ISO 12500 na zdjęciu 22 (L1000136_f2.80_iso12500.JPG) wygląda jak wołane R09 :) Lubiłem to.

No. i to jest klasa. Zdjęcia na pełnym otworze przysłony na całej powierzchni ostre
Te wykonane na najwyższych czułościach to majstersztyk. Brawo Leica :)

A na ostatnim widać, że stabilizacja daje radę.

PS
Ciekaw jestem szybkości działania kontrastowego AF.
Wizjer też jest B&W?

@Bahrd
Sam panel OLED pewnie jest kolorowy, ale podgląd obrazu naturalnie jest b&w.

Miód, malina, dla koneserów sprzęt idealny.

Komóreczką zrobione byłby nie do odróżnienia :D

Na gałęziach drzew rozmycie jest niesymetryczne. Z jednej strony jaśniejsze niż z drugiej. Aberracja chromatyczna?

Na słupach też coś nie teges....

Fajnie, pięknie. Ale kolorów ni ma. Myślę se - a jakby ci kto dał na Gwiadkę, focił byś tym? I tak se pomyślałem, że od czasu do czasu, ale nie stale. A więc pewnie lezała by w szufladzie, czekając na odpowiedni moment, który nigdy by nie nadszedł.

Moim zdaniem posiadanie w ofercie aparatu cz-b, to świetny pomysł. Szczególnie jeśli da się tam matrycę o dużej rozdzielczości. Wtedy wykorzystujemy w pełni jej potencjał, bo nie mamy żadnych procesów interpolacji związanych z istnieniem siatki filtrów kolorów. Co więcej, brak tych filtrów powoduje, że do każdego piksela dociera dużo światła, więc nawet na wysokich ISO szum nie jest istotnym problemem.

Każdy producent bezlusterkowy powinien oferować taki korpus klasy 40+ MPix.

Te zdjęcia są jak pogoda za oknem...

Większość moich przychodów jest za zdjęcie b&w, powiem tak…fotografia b&w nie może być technicznie przeciętna.
Musi być albo kryształowo czysta albo nostalgicznie ziarnista.
Wiec albo najdoskonalsze obiektywy do bardzo dobrych cyfrowych matryc albo film.
Druga kwestia to prezentacja…papier , technika wydruku
Przeciętność którą kolor wybaczy, fotografię b&w zabije.

Lord, powiedzmy, że nie popisałem się zanadto polotem... ;)


Arek: "Każdy producent bezlusterkowy powinien oferować taki korpus klasy 40+ MPix."

Myślę, że wyniki testu jednoznacznie wskażą†, że - w porównaniu z wersją z filtrem - jedyną zauważalną różnicą będzie ów mniejszy szum. Biorąc pod uwagę, że - jak zauważył wyżej Harry - zakres zastosowań tego rodzaju aparatów jest i tak ograniczony, to uważam, że każdy producent to może nie, ale Fuji w serii X100 mogłoby.

——
† A znani z jednomyślności w tematach (około)fotograficznych forumowicze temu przyklasną. Unisono.

No to napisz, Molonie, czy nieprzeciętności łatwiej Ci szukać żonglując filtrami na obiektywie, czy manipulując suwakami?

Ja się staram tak fotografować, korzystając z ustawień aparatu, żeby finalnych plików w ogóle nie obrabiać, lub minimalnie w nie ingerować. Współczesny sprzęt daje ogromne możliwości. Trzeba tylko z nich skorzystać. Obrazy tutaj pokazane są naprawdę dobrej jakości. Pozbawiając koloru zdjęcia w takim że wykonanym, po prostu jest półśrodkiem. Dlatego nie porzuciłem fotografii tradycyjnej - analogowej, w porównaniu do której zdjęcia z przekonwertowanych plików kolorowych mają się nijak. Faktycznie fotografia czarno biało to trochę inna bajka jeśli od początku do końca taką jest. Dlatego dobrze się dzieje, że pojawiają się aparaty z matrycami wyłącznie B&W.

