Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   49.93+/- 0.05 mm Prawy:  49.98+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	7.13+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	93.2+/- 1.5%	21 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum i na brzegu bardzo mała.	8.8 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Niestety spory. Gwiazd nie daje się sprowadzić do punktów, zawsze strzelają jakieś iskry na boki.	4 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 81% +/- 3%	10 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się w okolicach 70% pola i na brzegu jest trochę większa od średniej.	6.8 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 90% +/- 3% od centrum pola widzenia.	8 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Niewielkie, choć daje się zauważyć.	4.1 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Ładna i stosunkowo płaska krzywa transmisji. Bardzo dobre odwzorowanie bieli.	4.8 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Trochę za jasne okolice samej źrenicy wyjściowej.	2.6 / 5.0 pkt
Obudowa	Duża i solidna lornetka Porro. Krótka ale szeroka. Wysokiej klasy guma na obiciu. W dużych rękach leży dobrze. Gumowane muszle, zawijane plus zawijana osłonka od bocznego światła. Nic nie odchodzi, ani nie odstaje.	8 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Indywidualne na obu okularach (od -5 do +5 dpt). Wygodne pierścienie z zagłębieniami na palce, odciągane i z żółtawymi znacznikami położenia.	5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Brak. W miejscu mocowania statywowego są umocowane paski od dekielków na obiektywy.	0 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 56.7 do 74.1 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	3.5 metra. Dość dobry wynik jak na duże Porro z indywidualnym ogniskowaniem, choć w skali ogólnej przeciętny.	1.5 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 51.9 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 48.8 stopnia (wg wzoru tangensowego).	4 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 7.28 +/- 0.04 stopnia i było odrobinę mniejsze niż podane w specyfikacjach. Pole typowe jak na tą klasę sprzętu.	5.5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Czarno i matowo - ideał. Pojedyncze, prawie niezauważalne drobinki kurzu.	4.8 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 2.15% OP: 0.66%	6 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Mimo tego, że lornetka jest duża i ma pryzmaty ze szkła BaK-4 nie załamują one światła przy brzegach idealnie. Źrenice pokazują minimalne szare obszary tak jak w tanich pryzmatach ze szkła Bk7. OL: 0.96%, OP: 0.76%	7 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Zielono-żółto-fioletowe na obiektywach, żółtawe na pryzmatach i żółto-fioletowe na okularach. Intensywność mała.	5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	30	5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	75.2%	142.9 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• świetna jakość wykonania,
• wysoka transmisja,
• świetne odwzorowanie bieli,
• bardzo dobrze korygowana aberracja chromatyczna,
• dobrze korygowana koma,
• mała dystorsja,
• niewielkie pociemnienie na brzegu pola widzenia,
• obraz ostry w znacznej części pola widzenia,
• świetnej jakości powłoki antyodbiciowe,
• doskonałe wyczernienie wewnątrz tubusów,
• długa gwarancja,
• dobre wyposażenie.

• winietujące pryzmaty,
• zauważalny astygmatyzm,
• trochę za jasne okolice źrenic wyjściowych.

Steiner Commander XP 7x50 to bardzo ciekawy instrument optyczny. To lornetka niewątpliwie kierowana do zamożnych osób, które firma stara się uwieźć wysoką jakością wykonania, niemiecką solidnością, dobrą optyką, długą gwarancją i bardzo gustowną walizeczką, w której lornetka jest sprzedawana. Lornetka kosztuje niespełna 4000 zł, a więc do tanich zdecydowanie nie należy. Z drugiej strony jest zauważalnie tańsza od produktów klasy 7x50 czy 8x50 oferowanych przez firmy takie jak Leica, Swarovski czy Zeiss.

Tak naprawdę, to od niedawna flagowy model 7x50 w ofercie Steinera. Jeszcze kilka lat temu, chcąc kupić dobre Porro klasy 7x50, mieliśmy znacznie większy wybór. Steiner oferował bowiem te parametry w klasie Night Hunter i Ranger. Teraz już tego nie robi i na placu boju został tylko Commander i Navigator. Widocznie producent uznał, że nie ma sensu dublowania oferty, a myśliwi i miłośnicy astronomii zainteresowani klasycznym 7x50 mogą zamiast Night Huntera i Rangera kupić właśnie Navigatora i Commandera. Z jednej strony trudno odmówić logiki temu rozumowaniu - dobra lornetka, to dobra lornetka i sprawdzi się wszędzie. Z drugiej strony, jako klient, wolałbym większy wybór. Szczególnie w tak szybko znikającej z rynku kategorii lornetek Porro, które są sukcesywnie wypierane przez często gorsze od nich dachówki.

Od flagowego modelu wymaga się wiele. Czy Steiner Commander XP 7x50 wymagania te spełnia? W wielu kategoriach zdecydowanie tak. Przede wszystkim lornetka jest świetnie wykonana. Jest potężna i sprawia wrażenie pancernej. O jakości zastosowanych w niej technologii optycznych niech świadczy poniższy wykres transmisji.

Widać, że powłoki, które otrzymujemy są najwyższej jakości. Transmisja sięga maksymalnego poziomu 94-95%, a w szerokim zakresie widma przekracza 90%, co zapewnia bardzo dobre odwzorowanie kolorów oraz czysty i kontrastowy obraz. Jeśli dołożymy do tego dobrą lub bardzo dobrą korektę większości wad optycznych, dostajemy instrument niewątpliwie wart zainteresowania. Ale czy idealny? Otóż nie, bo lornetka notuje wpadki i to w zaskakujących kategoriach.

Patrząc na gabaryty Commandera, ostatnie co bym pomyślał to problemy z winietującymi pryzmatami. Tymczasem winietują one zauważalnie i to na dwa sposoby. Są odrobinę za małe, przez co źrenice wyjściowe są nieznacznie ścięte. Co więcej, przy ich brzegach światło nie jest załamywane wystarczająco efektywnie i robią się małe, szare "diamenciki" dokładnie takie jak w tanich lornetkach z pryzmatami ze szkła Bk7. Nie wiem jaki konkretnie typ szkła wkłada w swoje pryzmaty Steiner, ale coś tutaj jest nie tak, bo podobny problem ma Steiner Night Hunter XP 8x56 - inna topowa lornetka tego producenta. W sprzęcie z najwyższej półki cenowo-jakościowej taka wpadka niewątpliwie razi.

Drugie niedociągnięcie to zauważalny astygmatyzm. Ciekaw jestem, co jest jego przyczyną, bo bardzo podobny do Commandera gabarytami i budową Ranger 10x50 też cierpiał z powodu tej wady. Może to wrodzona przypadłość krótkich Porro Steinera?

Nie chciałbym, żeby podsumowanie skądinąd bardzo udanej przecież lornetki kończyło się akcentami negatywnymi. Patrząc bowiem obiektywnie, trudno być niezadowolonym z takiego instrumentu. Rynek ma jednak dla Commadera dwie wiadomości. Pierwsza jest zła. Ma on bardzo silnych i trochę tańszych konkurentów w postaci Doctera Nobilem 7x50 B/GA oraz Fujinona FMTR-SX 7x50. Druga jest dobra. Poniższe zdjęcie pokazuje, że pod względem gabarytów Steiner ma do zaoferowania trochę więcej (mniej?) niż Docter i Fujinon.