Jak już wspominaliśmy wcześniej, w NX1100 można teoretycznie włączyć lub wyłączyć odszumianie wysokich czułości i dotyczy ono ISO od 6400 w górę. Z tego co do tej pory zobaczyliśmy wynika, że wyłączenie tej opcji wcale nie oznacza braku odszumiania, czego należałoby się spodziewać. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla opcji wyłączonej i włączonej, na zdjęciach wykonanych na czułościach ISO 6400 oraz 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone

Domyślne (wyłączone) odszumianie jest na tyle intensywne, że pozbawia zdjęcia wykonane na wysokich czułościach większości drobnych detali. Aktywacja odszumiania powoduje jeszcze większe „rozmydlenie” obrazu, zatem trudno nam polecić jego stosowanie.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX1100 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon EOS M oraz Sony A3000. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Do czułości ISO 800 nie mamy zastrzeżeń odnośnie jakości zdjęć z NX1100. W kwestii ostrości obrazu, w przypadku RAW-ów jest odwrotnie niż przy porównaniu JPEG-ów – tym razem fotografie wykonane aparatami konkurencji charakteryzują się lepszą wyrazistością. O prawdopodobnej przyczynie takiego stanu rzeczy, czyli mocniejszym filtrze AA w Samsungu, wspominaliśmy już w rozdziale czwartym.

Powyżej ISO 1600 zaszumienie obrazu w NX1100 jest większe niż w EOS-ie M i A3000. Różnica jest na tyle wyraźna, że nie pozostawia wątpliwości, że Samsung radzi sobie najsłabiej w naszym zestawieniu.

Sprawdźmy teraz jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy na poniższym wykresie.

Biorąc pod uwagę uśrednione wartości szumu dla wszystkich składowych, jego poziom jest porównywalny w każdym z trzech bezlusterkowców, aż do ISO 1600. Wyższe czułości pokazują przewagę aparatów konkurencji. EOS M szumi mniej o ok. 1/3 EV przy ISO 3200 oraz 2/3 EV dla ISO 6400. Maksymalnie góruje nawet o 1 EV. A3000 notuje wyraźnie lepsze wyniki od NX1100 dopiero przy ISO 6400 (o 1/3 EV). Wraz ze wzrostem czułości jego przewaga także rośnie, jednak krzywa szumu od ISO 6400 zachowuje się niefizycznie (wartości nie rosną wykładniczo).

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Wyniki te potwierdzają wyciągnięte przez nas do tej pory wnioski.

Darki

Nie udało nam się niestety przeprowadzić typowego testu darków w Samsungu NX1100. Podobnie jak w innych bezlusterkowcach tego producenta, w trybie Bulb po wykonaniu zdjęcia aparat sam wykonuje darka i automatycznie go odejmuje. W NX1100 najdłuższy dostępny czas otwarcia migawki (poza trybem Bulb) wynosi 30 sekund. Zdecydowaliśmy się zatem na wykorzystanie go i wykonanie ekspozycji bez dopływu światła na trzech najwyższych czułościach. Tak otrzymane zdjęcia w formacie RAW wywołaliśmy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF przekonwertowaliśmy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX1100 zakres ten wynosi od 0 do 127. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
3200
6400
12800

Darki 30-sekundowe nie pokazują tyle, ile mogłyby pokazać darki 3-minutowe. Pewne informacje można jednak w ten sposób uzyskać. Po pierwsze, na podstawie histogramów oraz statystyki przedstawionej poniżej w tabelce widać, że mamy do czynienia z częściową redukcją sygnału. Na wykresach można zaobserwować, że rozkład został wyraźnie obcięty z lewej strony, a średnie wartości sygnału są mniejsze niż odchylenia standardowe. Po drugie, na miniaturkach darków zaprezentowanych powyżej można zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu. Obserwujemy jaśniejszą plamę w lewym dolnym obszarze kadru. Dodatkowo dostrzegamy objawy bandingu.