Panasonic G X VARIO PZ 14-42 mm f/3.5-5.6 ASPH. P.O.I.S. - test obiektywu
8. Winietowanie
Na trudnej kombinacji szerokiego kąta widzenia i maksymalnego otworu względnego spadek jasności w rogach kadru sięga 42% (−1.6 EV). Warto pamiętać, że gdy chcemy użyć nieskorygowanego pliku RAW, który daje jeszcze większe pole widzenia niż nominalne 75 stopni, musimy się liczyć z winietowaniem na poziomie 53% (−2.18 EV). Przymykanie przysłony pomaga zmniejszyć problem, ale nawet po silnym przymknięciu winietowanie nie znika całkowicie. Dla przysłony f/4.0 spadek jasności w rogach sięga 38% (−1.38 EV), a na f/5.6 dochodzi do 21% (−0.67 EV). O małym winietowaniu możemy mówić dopiero dla przysłon f/8 i f/11, gdzie wynosi ono odpowiednio 14% i 12%.
W środku zakresu ogniskowych winietowanie nie dokucza nam prawie wcale. Nawet na maksymalnym otworze względnym (f/5.2) dość trudno je zauważyć, bo wynosi ono 19% (−0.61 EV). Przymknięcie przysłony do f/8.0 powoduje dalsze zmniejszenie tej wady do wartości 12% (−0.36 EV).
Ponowny wzrost winietowania notujemy na maksymalnej ogniskowej. Używając otworu f/5.6 musimy się liczyć ze spadkiem jasności w rogach kadru sięgającym 30% (−1.03 EV), przy czym na plikach RAW jest on jeszcze o dodatkowe 2% większy. Przymknięcie obiektywu do wartości przysłony f/8 zmniejsza problem do 22% (−0.73 EV). Zastosowanie otworu względnego f/11 pozwala sprowadzić tę wadę do poziomu 17% (−0.54 EV).
 |
 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.