Bahrd
Moje wyobrażenie o aparacie do fotografii b&w wyklucza niewymienny obiektyw,
Po prostu kadrowanie to technika pomocnicza , a nie produkcyjna.
Z braku takich aparatów, …jest kilka dość wyspecjalizowanych programów do konwersji kolorowej fotografii do postaci b&w i jest to przymusowa alternatywa.
Suwakowanie w zakresie postprodukcji odpowiadającej działaniom w klasycznej ciemni, jest usankcjonowane przez wybitnych fotoedytorów.
A w zasadzie to oni „stworzyli” DZIEŁA, a fotograf był tylko w odpowiednim czasie na odpowiednim miejscu.

Niemądre sugestie :)

Zdjęcia robi się aparatem a nie Photoshopem

Słyszałem, że pisze się wiersze do szuflady, ale żeby robić zdjęcia do aparatu, to dla mnie jest sztuka dla sztuki na najwyższym poziomie...

Nazwałbym to... hmmm.... endoimpresjonizmem!? :D

Dla mnie taki aparat nie ma sensu. Jaki problem zrobić normalnym aparatem i wywołać jako czarno-białe zdjęcie. Można nawet stworzyć gotowe profile zawierające filtry barwne do fotografii czarno-białej. Jak idę fotografować, to obiekt zdjęcia oraz pomysł, decydują czy zdjęcie ma być kolorowe, czy czarno-białe. Co będzie w sytuacji gdy mając ten aparat zobaczę zachwycający kolorystycznie motyw? Stracę go. Ten aparat to wyrób marketingowy dla SNOBÓW.

Jak już mam kaprys robić czarno-białe zdjęcia, to mam szafkę z apartami analogowymi, a w lodówce mrożą się czarno-białe filmy. Jednak taką potrzebą mam bardzo rzadko. Ostatnio dwa lata temu robiłem zdjęcia analogowe na filmie do podczerwieni.

Molon: "Suwakowanie w zakresie postprodukcji odpowiadającej działaniom w klasycznej ciemni, jest usankcjonowane przez wybitnych fotoedytorów."

Argumenty "przez autorytet" mnie nie przekonują. Poza tym, co to za argument, że korzystanie z osiągnięć techniki, które były dostępne "za moich czasów" jest okay, a korzystanie ze współczesnych już "nie licuje"?

Na przykład jeśli można by nakładać w trakcie konwersji inny filtr na twarz, inny na nieboskłon, a jeszcze inny na np. zieleń, to dlaczego nie? Czym to się - co do zasady - różni od np. zastosowania (kombinacji) filtrów połówkowych/gradientowych?

PS
Chyba, że umawiamy się, czarno na białym, że nie mamy ambicji stworzenia czegoś innego, nowego - a jedynie chcemy najlepiej jak potrafimy skopiować styl uznany niegdyś (przez zwykle arbitralnie autorytety) za wybitny ("bo tak!").

Firma DXO opublikowała kolejną wersję pakietu wtyczek do obróbki zdjęć Nik Collection. Wersja 8 wprowadza szereg zmian i nowości usprawniających pracę. Dodano nowe filtry i lokalne ustawienia we wtyczce Nik Silver Efex, a także umożliwiono podgląd kolorowego obrazu źródłowego podczas obróbki monochromatycznej. Dożywotnia licencja kosztuje 160 euro, a aktualizacja ze starszej wersji pakietu – 90 euro. - optyczne.pl

Nik Silver Efex 8 - link

Technologia fotografii czarno-białej zmienia się raczej …dyskretnie.
Ostatnim dużym wydarzeniem była klisza do filmu Oppenheimer…a próby stworzenia cyfrowej wersji były raczej żałosne.
Technologia cyfrowa jeszcze nie dogoniła emulsji w kilku parametrach IQ więc nie można mówić o jej przewodniej roli w tworzeniu fotografii b&w.

Technologia fotografii czarno-białej zmienia się raczej …dyskretnie.
Ostatnim dużym wydarzeniem była klisza do filmu Oppenheimer…a próby stworzenia cyfrowej wersji były raczej żałosne.
Technologia cyfrowa jeszcze nie dogoniła emulsji w kilku parametrach IQ więc nie można mówić o jej przewodniej roli w tworzeniu fotografii b&w.

