Autofokus

Autofokus testowanego obiektywu w połączeniu z aparatem Panasonic Lumix S1R II pracuje całkowicie bezgłośnie i szybko. Przebieg całego zakresu odległości i potwierdzenie ostrości zajmuje typowo około 0.4-0.5 sekundy, co jest czasem rozsądnie krótkim. Ów czas nie zależy przy tym od kierunku pracy i nie wydłuża się zauważalnie, gdy pogorszymy warunki świetlne.

Jeśli chodzi o celność, to Panasonic S 85 mm f/1.8 sprawował się bardzo dobrze. Autofokus był pewny i nie notował żadnych istotnych pudeł, niezależnie od tego czy pracowaliśmy w studio, czy w terenie.

Nie zauważyliśmy także problemów z tendencją do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem.

Panasonic S1R II, 85 mm, f/1.8

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 14%. To wartość z pogranicza poziomu dużego i bardzo dużego. Po relatywnie nowym stałoogniskowym obiektywie spodziewaliśmy się nieco lepszych wyników, tym bardziej, że mamy do czynienia z producentem, który jest mocnym graczem w kwestii filmowania. Choć musimy w tym miejscu odnotować, że znacznie droższa Leica APO-Summicron-SL 75 mm f/2 ASPH. korygowała oddychanie jeszcze gorzej.