Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Nikkora Z 35 mm f/1.8 S. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C/DX i na brzegu pełnej klatki są zaprezentowane na poniższym wykresie.

W centrum kadru jakość obrazu jest dobra od maksymalnego otworu względnego począwszy. Notujemy tam wyniki w okolicach 58–60 lpmm, a więc bardzo wyraźnie powyżej poziomu przyzwoitości. Co więcej, wraz z przymykaniem przysłony rozdzielczość błyskawicznie się polepsza i przez to na f/2.8 uzyskiwany jest poziom 79 lpmm, a na f/4.0 obiektyw osiąga maksimum swoich możliwości notując świetny wynik ponad 82 lpmm.

Bardzo dobrze wygląda też zachowanie na brzegu matrycy APS-C/DX. Nawet na maksymalnym otworze względnym obraz jest w pełni użyteczny, a przymknięcie przysłony do okolic f/5.6 powoduje dotarcie do wysokiego poziomu 60 lpmm.

Jedyne zastrzeżenia jakie możemy mieć, pojawiają się na brzegu pełnej klatki. Tutaj na przysłonach f/1.8 i f/2.0 trudno mówić o akceptowalnej rozdzielczości, bo uzyskane przez nas wyniki sięgają tylko około 33 lpmm. Na szczęście jakość obrazu wyraźnie poprawia się wraz z przymykaniem przysłony i już w okolicach otworu f/2.5 możemy cieszyć się zdjęciami rozsądnej jakości.

Nasza ogólna ocena zachowania Nikkora Z 35 mm f/1.8 S nie może być inna niż bardzo wysoka. Można zastanawiać się, czy optycy nie mogli bardziej postarać się na brzegu kadru i przyczynić się do lepszego zachowania w okolicach maksymalnego otworu względnego oraz pokazać mniejsze różnice pomiędzy centrum a brzegiem. Na pewno nie jest to jednak łatwe, bo innym obiektywom o podobnych parametrach to też się nie udało. Lustrzankowy Nikkor AF-S 35 mm f/1.8G ED wypadał tutaj gorzej prawie pod każdym względem. Tamron SP 35 mm f/1.8 Di VC USD zachowywał się bardzo podobnie i na brzegu pełnej klatki też wymagał przymykania do okolic f/2.5, żeby uzyskać rozsądną jakość obrazu. Trochę ciemniejszy Canon EF 35 mm f/2 IS USM też miał sporo problemów na skraju pełnej klatki. Osiągi Nikkora Z 35 mm f/1.8 S na tle innych konstrukcji optycznych o bardzo podobnych parametrach wyglądają więc bardzo dobrze i możemy być zadowoleni z wyników, jakie on oferuje.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Nikon Z7, JPEG, f/1.8

Nikon Z7, JPEG, f/4.0