Na początku warto przypomnieć, że w konstrukcji każdego obiektywu przyjęto, iż do dyspozycji będzie tylko jedna ogniskowa. W przypadku głównego aparatu (ogniskowa 4.3 mm, czyli o odpowiedniku 26 mm), mamy do dyspozycji dwie wartości przysłony: f/1.5 i f/2.4. Druga kamera (6 mm, co daje ekwiwalent 52 mm) ma stały otwór względny o jasności f/2.4. Ostatnia, szerokokątna natomiast (1.8 mm, ekwiwalent 13 mm) charakteryzuje się otworem względnym o tej samej jasności, co teleobiektyw.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW. Poniższy wykres zawiera dane jedynie dla aparatu głównego (4.3 mm), bowiem pozostałe nie pozwalają zapisywać plików RAW.

----- R E K L A M A -----

Zaskoczeń nie ma – uzyskane wyniki są zgodne z tymi, jakie uzyskaliśmy w teście Samsunga S9 Plus. Wyjątkiem jest połączenie przysłony f/2.4 i centrum kadru. Tutaj zdolność rozdzielcza przekracza 1300 linii na wysokość kadru (LW/PH), przy czym u poprzednika lekko przekraczała 1500 LW/PH. Może to wynikać z rozrzutu jakościowego. W przypadku przysłony f/1.5 rezultaty są sporo gorsze niż dla przymkniętej przysłony. Tutaj maksimum to 1050 LW/PH w centrum kadru. Warto zauważyć, że dysproporcja pomiędzy centrum i brzegiem kadru jest znacznie bardziej widoczna w przypadku przysłony f/2.4.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla przykładowego pliku RAW.

Przebiegi funkcji MTF oraz profilu na granicy czerni i bieli pokazują, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem plików DNG. Odpowiedzi w częstości Nyquista kształtują się na poziomie 13% oraz 15.6%, co oznacza, że mamy do czynienia z osłabionym lub zniesionych filtrem AA.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG, dla dwóch ogniskowych: 26 mm oraz 52 mm (w ekwiwalencie dla pełnej klatki). Warto w tym miejscu wspomnieć, że dla obiektywu szerokokątnego nie udało nam się uzyskać sensownego obrazu tablicy ISO 12233. Powodem jest fakt, że obiektyw ten to konstrukcja typu „fixed focus” – ostrość ustawiona jest na stałe na pewnej odległości. Prawdopodobnie producent zoptymalizował obiektyw do pracy na dalekich dystansach, bowiem zdjęcia wykonane nawet na największej tablicy dostępnej w naszej redakcji charakteryzują się ogromnym astygmatyzmem. Żeby nie być gołosłownym, rezultaty dla obu składowych (poziomej i pionowej) przedstawiamy w tabeli poniżej.

	Składowa pozioma	Składowa pionowa
	584 LW/PH	2465 LW/PH

W porównaniu do testu surowych plików zauważamy, że zmierzone na JPEG-ach osiągi głównego aparatu są znacznie wyższe. To oczywiście efekt wyostrzania, którego niestety nie możemy regulować. Nadal można dostrzec sporą dysproporcję między centrum a brzegiem kadru. Co ciekawe, w przypadku dodatkowej kamery zanotowaliśmy jeszcze wyższe wyniki LW/PH, niż ze standardowego obiektywu. Różnica zaciera się jednak w przypadku brzegu kadru, gdzie rezultaty zmierzone dla obiektywu 6 mm oraz 4.3 mm są w zasadzie identyczne.

Tak wysoki wynik dla teleobiektywu wcale nie świadczy o wyższej jakości zdjęć – wizualnie to zdjęcia ze standardowej kamery robią lepsze wrażenie. W przypadku obiektywu o ekwiwalencie dla pełnej klatki 52 mm mamy po prostu do czynienia ze znacznie mocniejszym wyostrzaniem.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

4.3 mm f/1.5

4.3 mm f/2.4

6 mm f/2.4

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną. Tym razem wyniki przestawiliśmy w postaci tabeli.

