Korpusy EOS-a R8 i jego poprzednika RP są bardzo do siebie zbliżone i to zarówno pod względem wymiarów, jak i materiałów wykorzystanych do ich produkcji. Mamy zatem obudowę wykonaną z włókna szklanego i żywicy poliwęglanowej z magnezowym przednim panelem. Jej jakość jest typowa dla segmentu amatorskiego, lecz nie budzi zastrzeżeń. Uchwyt oraz fragmenty tylnej i lewej ścianki pokryto gumą o dobrej przyczepności. Korpus nie został uszczelniony, dlatego warto go chronić przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Zasilanie i gniazda

----- R E K L A M A -----

EOS R8 zasilany jest ogniwem LP-E17. Jego wydajność wynosi teoretycznie 220 i 370 zdjęć, odpowiednio dla kadrowania przez wizjer i ekran. Gdy wybierzemy wyświetlanie „płynne” liczby te spadają do 150 i 290. Podczas testu, w pełni naładowany akumulator wystarczał na wykonanie ok. 400 zdjęć w studio, a w plenerze ok. 1/3 mniej. Komora akumulatora znajduje się na spodzie korpusu. Tuż obok niej mamy także pojedynczy slot kart SD, obsługujący szybki standard UHS-II.

Jeśli chodzi o porty komunikacyjne, to podobnie jak w RP mamy ich pięć i wszystkie leżą na lewej ściance aparatu. Do dyspozycji mamy:

• złącze wężyka spustowego,
• wejście mikrofonowe,
• wyjście słuchawkowe,
• wyjście HDMI (micro typu D),
• złącze USB 3.2 Gen 2 typu C.

Przyciski

Zmiany w zakresie elementów sterujących względem starszego EOS-a RP są bardzo niewielkie. Spójrzmy, co EOS R8 oferuje w tej kategorii. Zaczynamy jak zwykle od górnej ścianki.

Z lewej strony gorącej stopki widzimy przełącznik trybu fotografowania i filmowania. aparatu. Po jej prawej stronie natomiast – klasyczne koło trybów pracy. Oprócz standardowych trybów półautomatycznych, manualnego oraz „zielonej” automatyki, scen i filmowania mamy także wprowadzony wraz z EOS-em R tryb Fv, czyli elastycznej preselekcji AE, oraz trzy tryby użytkownika. Dalej widzimy guzik filmowania i tylne pokrętło sterujące. Częściowo zostało one zintegrowane z włącznikiem aparatu, który oferuje także pozycję LOCK. Ta pozwala zablokować wybrane elementy: oba pokrętła sterujące, dotykowy wyświetlacz oraz pierścień sterowania na obiektywie. Nad nim znajdziemy jeszcze górne pokrętło sterujące, oraz guzik M-Fn. Ten ostatni domyślnie odpowiada za wyświetlenie małego panelu szybkiej regulacji i ustawiania np. ISO, trybu wyzwalania migawki, AF czy balansu bieli. Na samej górze mamy natomiast przycisk spustu migawki.

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki.

Z lewej strony wizjera znajduje się przycisk MENU, a tuż przy nim pokrętło regulacji dioptrii. W okolicy prawego górnego rogu umieszczono guzik AF ON oraz typowe dla systemu EOS przyciski ✱ (blokady ekspozycji) i obszaru AF. Bliżej prawej krawędzi wyświetlacza mamy guzik zmiany informacji wyświetlanej na ekranie INFO i krzyżak wielokierunkowy z przyciskiem Q / SET. Za pomocą tego ostatniego zatwierdzamy wybrane opcje oraz uruchamiamy menu podręczne Q. Na samym dole tylnej ścianki znajdują się jeszcze guziki trybu przeglądania zdjęć oraz ich kasowania.

Z przodu obudowy aparatu mamy jedynie przycisk blokady bagnetu.

Warto również dodać, że wiele przycisków możemy przeprogramować (w menu C.Fn3: Operowanie / Inne) zgodnie z własnymi preferencjami. Niżej zamieszczamy film prezentujący możliwości EOS-a R8 w tej kategorii.

Menu

Menu w EOS-ie R8 zorganizowano analogicznie jak w innych aparatach systemu EOS. Mamy zatem do czynienia z podziałem na typowe dla Canona kategorie, a każda z nich dzieli się na odpowiednią liczbę stron (zakładek) zależną od liczby elementów. Zachowano również ten sam schemat kolorystyczny. Pomiędzy kolejnymi stronami możemy przechodzić za pomocą przedniego pokrętła sterującego (z ostatniej strony danej kategorii przechodzimy bezpośrednio do pierwszej strony następnej kategorii). Pomiędzy samymi kategoriami możemy przełączać się natomiast przyciskiem INFO. Tylne pokrętło używamy do poruszania się w zakresie elementów danej strony. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania:

Menu autofokusa:

Menu odtwarzania:

Menu komunikacji bezprzewodowej:

Menu nastaw:

Menu ustawień własnych C.Fn:

Ostatnia, zielona zakładka w menu EOS-a R8 to Moje Menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej, możemy stworzyć maksymalnie 5 kart mojego menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje Menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda nam się zawrzeć wszystkie potrzebne nam elementy, możemy ustawić, że tylko ono będzie wyświetlane.

