Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi obiektywu Sigma C 65 mm f/2 DG DN. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru oraz na brzegach matryc APS-C i pełnej klatki, są zaprezentowane poniżej.

Jak już człowiek myśli, że przez dłuższy czas nie będzie musiał modyfikować wstępu do tego rozdziału, pojawia się taka niepozorna Sigma i pozytywnie wszystkich zaskakuje. Już od maksymalnego otworu względnego wyniki są tutaj rewelacyjne, bo mamy do czynienia z poziomem dochodzącym do prawie 70 lpmm. Rekordy rozdzielczości testowany obiektyw bije na przysłonach f/2.8 i f/4.0, gdzie wyniki w granicach błędów pomiarowych są takie same. Formalnie jednak najwyższy wynik odnotowaliśmy na f/4.0 i wynosi on 82.7 ±1.3 lpmm, co czyni go nowym rekordem na 42.4 Mpix matrycy Sony.

W samych superlatywach możemy wypowiadać się także o zachowaniu na brzegu matrycy APS-C, gdzie już od maksymalnego otworu względnego mamy wyniki na bardzo dobrym poziomie 56 lpmm, a po przymknięciu przysłony przekraczamy 70 lpmm. Warto nadmienić, że to lepsze wyniki niż te, które Sony Carl Zeiss Sonnar T* FE 55 mm f/1.8 ZA uzyskiwał w centrum kadru. Sigma deklasuje więc tutaj swojego konkurenta, którego niektórzy lubią (jak widać zupełnie bezzasadnie) nazywać mini Otusem.

Najmniejszych zastrzeżeń nie możemy też mieć do jakości obrazu na brzegu matrycy pełnoklatkowej. Na f/2.0 mamy wynik około 50 lpmm, a więc bardzo bezpiecznie powyżej poziomu przyzwoitości. Obiektyw przymknięty do okolic f/4.0 przekracza wartość 60 lpmm, a więc jest w stanie generować tam obrazy dobrej jakości.

W kwestii rozdzielczości Sigma zaprezentowała się świetnie i bardzo jesteśmy ciekawi, jak wypadnie w innych kategoriach testowych.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

A7R III, JPEG, 65 mm, f/2.0

A7R III, JPEG, 65 mm, f/4.0