Monitor dla fotografa - część I : kolor i barwa
4. Jakość monitorów
![]() Eizo ColorEdge CS270 Monitor LCD o przekątnej 27" (68 cm) z możliwością kalibracji sprzętowej. |
W dobie fotografii cyfrowej niezbędny do pracy jest monitor komputerowy. Specyfika działania monitora, czyli jego świecenie, a nie odbijanie światła, implikuje sposób mieszania kolorów w celu wytworzenia odpowiedniej barwy. Dodatkowo zakres możliwych do wyświetlenia kolorów jest determinowany możliwościami technicznymi danego monitora. Stworzono kilka referencyjnych przestrzeni, które ułatwiają porównywanie jakości monitorów. Wizualizację trzech najpopularniejszych przedstawiamy poniżej.
![]() |
To, jaką przestrzeń może wyświetlać monitor, w głównej mierze wpływa na jakość naszej pracy ze zdjęciem. Na wykresach powyżej widzimy, że przestrzeń ProPhoto wychodzi daleko poza widzialny zakres kolorów. Jest to zatem przestrzeń teoretyczna, dająca jednak możliwość dokładnej analizy kolorów na krańcach widzialnych obszarów. Adobe RGB zwana jest także przestrzenią szerokogamutową, natomiast sRGB przestrzenią standardową.
ProPhoto – np. surowe dane z matrycy aparatu – możemy traktować jako swojego rodzaju ciężarówkę, na którą zapakujemy wszystkie widzialne kolory, a jeszcze zostanie wolne miejsce. Monitor to inny pojazd o mniejszej ładowności. Wyświetlanie zdjęcia to nic innego zatem, niż przeniesienie ładunku z jednego (większego) pojazdu na drugi (mniejszy). W takim wypadku wiele kolorów może być pominiętych, inne skompresowane lub zmienione – taki będzie efekt działania algorytmów zarządzania kolorem w komputerze, które ma służyć jak najlepszej ich reprezentacji.
Kiepski monitor często nie umożliwia poprawnego wyświetlenia nawet przestrzeni sRGB. W specyfikacjach (o ile takie dane są dostępne) możemy odnaleźć informację typu: 80% sRGB. Inne, profesjonalne monitory, umożliwiają wyświetlanie kolorów z przestrzeni Adobe RGB lub nawet wychodzą ponad ten zakres. Ponieważ każdy monitor cechują indywidualne możliwości prezentowania barw, powstał system zarządzania kolorem tak, by reprezentacja na monitorze wyglądała tak samo, niezależnie od jego właściwości. To tylko przykład wykorzystania systemu zarządzania barwą. Gdy nie będziemy z niego korzystać, modyfikowanie obrazu zapisanego w szerszej przestrzeni na słabym monitorze, by kolory wyglądały ładnie, spowoduje, że ten sam obraz oglądany na porządnym sprzęcie będzie charakteryzował się nieznośnym przesyceniem kolorów.
Monitor standardowy | Monitor szerokogamutowy |
![]() |
![]() |
Wniosek zatem może być tylko jeden – gdy posiadamy monitor słabej klasy, nie powinniśmy ingerować w kolorystykę obrazu (za wyjątkiem korekty balansu bieli).
Nie powinniśmy też dziwić się cenom monitorów szerokogamutowych. Zastosowane zaawansowane technologie, dostępne w monitorze konwertowanie danych 8-bitowych z komputera na wewnętrzną postać 10-, 12- czy nawet 16-bitową w celu uzyskania wysokiej klasy przetwarzania, specjalistyczne algorytmy symulacji wydruku (czyli światła odbitego) czy nawet upośledzeń wzroku – to wszystko ma służyć perfekcyjnemu oddaniu koloru, a dzięki temu umożliwić w pełni świadome dokonywanie korekt na obrazie.
![]() Eizo ColorEdge CS240 Monitor LCD o przekątnej 24,1" (61 cm) z możliwością kalibracji sprzętowej. |
Artykuł powstał na zlecenie firmy Alstor – dystrybutora monitorów Eizo.