Poziomy uchwyt korpusu D3x jest bardzo dobrze wyprofilowany. Dłoń miło przylega do aparatu, dając jednocześnie swobodę palcom wskazującemu i kciukowi na operowanie pokrętłami i pobliskimi przyciskami. Po podczepieniu standardowych obiektywów 24-70 lub 70-200 nie czujemy dużego przesunięcia środka ciężkości takiego zestawu. Wygodny uchwyt nam to rekompensuje, a podczepienie lampy błyskowej, może nawet ten komfort poprawić, choć kosztem wzrastającej wagi naszego zestawu. D3x razem z akumulatorem waży 1.4 kg. Jeśli do niego dodamy obiektyw Nikkor 24-70 f/2.8 i lampę SB-900, to po zsumowaniu dostajemy blisko 3-kilogramowy zestaw. Uchwyt poziomy już tak wygodny nie jest, ale można śmiało powiedzieć, że jest w pełni funkcjonalny.

Jak już wspomnieliśmy we wstępie poprzedniego rozdziału, korpus D3x jest w pełni uszczelniony. Złącza i gniazda zakrywają szczelnie gumowe zaślepki. Wokół klapy gniazd pamięci jest miękka gumowa uszczelka, która powinna zatrzymać wilgoć i kurz. Podobną uszczelkę znajdziemy przy akumulatorze. W pudełku D3x można znaleźć także gumowy kapturek zakrywający gorącą stopkę w przypadku, kiedy nie mamy podłączonej lampy błyskowej.

Obiektywy

Matryca w Nikonie D3x zmusza do stosowania obiektywów przeznaczonych na pełną klatkę. Konstruktorzy tego aparatu umożliwili jednak korzystanie także z obiektywów przeznaczonych do lustrzanek z małymi matrycami klasy DX, czyli tych z którymi kompatybilne są lustrzanki takie jak np. D200/D300, D70s, D80, D40/D60. Wiąże się to jednak z mniejszym kołem obrazowym rzucanym na matrycę. W efekcie na rogach powstaje winietowanie, bo światło tam nie dociera. W D3x można jednak wybrać opcję, dzięki której zdjęcie będzie zapisywane tylko w formacie DX. Aparat automatycznie może rozpoznać obiektyw i właściwy formatowi DX obszar zdjęcia jaki ma zapisać. Nieaktywny obszar matrycy jest wyłączany i przyciemniany w wizjerze, co ułatwia kadrowanie. Rozdzielczość zdjęć jest w takim przypadku równa 3968x2640 pikseli, co odpowiada 10.5 milionom pikseli.

Oprócz obiektywów Nikkor można oczywiście stosować obiektywy firm niezależnych takich jak np. Sigma, Tamron, Tokina, czy Zeiss.

Fotografowie studyjni po zakupie D3x z pewnością odczują brak odpowiednich obiektywów stałoogiskowych. Niedawno ukazał się Nikkor AF-S 50 mm f/1.4G, ale nadzieje, że wraz z premierą D3x zobaczymy nowe Nikkory klasy 1.4/85 mm lub 1.8/135 mm okazały się złudne. W obecnej chwili do dyspozycji mamy jedynie dość stare już Nikkory: AF 85 mm f/1.8D IF, AF 85 f/1.4 D IF, AF DC 105 mm f/2D i AF DC 135 mm f/2D, wspomagane przez wersje manualne. Osoby z dużym zapasem gotówki mogą zwrócić swój wzrok na model 2/200 VR.

Szybkość

W Nikonie D3x nie można doszukać się jakichkolwiek wad pod względem szybkości działania. Jest to w końcu najbardziej zaawansowany aparat w systemie Nikona i jakiekolwiek opóźnienia w działaniu nie wchodzą absolutnie w grę.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z 8-gigabajtową kartą CF Pretec 333x przy ustawionej czułości 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW 12-bitowe zajmowały 31 MB, RAW 14-bitowe 36 MB, pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 6048 x 4032 15 MB, a JPEG LARGE FINE w formacie DX o rozdzielczości 3968 x 2640 6 MB.

Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 56 zdjęć JPEG LARGE FINE (1.87 kl./s),
• 35 zdjęć RAW 12-bitowych (1.17 kl./s),
• 28 zdjęć RAW 14-bitowych (0.93 kl./s),
• 29 zdjęć RAW 12-bitowe + JPEG LARGE FINE (0.97 kl./s),
• 101 zdjęć JPEG LARGE FINE w formacie DX (3.34 kl./s),

W naszym teście zapis JPEG-ów w pełnej rozdzielczości był dokonywany z maksymalną prędkością 5.4 kl/s przez pierwsze 5.5 sekundy. Po zapełnieniu się buforu prędkość spadała do jednej klatki na sekundę. W D3x można używać albo RAW-ów 12-bitowych, albo 14-bitowych. Okazuje się, że w przypadku zapisu tych drugich, D3x zwalnia z 5 kl/s do zaledwie 2 kl/s. W obu przypadkach bufor zapełnia się po wykonaniu 20 zdjęć. Jest to słaby wynik, biorąc pod uwagę, że 1Ds Mark III potrafi zapisać 14-bitowe RAW-y z prędkością 5 kl/s.

Skoro D3x kiepsko radzi sobie z 14-bitowymi zdjęciami, wróćmy do postaci 12-bitowej. Jednoczesny zapis 12-bitowych RAW-ów i JPEG-ów pełnej rozdzielczości jest zbliżony do zapisu tylko RAW-ów. Bufor zapełnia się po niecałych 4 sekundach i w ciągu tego czasu aparat rejestruje zdjęcia z prędkością 5 kl/s. Potem aparat wykonuje zdjęcia sporadycznie, co 2.7 sekundy.

