Z7, APS-C, JPEG, 14 mm, f/4.0	Z7, APS-C, JPEG, 14 mm, f/5.6
Z7, APS-C, JPEG, 22 mm, f/4.0	Z7, APS-C, JPEG, 22 mm, f/5.6
Z7, APS-C, JPEG, 30 mm, f/4.0	Z7, APS-C, JPEG, 30 mm, f/5.6

W korpusie Nikon Z7 jest możliwość wyłączenia korygowania winietowania i tak uczyniliśmy. Prezentowane powyżej pliki JPEG nie są więc korygowane pod względem tej wady.

Warto jednak zaznaczyć, że pomimo braku korygowania winietowania, korpus i obiektyw wymuszają korygowanie dystorsji. Po jej skorygowaniu obraz jest przycinany, z tego względu winietowanie na plikach RAW, które nie podlegają żadnym operacjom, jest większe niż na omawianych dotychczas JPEG-ach. Ponieważ w formacie APS-C/DX dystorsja nie była duża, przycinanie nie jest znaczące. Nie będziemy więc tutaj prezentować miniaturek wywołanych neutralnym oprogramowaniem RAW-ów, lecz dodamy tylko, że wyniki dla tego formatu są o 2–3% wyższe niż dla JPEG-ów. Wyjątkiem jest kombinacja ogniskowej 14 mm i światła f/4.0, gdzie pomiar na RAW-ach pokazał wynik o 5% wyższy.

Miniaturki wyraźnie jednak świadczą o tym, że winietowanie na mniejszej matrycy nie jest uciążliwe. Na kombinacji ogniskowej 14 mm i światła f/4.0 spadek jasności w rogach kadru sięga 15% (−0.48 EV) i nie zmniejsza się znacząco po przymknięciu przysłony bo na f/5.6, f/8.0 i f/11.0 wynosi 14% (−0.42 EV).

Bardzo podobna sytuacja panuje w środku zakresu ogniskowych, gdzie na f/4.0 winietowanie sięga 15% (−0.47 EV) i spada do 12% (−0.37 EV) dla f/5.6. Dalsze przymykanie przysłony nie daje już mierzalnych efektów.

Na maksymalnej ogniskowej i maksymalnym otworze względnym mamy winietowanie na poziomie 18% (−0.57 EV) i spada ono do niezauważalnej wartości 10% (−0.30 EV), po przymknięciu przysłony do f/5.6.

Zachowanie na pełnej klatce musimy już omówić osobno dla plików JPEG i RAW. Najpierw zajmiemy się JPEG-ami.

Z7, FF, JPEG, 14 mm, f/4.0	Z7, FF, JPEG, 14 mm, f/5.6
Z7, FF, JPEG, 22 mm, f/4.0	Z7, FF, JPEG, 22 mm, f/5.6
Z7, FF, JPEG, 30 mm, f/4.0	Z7, FF, JPEG, 30 mm, f/5.6

Na kombinacji 14 mm i światła f/4.0 winietowanie jest wyraźne i sięga 51% (−2.06 EV). Na f/5.6 zmniejsza się ono do 38% (−1.36 EV), by na f/8.0 spaść do 32% (−1.10 EV). Dalsze przymykanie przysłony ma już mały wpływ na omawianą wadę, bo na f/11.0 zmniejsza się ona do 30% (−1.03 EV), czyli tylko o dodatkowe 2%.

W środku zakresu ogniskowych problemów jest mniej, bo na f/4.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi 37% (−1.34 EV) i zmniejsza się do 29% (−0.99 EV) po przymknięciu przysłony do f/5.6. Ponownie, dalsze przymykanie nie daje już prawie nic, bo wyniki uzyskane na f/8.0 i f/11.0 to 28% (−0.94 EV).

Kolejne, lekkie polepszenie sytuacji widzimy na 30 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym winietowanie wynosi 34% (−1.21 EV) i zmniejsza się do 23% (−0.75 EV) po zastosowaniu przysłony f/5.6. Na f/8.0 winietowanie zmienia się minimalnie, bo wynosi 22% (−0.73 EV).

Zobaczmy teraz, jak sytuacja wygląda na RAW-ach. Odpowiednie miniaturki zaprezentowane są poniżej.

Z7, FF, RAW, 14 mm, f/4.0	Z7, FF, RAW, 14 mm, f/5.6
Z7, FF, RAW, 22 mm, f/4.0	Z7, FF, RAW, 22 mm, f/5.6
Z7, FF, RAW, 30 mm, f/4.0	Z7, FF, RAW, 30 mm, f/5.6

Zgodnie z oczekiwaniami tutaj problemy są jeszcze wyraźniejsze, co szczególnie dobrze widać na najkrótszej ogniskowej, gdzie oprogramowanie aparatu musi korygować największą dystorsję i potem mocno przycinać obraz. Na maksymalnym otworze względnym omawiana wada sięga aż 70% (−3.48 EV), co jest wartością ogromną. Przymykanie przysłony pomaga, ale cały czas mamy do czynienia z dużym poziomem, bo na f/5.6 winietowanie sięga 61% (−2.74 EV), na f/8.0 spada do 55% (−2.31 EV), a na f/11.0 do 52% (−2.13 EV). Nawet na f/16.0 winietowanie łatwo zauważyć, bo wynosi tam ono 50% (−2.01 EV).

Na dłuższych ogniskowych różnice w stosunku do JPEG-ów są mniejsze, bo tam dystorsja była znacznie mniejsza, co pociągało za sobą mniejsze wartości korekty. I tak, na kombinacji ogniskowej 22 mm i światła f/4.0 winietowanie sięga 40% (−1.48 EV), na f/5.6 zmniejsza się do 33% (−1.15 EV), a na f/8.0 do 32% (−1.10 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie ma już mierzalnego wpływu na omawianą wadę.

Na maksymalnej ogniskowej i przysłonie f/4.0 uzyskaliśmy wynik 38% (−1.39 EV). Po zastosowaniu otworu f/5.6 winietowanie zmniejszyło się do 27% (−0.89 EV), a po domknięciu do f/8.0 spadło do 26% (−0.88 EV). Na przysłonach f/11.0 i f/16.0 wyniki są, w granicach błędów pomiarowych, takie same jak na f/8.0.

Nikon Z7, 14 mm, JPEG, f/4.0

Nikon Z7, 22 mm, JPEG, f/4.0

Nikon Z7, 30 mm, JPEG, f/4.0