&molon_labe - Fotografia analogowa jest martwa...tylko iej zwolennicy zyja i boja sie fotografi cyfrowej, bo nie moga jej zrozumiec i obrabiac komputerowo! Teraz ciemnia cyfrowa jest komputer...

Nissin

To co napisałeś jest tak durne, że z litości nie skomentuję.

Fotografia analogowa jest martwa, winyle są martwe, tylko cringe wiecznie żywy 🤷.

@Adams77
To nie jest aparat dla Ciebie, a sprzęt b&w only ma zdecydowanie sens.

@molon_labe - Nie komentuje tego co napisales... bo jestes "analogowy" mentalnie i intelektualnie!

@JarekB - Zgadzam sie z Toba, Leica nie jest dla mnie! Nie jestem nowobogackim oszolomem sprzetowcem... ja fotografuje zawodowo od 50 lat, kiedys analogowo a teraz cyfrowo!

Nissin
..zawsze zakładam że nikt nie obrażałby mnie dla swojego lepszego samopoczucia.
Dlatego, Dziękuję za komplement, szacunek za szybką refleksję.

Molon: "Technologia cyfrowa jeszcze nie dogoniła emulsji w kilku parametrach IQ więc nie można mówić o jej przewodniej roli w tworzeniu fotografii b&w."

Poproszę o konkrety. Bo brzmi to jak fotograficzna wersja opowiadania o tym jak płyta CD nigdy nie dogoni winyli...

PS
Przeleciał nade mną spory klucz gęsi (chyba - w każdym razie gęgały) - jak raz na tle zachmurzonego nieba, więc można by je zrobić na szaro i nikt by nie zauważył...
Ale, ale... Leciały prosto na północ. O tej porze roku? Czego tam szukają??

Hola, hola - to że aparat z matrycą B&W może nie mieć zbyt wielu ciekawych zastosowań to nie znaczy, że fotografia B&W też.
W każdym razie mi chodzi tylko o to, czy ograniczanie się do B&W już na etapie rejestracji ma jakieś uzasadnienie.

Bahrd
:)
Klisza reaguje na światło w sposób stopniowy – jej prześwietlenia i niedoświetlenia nie są drastyczne, łagodnie spada do końca skali, a obraz zachowuje szczegóły nawet w trudnych dla sensora warunkach. Negatywy czarno-białe potrafią oddać 12–14 stopni ekspozycji.

Matryca cyfrowa ma zakres tonalny arbitralnie ograniczony. Gdy sygnał osiągnie maksimum, następuje gwałtowne „ucięcie” – prześwietlone obszary tracą wszystkie szczegóły. Współczesne częściowo ułożone pełnoklatkowe sensory osiągaj max 10 EV. I z tego producenci są nawet dumni :)

Do wielu to nie trafia ...

Od lat ogladam zdjecia innych fotografow, zeby wzbogacic moja kreatywnosc...czesto podaja informacje czym zdjecie bylo zrobione ale nigdy nie widzialem zeby ktos fotografowal Leika, czy to nie dziwne? A moze Leiki sa tylko gadzetami nowobogackich i nie sa do fotografowania? Co ja tam wiem...

Ożeż matko! Zdjęcia na 12500 ISO powalają. Brakuje tylko podskoczenie czułości o działkę czy dwie wyżej. A tak ciekawe byłoby porównanie mono z kolorem przerobionym na czarnobiałe na wysokich czułościach. Jedyna zaleta konwersji z koloru na czarnobiały to możliwość sterowania kanałami RGB co w przypadku monochromu wymaga użycia filtrów.

Piękne ziarno, dynamika i przejścia tonalne - kto potrzebowałby kolorów...

Gdyby Leica wstawiła monochromatyczny sensor do monochromatycznej ….SL3 z L-mocowaniem i stałoogniskowymi obiektywami Sigmy…tu potencjał ogranicza przyspawany obiektyw.

