Jak widać na podstawie powyższego wykresu, już od ISO 200 pliki są odszumiane. Dostrzegamy zarówno kilka załamań, jak również to, że poszczególne składowe przyjmują podobne wartości. Choć R50 to model amatorski, mimo wszystko uważamy, że ustawienie „odszumianie wyłączone” wprowadza po prostu w błąd, a użytkownik powinien mieć większą kontrolę nad wyglądem obrazu.

W testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

W miarę wzrostu stopnia intensywności tego procesu zauważalne staje się obniżenie poziomu szumu, a jednocześnie nie odbija się to drastycznie na utracie szczegółów obrazu. Również wieloklatkowa redukcja szumu oferuje zadowalające efekty. Naszym zdaniem optymalne rezultaty zapewnia ustawienie odszumiania „słabe”.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z EOS-a R50 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z aparatów Fujifilm X-T30 II i Olympus OM-D E-M10 Mark IV. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Odwzorowanie detali na zdjęciach z Canona jest bardzo dobre i, mimo ciut niższej rozdzielczości sensora, w zasadzie nie ustępuje temu co prezentuje aparat Fujifilm. Także na wysokich nastawach ISO R50 wypada całkiem nieźle względem X-T30 II, trochę więcej zakłóceń widać natomiast na zdjęciach z Olympusa. W przypadku każdego z wybranych do porównania modeli, naszym zdaniem nie powinno się przekraczać nastawy ISO 6400. W przypadku E-M10 Mark IV, granica leży nieco niżej, tj. na wartości ISO 3200.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo w zakresie czułości natywnych i przebieg nie budzi zastrzeżeń.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Najniższym poziom szumu w naszym zestawieniu notuje aparat Nikona, a jego przewaga nad Canonem to ok. 2/3 EV dla ISO 6400. R50 ustępuje także X-T30 II, tu jednak różnica jest niewielka i nie przekracza 1/3 EV. Najwyższy poziom zakłóceń mamy w przypadku aparatu Olympusa, który ustępuje Canonowi ok. 1/3 EV.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Jak wspominaliśmy już wcześniej, Canon EOS R50 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W R50 mamy podobną sytuację jak w ostatnich aparatach systemowych EOS, bowiem dla czułości ISO 100 i 200 mamy do czynienia z biasem ok. 512, podczas gdy dla pozostałych oscyluje on wokół 2000. W związku z tym w poniższych przykładach dla dwóch najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 255–768, a dla pozostałych 1024–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Dla większości nastaw ISO, kształt histogramów mocno przypomina rozkład Poissona i pozostają one dobrze odseparowane od zera. Dla dwóch najwyższych nastaw ISO rozkłady są już bardzo szerokie.

Same darki na wysokich nastawach ISO wyglądają niezbyt zachęcająco – widać pewne niejednorodności grzania się sensora w formie ukośnych pasów, a także ślady bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200