Panasonic G6 umożliwia kontrolę intensywności procesu odszumiania w dość szerokim zakresie. Do dyspozycji mamy 11-stopniową skalę odszumiania, a zawiera się ona pomiędzy −5 a +5, ze skokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułości ISO 6400 i 12800 z różnymi stopniami redukcji zakłóceń. Poza minimalnym (−5) i maksymalnym (+5) poziomem odszumiania prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 6400
Odszumianie wyłączone (−5)
Odszumianie średnie (0)
Odszumianie wysokie (+5)
ISO 12800
Odszumianie wyłączone (−5)
Odszumianie średnie (0)
Odszumianie wysokie (+5)

Dla ISO 6400 silniejsze stopnie odszumiania powoduję redukcję zakłóceń, która pociąga za sobą utratę pewnej ilości szczegółów. W przypadku czułości o 1 EV wyższej, detale zostały już dość mocno zdegradowane przez sam fakt użycia ISO 12800, także trudno mówić o poprawie jakości po odszumieniu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GF6 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Olympusa E-PL5 i Sony NEX-5R.

Poziom szumu w G6 jest na tyle wysoki, że już dla najniższej czułości aparat ten ustępuje rywalom. Najłatwiej to zobaczyć na wycinkach zdjęć tablicy Kodaka. Dla wyższych ISO różnica na niekorzyść Lumiksa jest znaczna i w zasadzie już wartość 3200 jest niezbyt użyteczna. Gdy weźmiemy do porównania poprzednika czyli model G5, okazuje się, że oferuje on wyższą jakość obrazu…

Sprawdźmy teraz, co pokażą nam konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Już na pierwszy rzut oka widać, że poziom szumu do niskich nie należy. Dla maksymalnej czułości, wartości dla składowej niebieskiej i zielonej wyniosły odpowiednio 23.5% oraz 19.7% i nie zmieściły się na naszym wykresie. Aby poprawić czytelność dla niższych czułości zdecydowaliśmy się ogranić zakres na osi pionowej do 18%. Oba przytaczane przy okazji porównania jakośći zdjęć bezlusterkowce konkurencji wypadają lepiej w tej kategorii od G6, a ich przewaga waha się w przedziale od 0.7 do 1 EV. Z kolei flagowy Lumix, czyli model GH3, szumi mniej nawet o 1.3 EV.

Jak zwykle, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj również ograniczyliśmy wykresu od góry do wartości 15% i nie zmieściły się na nim wszystkie dane. Składowa niebieska szumu dla czułości ISO 25600 wyniosła 20.7%, natomiast zielona 16.6%. Poniższy przebieg pozwala nam wygodnie porównać wyniki G6 i jego poprzednika. Dla maksymalnej dostępnej w G5 czułości (12800) obydwa modele prezentują wyrównany poziom. Dla pozostałych wartości, starszy Lumix charakteryzuje się niższym szumem o ok. 0.3 EV.

Darki

Sprawdźmy teraz jak matryca G6 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Standardowo jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. W przypadku G6 pojawił się jednak problem, bowiem aparat uniemożliwia wykonywanie ekspozycji dłuższych niż 128 sekund. Mimo to zdecydowaliśmy się jednak sprawdzić, co pokażą nam owe „krótsze” darki.

Jak zwykle zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W Panasoniku G6 zakres ten wynosi od 0 do 1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Dla lepszego zobrazowania zachowania matrycy G6 na wysokich czułościach, postanowiliśmy dodatkowo skonwertować pliki TIFF dla trzech najwyższych wartości ISO do formatu GIF, dobierając zakres 0–3071. Taki sam zakres odłożyliśmy na poziomej osi histogramów, natomiast wartości na osi pionowej zredukowaliśmy do 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
6400
12800
25600

Mimo krótszej, bo 128-sekundowej ekspozycji widać, że poziom prądu ciemnego jest bardzo wysoki. Pomiędzy czułością ISO 6400 i 3200 obserwujemy aż 5-krotny wzrost średniego poziomu sygnału. Dostrzegamy ponado nierównomierności w rozkładzie szumu, które są jednak lepiej widoczne na plikach JPEG.

Na darkach w formacie JPEG wspomniane wyżej niejednorodności są nieco lepiej widoczne. Obserwujemy nieco większe zaszumienie na krawędziach matrycy, a także fragment w okolicach prawego dolnego rogu. Ów fragment ograniczony jest z lewej strony linią idącą ukośnie, a przypominającą rysę na filtrze AA. Oczywiście o żadnej rysie nie możebyć mowy, bowiem gdyby takowa istniała, nie była by widoczna przy fotografiach bez dostępu światła.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600