Wyświetlacz

Ekran EOS-a R8 jest taki sam jak w modelu R6 Mark II – ma 3-calową przekątną, rozdzielczość 1.62 miliona punktów (wyższą niż w RP) i oczywiście możliwość zmiany położenia. Jasność wyświetlacza można kontrolować w 7-stopniowej skali. Obraz na wyświetlaczu jest czytelny i wyrazisty, choć w słoneczny dzień mogą się pojawić odbicia otoczenia. Nie są one jednak specjalnie uciążliwe.

Tak samo jak w kilku innych EOS-ach, wyświetlacz umieszczono na obrotowym przegubie, umożliwiającym zmianę jego położenia (odchylenie o 180 stopni w bok oraz obracanie o 270 stopni). Ów przegub zlokalizowano po lewej stronie monitora, co nie powoduje problemów z manewrowaniem wyświetlaczem nawet po zamocowaniu aparatu na statywie.

Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują zmianę widoku spośród wymienionych: sam kadr, menu z podstawowymi ustawieniami (bez podglądu na fotografowany kadr), kadr + podstawowe informacje wyświetlane na dole, kadr + informacje wyświetlane na dole i z boków, kadr + informacje wyświetlane na dole i z boków + elektroniczna poziomica + histogram. Widoczność większości elementów, bądź sekcji możemy określić w menu.

Po wciśnięciu przycisku Q ów ekran daje możliwość zmiany ustawień kilku parametrów (także w trybie odtwarzania). Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą wybieraka, a zmian dokonujemy dowolnym pokrętłem sterującym. Obsługę możemy też przeprowadzać bezpośrednio na ekranie za pośrednictwem interfejsu dotykowego.

EOS R8 oferuje drugie menu podręczne, uruchamiane guzikiem M-Fn. Zostało ono rozbudowane względem RP i zamiast jednego rzędu nastaw, mamy dwa. Zawartość owego menu jest w pełni konfigurowalna. Poniżej można zobaczyć wygląd owego panelu w EOS-ie R6 Mark II – identycznego jak w R8.

W trybie przeglądania za zmianę trybu wyświetlania różnych informacji dotyczących zdjęć odpowiada przycisk INFO. Aktualne zdjęcie można przeglądać w następujących trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu).

W ostatnim z trybów mamy także możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji zawartych w EXIF-ie. Używając wybieraka przełączamy się pomiędzy kolejnymi zestawami informacji, które widoczne są w dolnej połowie wyświetlacza. W tym zakresie wybór obejmuje następujące możliwości:

• informacje szczegółowe,
• informacje o obiektywie + histogram (Y lub RGB w zależności od tego, który został ustawiony w widoku głównym),
• informacje o balansie bieli,
• informacje o stylu obrazów (dwa ekrany),
• informacje o przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje o korekcji wad obiektywu (dwa ekrany),
• informacje GPS (jeśli dane te zostały zapisane w EXIF-ie) oraz o wysłaniu obrazu.

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Można także włączyć widoczność siatki kadrowania oraz oznaczanie prześwietlonych obszarów. Zdjęcia można oczywiście także powiększać lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić trochę miejsca na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. W pierwszej kolejności dotykowo możemy obsługiwać menu główne oraz menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q, albo dotykając odpowiedniego symbolu na ekranie. Dodatkowo, podczas fotografowania dotykowo możemy regulować wszystkie te parametry, których symbole wyświetlane są w ramkach. Mamy zatem możliwość ustawiania czasu migawki i/lub wartości przysłony, czułości ISO, czy kompensacji ekspozycji. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie).

Tryb wideo

Test trybu filmowania zostanie opublikowany już wkrótce.

Wizjer

Zastosowany w EOS-ie R8 układ wizjera ma 2.36 miliona punktów i powiększenie obrazu 0.7x – a zatem tak samo jak w RP. Jakość obrazu można uznać za całkiem niezłą, przynajmniej biorąc pod uwagę klasę aparatu. Plusem jest możliwość ustawienia szybszego odświeżania (120 kl/s) i relatywnie niewielka podatność na zaszumienie w ciemnym otoczeniu. Gdy światła jest bardzo mało i smużenie daje nam się we znaki, możemy zaznaczyć opcję „Red. niższych szybk. kl.”. Nie stwierdziliśmy, żeby miała ona negatywny wpływ na jakość obrazu, w postaci np. wyższego zaszumienia. Instrukcja przestrzega jednak, że mogą się wówczas pojawić niepożądane efekty, od szybszego zużycia akumulatora, przez trudności w działaniu autofokusa, do niższej precyzji pomiaru światła. Pewne zastrzeżenia mamy odnośnie muszli ocznej. Ta w naszym odczuciu jest nieco za płytka i słabo tłumi padające z boku światło.

Wizjer wyposażony został oczywiście w czujnik zbliżenia umieszczony pod nim – odległości reakcji nie możemy jednak regulować. Jeżeli natomiast chodzi o informacje, to te są takie same, jak na ekranie LCD. Warto również i tu wspomnieć, że podczas korzystania z wizjera możliwa jest zmiana punktów AF poprzez przeciąganie palcem po ekranie. Podczas korzystania z wizjera możliwe jest również przybliżanie części kadru (5 lub 10×).