić grube kilka tysięcy złotych, to dostajemy mniejsze pole widzenia, słabą transmisję i przeciętne odwzorowanie kolorów. Czy warto zapłacić taką cenę za posiadanie dalmierza? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam.

Gdy już jesteśmy przy dalmierzu, musimy wspomnieć coś o jego skuteczności i pracy. Jego obsługa jest bezproblemowa i nie ma z nią najmniejszych trudności zarówno w dzień, jak i w nocy. Skuteczność dzienną i nocną także oceniamy wysoko. Dla obiektów bliższych, znajdujących się w odległości około kilkudziesięciu metrów pomiary pokazywane przez Zeissa, jak i konkurencyjną Leikę zgadzały się idealnie. Gdy próbowaliśmy mierzyć odległości na dystansach na poziomie grubych kilkuset metrów różnice sięgały 1-2 metrów, co całkowicie mieści się w deklarowanym błędzie pomiarowym. Swoją dalmierzową rolę lornetka spełnia więc bez żadnych niedociągnięć.