Poziom szumu na zdjęciach JPEG jest dość niski, bowiem nawet dla czułości ISO 51200 osiąga on ledwie 3.5%. Na podstawie porównywalnych wartości poszczególnych składowych (od ISO 800) oraz wyraźnych załamań na wykresie możemy stwierdzić, że odszumianie ma miejsce, mimo iż wyłączyliśmy je w menu. Kolejny raz musimy potępić takie zachowanie. W tak zaawansowanym sprzęcie, jeśli użytkownik coś wyłącza, to najczęściej robi to świadomie i nie chce być na siłę poprawiany przez programistów, którzy zachowują się jakby wiedzieli lepiej, co chcemy uzyskać.

W aparacie mamy do wyboru cztery ustawienia dotyczące odszumiania: niskie, średnie, silne, auto oraz wyłączone. Co więcej, w menu aparatu znajdziemy także opcję pozwalającą zdefiniować odszumianie dla każdej czułości z osobna. Działanie funkcji usuwania zakłóceń pokazujemy na wycinkach zdjęć scenki wykonanych z czułością ISO 12800 oraz 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie auto
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie auto
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne

Biorąc pod uwagę zauważalne odszumianie przy ustawieniu „wyłączone”, siła kolejnych stopni tego procesu nie jest wyjątkowo duża. Obserwujemy redukcję zakłóceń obrazu, której towarzyszy utrata detali widocznych na zdjęciach. Nie jest ona jednak drastyczna i pozwala zachować całkiem sporą ilość szczegółów.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z K‑3 (zapisywane jako 14-bitowe pliki DNG) wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y.

Poziom szumu na zdjęciach pochodzących z lustrzanek w powyższym zestawieniu jest porównywalny mniej więcej do czułości ISO 3200. Powyżej tej wartości Nikon radzi sobie nieco lepiej niż pozostałe aparaty. Szum w wypadku K-3 i 70D powoduje silniejsze pogorszenie jakości obrazu w stosunku do D7100, aczkolwiek nie są to drastyczne różnice.

Warto podkreślić wysoką szczegółowość zdjęć wykonanych na bazowej czułości. Odtworzenie detali w K-3 jest równie dobre co w D7100. Przewaga tych dwóch lustrzanek nad Canonem jest widoczna i wynika nie tylko z mniejszej liczby pikseli w 70D. Zarówno Pentax jak i Nikon zostały pozbawione filtrów antyaliasingowych, co zaowocowało wysoką zdolnością rozdzielczą oraz ostrością obrazu. W Canonie zastosowano zwykły, symetryczny filtr AA, dzięki czemu zdjęcia nie są tak wyraziste, jednak aparat jest mniej podatny na wystąpienie efektu mory.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Wykres szumu ma charakter wykładniczy i nie dostrzegamy na nim niepokojących załamań. Biorąc pod uwagę uśrednione wartości szumu poszczególnych składowych, widzimy, że testowany K-3 i 70D idą praktycznie „łeb w łeb” do czułości ISO 3200. Dla ISO 6400 i 12800 Pentax ma minimalną przewagę, po czym dla ISO 25600 tendencja się odwraca. Warto jednak podkreślić, że różnice pomiędzy tymi lustrzankami są naprawdę symboliczne. Zgoła inaczej wygląda sytuacja z D7100. Ten model góruje nad K-3 o 2/3 EV w niemal całym zakresie czułości. Dopiero dla ISO 25600 przewaga ta spada do 1/3 EV.

Na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych na 48-bitowych TIFF-ach, możemy wysnuć podobne wnioski odnośnie różnic pomiędzy opisywanymi modelami.

Darki

Pentax K‑3 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej, co odpowiada maksymalnemu poziomowi sygnału równemu 16384. Po wykonaniu 3-minutowych ekspozycji bez dopływu światła RAW-y zostały wywołane programem dcraw, ale tak, aby uzyskać obraz jeszcze sprzed interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku K‑3 zakres ten wynosi od 0 do 1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Histogramy wygenerowane na podstawie zdjęć z K‑3 swoim kształtem nie przypominają gaussowskiego dzwonu. Cała lewa część histogramów jest obcięta, a ich maksimum wypada praktycznie w zerze. Ponadto średnie wartości sygnału są mniejsze od odchylenia standardowego. Możemy zatem stwierdzić, że mamy do czynienia z redukcją sygnału. Do wyglądu darków nie mamy większych zastrzeżeń, bowiem nie dostrzegamy oznak bandingu, a nierównomierności naświetlania matrycy są raczej śladowe.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200