Aberracja chromatyczna

Meike 85 mm f/1.4 FF STM został wręcz naszpikowany elementami specjalnymi, a więc zupełnie nie spodziewaliśmy się, że pokaże on jakieś problemy z podłużną aberracją chromatyczną. Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że faktycznie takich problemów nie ma.

Na brzegu pełnej klatki zachowanie jest świetne. Aberracja praktycznie nie zależy tutaj od wartości przysłony i trzyma się znikomego poziomu poniżej 0.02%. W przypadku brzegu matrycy APS-C/DX widzimy tendencję wzrostową i najwyższe wartości są notowane dla mocno przymkniętych przysłon. Tyle że nawet tam obracamy się w okolicach 0.04%, czyli wartości leżących na granicy poziomu bardzo małego i małego. W tej kategorii Meike nie daje nam więc absolutnie żadnych powodów do narzekań.

A7R IIIa, RAW, f/1.4	A7R IIIa, RAW, f/11.0

Aberracja sferyczna

Na pierwszych zdjęciach z niniejszego rozdziału jesteśmy w stanie dojrzeć efekt pływania ogniska. Co ciekawe, jest on minimalny przy przejściu od f/1.4 do f/2.0 i robi się trochę większy po dalszym przymknięciu przysłony do f/2.8.

Problemy z aberracją sferyczną są też widoczne w wyglądzie rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Pierwszy z krążków pokazuje jaśniejszą obwódkę, a drugi miękkie brzegi. To właśnie klasyczny objaw nieskorygowanej do końca aberracji sferycznej.

A7R IIIa, f/1.4, przed	A7R IIIa, f/1.4, za

Z jednej strony może nas trochę dziwić fakt, że obiektyw, który nie do końca skorygował aberrację sferyczną, pokazuje tak dobre wyniki w centrum kadru. Z drugiej strony, warto pamiętać, że na przysłonie f/1.4 mamy tutaj rezultat na poziomie prawie 70 lpmm, natomiast najlepsze obiektywy o tym świetle pokazywały tam wyniki docierające do okolic 76 lpmm. Te kilka lpmm różnicy może wynikać właśnie z obecności nie do końca skorygowanej aberracji sferycznej.