TRI-X
Są laboratoryjne porównania Q2 vs Q2 monochrom.
⚠ Spoiler alert ⚠
Zgodnie z oczekiwaniami….B&W rules!

Molonie - pisaliśmy już o tym kiedyś: klisza reaguje na światło w sposób cyfrowy (foton uderza w jon bromu, ten uwalnia z wrażenia elektron, który zamienia jon srebra na czyste srebro - i takie atomy srebra krystalizują obraz ;). I - z tego co pamiętam - to potrzeba około 6 atomów srebra na kupie, żeby przy wywoływaniu "chwyciło".

Materiał światłoczuły nie daje się nałożyć regularnie - stąd jest losowy/nieuporządkowany (i stąd - podobnie jak w losowo poukładanych u nas czopkach i pręcikach - zdaje się sprawiać wrażenie "analogowości").

Także ten tego ten... nie szukajmy czarno-białej magii tam gdzie jej nie ma...
Poza tym odnotowuję ("for the record/ad rei memoriam"), że magię kliszy podpiera się "cyferkami"!


PS
IMX455 ma szum odczytu poniżej dwóch elektronów i pojemność studni ponad 50ke⁻. Mi z tego wychodzi jakieś 13-14 EV. Jakie parametry ma ta Leica już niedługo zobaczymy... ;)

W praktyce współczesne pełnoklatkowe matryce mają większy realny zakres dynamiczny niż większość filmów: około 14–15 EV w RAW. Negatywy osiągają podawane 12–14 EV tylko w warunkach laboratoryjnych — w normalnym użyciu realnie dają 9–11 EV. Różnica, którą często odczuwa się na korzyść filmu, wynika głównie z charakteru prześwietleń: film ma łagodne przejścia tonalne w jasnych partiach, podczas gdy cyfra klipuje ostro, co wygląda bardziej „drastycznie”. Technologicznie jednak cyfra już dawno film wyprzedziła; przewagą filmu pozostaje raczej estetyka i sposób odwzorowania jasnych tonów, a nie fizyczne możliwości materiału.

Bahrd
Krasicki opisuje rozmowę dwóch ptaków:
Jeden siedzi w klatce – ma zapewnione bezpieczeństwo i pożywienie, ale jest pozbawiony wolności.
Drugi żyje na wolności – cieszy się swobodą, choć musi zmagać się z trudami życia i brakiem gwarancji przetrwania.
Ptaki rozmawiają o tym, co jest lepsze: wygoda i bezpieczeństwo w niewoli czy wolność, nawet jeśli trudna i niepewna.
Morał
Krasicki pokazuje, że wolność jest wartością nadrzędną, nawet jeśli wiąże się z ryzykiem i niedostatkiem. Bajka mogłaby być też alegorią sytuacji w branży fotograficznej. Wolność może i siermiężna ….ale już była.

Analog jest dla bogatych. Cyfra jest dla wszystkich. Tyle w temacie.

W obrazach z Leica Monochrom jest coś jednocześnie ostrego i… nijakiego. Nie chodzi o kadry, ale o sam charakter pliku. Pomimo imponującej ostrości, całość sprawia wrażenie pozbawionej głębi tonalnej — jakby brakowało wewnętrznego „modelowania” światła.

Obraz z matrycy CFA konwertowany do czerni-bieli, gdzie można kontrolować udział poszczególnych barw i świadomie mapować je na jasność daje więcej możliwości.

IMO to po prostu nie działa ale może jakiś neo-purysta zapała entuzjazmem.

Nie wierzę, czyli jeszcze są idioci co się nabierają na takie "aparaty" i to za chorą kasę.
Brakuje jeszcze coś z marketingu FujiFilm czyli ich symulacji kolorów (Provia, Velvia i inne ogłupiacze) no ale tam są chociaż kolory.

brak kolorów: +3000zł
brak LCD: + 4000zł
co następne?

im mniej, tym bardziej eksluzif, a więc można coraz drożej wołać za sprzęt. No i bardziej szlachetnie, z prawdziwym klasycznym duchem fotografii jak to drzewiej bywało.