Możemy jeszcze nadmienić, że za poziom przyzwoitości będziemy tutaj uznawać wyniki trzymające się okolic 40-42 lpmm, najlepsze obiektywy systemowe powinny uzyskiwać rezultaty sięgające około 80 lpmm, natomiast rekordziści mogą docierać do okolic 85 lpmm lub nawet lekko przekraczać tę wartość. Oczywiście, wraz z rosnącą liczbą testów obiektywów tego systemu, szacunki te będziemy jeszcze uściślać. Jak na razie, najwyższe rezultaty uzyskały Leica APO-Summicron-SL 75 mm f/2 (83.4 lpmm) oraz Panasonic S Pro 50 mm f/1.4 (85.4 lpmm).

Zobaczmy więc, jak na tym tle prezentują się osiągi obiektywu Panasonic S 85 mm f/1.8. Rezultaty, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C oraz na brzegu pełnej klatki, są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Zachowanie w centrum kadru jest bardzo dobre. Już na maksymalnym otworze względnym mamy do czynienia z godnym pochwały rezultatem ponad 52 lpmm, a przymknięcie przysłony jest w stanie doprowadzić rozdzielczość do poziomów zauważalnie przekraczających 70 lpmm. Warto przypomnieć, że ta sztuka nie udała się niedawno testowanemu Panasonikowi S 50 mm f/1.8.

Warto teraz sprawdzić, jak osiągi testowanego obiektywu wyglądają na tle konkurencji. Umożliwi to poniższy wykres, który przestawia porównanie Panasonika do podobnie skomplikowanego optycznie i podobnie wycenionego Sony FE 85 mm f/1.8 oraz do wyraźnie droższego, a jednocześnie bardziej zaawansowanego optycznie Nikkora Z 85 mm f/1.8 S.

Powyższy wykres wygląda dla Panasonika lepiej niż analogiczne porównanie wykonane dla obiektywów o parametrach 1.8/50. Tutaj Panasonic wyraźniej odskakuje Sony, a jednocześnie wcale nie tak daleko mu do znacznie droższego Nikkora. W przypadku 50tek Nikkor odskakiwał w rozdzielczości znacznie bardziej, a był około 25% droższy od Panasonika. W tym przypadku jest droższy o 50%, a różnica w MTF-ach jest mniejsza.

Jednocześnie w przypadku 50tek wygrana Panasonika z Sony nie była żadną niespodzianką, bo Sony konkurowało tam tanim podwójnym gaussem. W klasie 1.8/85 Sony jest tak samo skomplikowane optycznie i drogie jak Panasonic, a więc wygrana tego drugiego ma znacznie mocniejszy wydźwięk.

Jeśli chodzi o brzeg matrycy APS-C/DX, znów wszystko wygląda dobrze. Nawet na maksymalnym otworze względnym mamy wynik 44 lpmm, a więc leżący zauważalnie powyżej poziomu przyzwoitości. Co więcej, przymkniecie przysłony jest w stanie doprowadzić MTF-y do bardzo dobrych rezultatów rzędu 60 lpmm.

Jedynym słabszym punktem Panasonika S 1.8/85 jest zachowanie na brzegu pełnej klatki w bliskich okolicach maksymalnego otworu względnego. Wyniki uzyskane przez nas na przysłonach f/1.8 i f/2.0 wynoszą odpowiednio 39.6 i 40.3 lpmm, a więc leżą na granicy poziomu przyzwoitości i przez bardziej wymagających użytkowników mogą być uznawane za niewystarczające. Po dalszym przymknięciu obiektyw nie ma jednak problemów z uzyskiwaniem dobrych wyników, bo w zakresie przysłon od f/4.0 do f/8.0 przekraczany jest poziom 50 lpmm.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Panasonic S1R II, JPEG, 85 mm, f/1.8

Panasonic S1R II, JPEG, 85 mm, f/4.0