Sigma A 35 mm f/1.2 DG DN - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Podłużna aberracja chromatyczna nie jest skorygowana idealnie, bo lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych jest jednak widoczne nawet po przymknięciu przysłony. Nie jest to jednak problem duży czy nawet średni. Tym bardziej, że przy tak dobrym świetle poprzeczka była tutaj zawieszona bardzo wysoko.
 |
Tutaj powodów do zastrzeżeń nie ma już najmniejszych. W znacznej większości kombinacji położenia na detektorze i wartości przysłony notujemy wyniki na zupełnie niezauważalnym poziomie 0.03%. Ciut większe, ale wciąż uznawane za małe, rezultaty możemy obserwować w okolicach maksymalnego otworu względnego i na brzegu matrycy APS-C.
| A7R II, RAW, f/1.2 | A7R II, RAW, f/5.6 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia zaprezentowane w niniejszym rozdziale nie pokazują efektu pływania ogniska. Aberracja sferyczna nie jest jednak korygowana idealnie i przekonuje nas o tym wygląd rozogniskowanych krążków światła. Ten uzyskany przed ogniskiem nie pokazuje niczego niepokojącego, ale ten otrzymany za ogniskiem obdarzony jest wyraźną, jasną obwódką.
| A7R II, f/1.2, przed | A7R II, f/1.2, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.