Fotografowanie w trybie DX, kiedy zdjęcia mają rozdzielczość 10 milionów pikseli, pozwala na uzyskanie prędkości przeszło 7 kl/s przy zapisie JPEG. Bufor zapełnia się po 6 sekundach, a potem zapis zdjęcia następuje średnio co 2.3 sekundy.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie posiadają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza.

Czyszczenie matrycy

Lustrzanki D3 i D3x nie posiadają funkcji automatycznego czyszczenia matrycy, w czym odstają od większości lustrzanek dostępnych na rynku.

Lampa błyskowa

Przyjęło się, że lustrzanki dla profesjonalistów nie posiadają wbudowanej lampy błyskowej. Nikon D3x jest natomiast w pełni kompatybilny z zewnętrznymi lampami takimi jak: SB-900, SB-800, SB-600, czy SB-400. Dostępne są następujące tryby pracy lampy błyskowej:

• synchronizacja z pierwszą kurtyną,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z tylną kurtyną,
• redukcja czerwonych oczu,
• redukcja czerwonych oczu + synchronizacja z długimi czasami.

W D3x nadal funkcjonuje bezprzewodowy system sterowania błyskiem nazywany CLS (Creative Lighting System). Z powodu braku wbudowanej lampy za sterowanie innymi lampami odpowiada lampa zewnętrzna założona na aparat. Niestety w menu nie ma tak przejrzystej opcji sterowania pozostałymi lampami, jak jest to w Nikonie D200/D300. A szkoda, bo D3x to przecież aparat studyjny i możliwość sterowania błyskiem wprost z aparatu byłaby o wiele wygodniejsza.

Autofokus

Nikon D3x ma ten sam 51-polowy autofokus co D3. Cały moduł odpowiedzialny za system ustawiania ostrości nazywa się Multi-CAM 3500FX. Oparty jest na detekcji fazowej przy pomiarze TTL. Wśród tej ogromnej liczby 51 punktów AF, 15 to punkty krzyżowe. Zakres detekcji wynosi od -1 do +19 EV (przy 100 ISO).

Ustawianie ostrości może odbywać się standardowo w trzech trybach: pojedynczym (S), ciągłym (C) i ręcznym (M). Do tego dochodzi wybór następujących obszarów autofokusu:

• wybór punktowego AF - jednego z 51 dostępnych,
• obszar dynamicznego AF - przy ciągłej pracy AF (C) po wybraniu punktu ostrości, z którego obiekt zacznie uciekać, aparat na podstawie sąsiednich punktów AF będzie śledził nasz obiekt. Ilość aktywnych punktów definiuje się w menu (pozycja a3). Wybór wszystkich 51 odpowiada tzw. śledzeniu 3D. W trybie AF-S aparat będzie korzystał tylko z punktu, w którym ostrość została ustawiona.
• automatyczny obszar AF - aparat automatycznie ustawia ostrość. W przypadku używania obiektywów Nikkor typu G lub D, powinien zadziałać system rozpoznawania twarzy, który wyłapuje postać ludzką z tła.

W D3x jest możliwość korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Dużą zmorą dla fotografów, szczególnie pracujących z obiektywami producentów niezależnych, jest zjawisko tzw. backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), czyli notoryczne ustawianie ostrości przez obiektyw za lub przed właściwym przedmiotem. W menu znajduje się opcja, która pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie tych ustawień dla 12 obiektywów.

Skuteczność autofokusu sprawdziliśmy wykonując serię 40 zdjęć tablicy rozdzielczości na przysłonie f/2.8 z obiektywem Nikkor AF-S 24-70 mm f/2.8G. Licząc rozdzielczość na każdym zdjęciu, a następnie zestawiając te pomiary w stosunku do najostrzejszego zdjęcia, dostajemy rozkład wielkości pomyłek popełnianych przez aparat. Uzyskany histogram dla D3x przedstawiamy poniżej razem z pomiarami przeprowadzonymi na tych samych zasadach dla Canona 1Ds Mark III i Sony A900. Uprzedzając dyskusje i pytania, warto podkreślić, że na naszą metodę testowania AF nie ma wpływu zjawisko stałego backfokusu, lub frontfokusu, ponieważ wyniki są podawane względem najwyższej wartości MTF. Warto także pamiętać, że autofokus w aparacie jest bardzo ważnym elementem, tym bardziej w aparacie klasy profesjonalnej. Po jego zakupie, czy zakupie obiektywów dobrze jest oddać taki zestaw do serwisu w celu dokładnego skorygowania autofokusu.

Pomiar światła

Pomiar światła odbywa się przy pomocy 1005-segmentowego czujnika RGB. Może on pracować na trzy sposoby:

• matrycowy - pomiar odbywa się w całym polu,
• centralnie ważony - stosowana jest waga poza obszarem centralnym, wyznaczonym przez koła 8-, 12-, 15- lub 20-milimetrowe,
• punktowy - światło mierzone jest wokół aktywnego punktu AF o średnicy 4 mm (1.5% kadru).

Nie dostrzegliśmy żadnych problemów w działaniu pomiaru światła. D3x podobnie jak D3 może się szczycić precyzyjnym i dokładnym dobieraniem ustawień ekspozycji do panujących warunków oświetleniowych.