Sercem nowego bezlusterkowca jest stabilizowana 24.3-megapikselowa matryca CMOS sparowana z procesorem EXPEED 6. W przeciwieństwie do modelu Z6 nie jest to matryca typu BSI. Są też inne, drobniejsze różnice, na przykład maksymalna rozdzielczość zdjęć wynosząca 6048×4024 pikseli w Z6 i 6016×4016 w Z5. Jak głęboko te różnice sięgają, sprawdzimy w kolejnych rozdziałach.

Autofokus wygląda podobnie do tego zastosowanego w wyższych modelach. Jest to 273-polowy układ z detekcją fazy pokrywający 90% kadru w pionie i poziomie. Oferuje on wykrywanie twarzy i oczu oraz rozpoznawanie zwierząt. Deklarowany przez producenta zakres działania to od −2 do +19 EV (od −3 do +19 EV z AF przy słabym oświetleniu).

Poza podobieństwami między Z5 a jego „starszym rodzeństwem” są też oczywiście różnice. Pierwszą, najbardziej rzucającą się w oczy z zewnątrz, jest brak górnego ekranu LCD. W jego miejscu znalazło się koło wyboru trybu pracy. Druga zmiana to odejście od wywołującego spore dyskusje pojedynczego gniazda na karty XQD na rzecz podwójnego gniazda kart SD/SDHD/SDXC.

W ślad za wolniejszym standardem kart pamięci poszedł niestety tryb seryjny – w Z5 jego maksymalna prędkość wynosi 4.5 kl/s. Zmieniła się także bateria – zastosowane w Z5 ogniwo nosi oznaczenie EN-EL15c, aczkolwiek aparat zachował kompatybilność ze starszymi akumulatorami EN-EL15b, EN-EL15a oraz EN-EL15.

Nie pozostało nam zatem nic innego, niż sprawdzić, jak nowy Nikon zachowuje się w praktyce i jak wypada na tle własnego „rodzeństwa” oraz konkurencji. Zestawienie parametrów Z5-ki oraz aparatów ze wspomnianych powyżej kategorii dostępne jest tutaj.

Aparat do testu wypożyczyła firma Nikon Polska, za co serdecznie dziękujemy.

Opis naszej procedury testowej można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.