	JPEG	RAW
4.3 mm
f/1.5	0.01	0.032
f/2.4	0.01	0.021
6 mm
f/2.4	0.01	-
1.8 mm
f/2.4	0.05	-

Tylko w przypadku obiektywu szerokokątnego aberracja osiąga poziom nieznaczny. W pozostałych przypadkach jest ona niezauważalna, zatem nie powinna stanowić problemu.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej.

1.8 mm f/2.4	4.3 mm f/2.4

Dystorsja

Wyniki pomiarów podsumowuje poniższa tabela. W przypadku obiektywu szerokokątnego w nawiasie podaliśmy wartość przy aktywnej korekcji zniekształceń.

	1.8 mm	4.3 mm	6 mm
JPEG	−8.32% (−0.99%)	−0.42%	0.20%
RAW	−	−0.42%	−

Obiektyw głównego aparatu charakteryzuje się niewielką dystorsją beczkową. Zmierzona wartość dotyczy jednak okolic brzegu kadru. Gdy zbliżamy się do środka, obserwujemy nieznaczne zniekształcenie poduszkowate. To oznacza, że w przypadku obiektywu zastosowanego w Galaxy S10 Plus mamy do czynienia z dystorsją falistą. Na szczęście, poziom tej wady nie jest duży. Warto odnotować, że poziom wady nie różni się pomiędzy zdjęciem RAW i JPEG. Oznacza to, że producent nie koryguje dystorsji w tym obiektywie.

W przypadku obiektywu 6 mm zauważamy dystorsję poduszkową, także o niewielkiej intensywności. Oczywiście pomiar dotyczy jedynie pliku JPEG.

Największy problem dotyczy oczywiście obiektywu szerokokątnego. W przypadku zdjęć z nieaktywną korekcją zniekształceń, mamy do czynienia z dystorsją poduszkową o bardzo wysokim nasileniu. Przy włączonej korekcji, poziom wady spada do −0.99%. Niestety, ta mocna korekcja niesie za sobą skutek uboczny w postaci „pompowania pikseli”.

W tabeli poniżej zamieszczamy zdjęcia, na których wykonaliśmy pomiary. W przypadku obiektywu szerokokątnego, w rubryce RAW zamieściliśmy zdjęcie po korekcji zniekształceń.

JPEG	RAW/Korekcja zniekształceń
1.8 mm
4.3 mm
6 mm

Koma i astygmatyzm

Centrum	Róg
4.3 mm, f/1.5
4.3 mm, f/2.4

Zarówno przy przysłonie f/1.5, jak i f/2.4 widać zniekształcenie obrazu diody na brzegu kadru.

W pełni otwarty obiektyw głównego aparatu charakteryzuje się umiarkowanym astygmatyzmem o wartości 9.8%. Po przymknięciu, wada nie przekracza 3%.

Winietowanie

	JPEG	RAW
	1.8 mm
f/2.4	21.3% (−0.698 EV)	-
	4.3 mm
f/1.5	10.5% (−0.271 EV)	11.4% (−0.368 EV)
f/2.4	3.1% (−0.154 EV)	12.4% (−0.266 EV)
	6 mm
f/2.4	6.9% (−0.248 EV)	-

Winietowanie nie stanowi większego problemu w żadnym z testowych pomiarów. Z największymi stratami mamy do czynienia w przypadku obiektywu szerokokątnego, ale wada ta wynosi mniej niż 1 EV.

JPEG	RAW
1.8 mm
f/2.4	f/2.4
4.3 mm
f/1.5	f/1.5
f/2.4	f/2.4
6 mm
f/2.4	f/2.4

Odblaski

Odblaski są problemem testowanego aparatu w przypadku każdego z testowanych modułów. Zauważymy widoczne flary, które mogą stać się częścią sporej części kadru, a także spadek kontrastu.

Obiektyw 6 mm

Obiektyw 1.8 mm

Obiektyw 4.3 mm

f/1.5

f/2.4

f/2.4

f/2.4

f/1.5