W Nikonie D5200 istnieje opcja redukcji szumów i oprócz możliwości jej wyłączenia, mamy możliwość ustawienia trzech stopni intensyfikacji tego procesu – odszumianie zmniejszone, normalne lub zwiększone. Poniżej prezentujemy fragmenty zdjęć naszej scenki, porównujące skuteczność odszumiania, dla najwyższej czułości czułości „sprzętowej” (6400) i pierwszej wartości rozszerzonej 12800 ISO.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Siła procesu odszumiania nie jest wyjątkowo duża. Obserwujemy redukcję zakłóceń obrazu, której towarzyszy utrata detali widocznych na zdjęciach, jednak nie jest ona drastyczna.

Większość wartości z dostępnego zakresu czułości aparatów z powyższego zestawienia oferuje porównywalną jakość zdjęć. Do ISO 3200 trudno wyłonić faworyta tego zestawienia, bowiem osiągi obrazowania matryc w obu Nikonach i Canonie są do sobie podobne. Od ISO 6400 na zdjęciach z 650D kolorowy szum daje nieco mocniej się we znaki niż w przypadku aparatów Nikona. Na najwyższych czułościach, gdzie różnice uwidaczniają się najmocniej, nowy model nie góruje wyraźnie nad D5100. Gdy wybierzemy do porównania jeszcze Sony A65, widzimy, że poziom szumu w przypadku tego aparatu jest wyższy (od ISO 1600), rzuca się także w oczy niższa ostrość obrazu.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Biorąc pod uwagę lustrzanki z 24-megapikselową matrycą formatu APS-C, czyli Nikon D5200, D3200 oraz Sony A65, ten pierwszy szumi najmniej. Nowy Nikon góruje nad Alphą od 1 do 1.5 EV na najwyższych czułościach, podczas gdy przewaga nad „młodszym bratem” jest mniejsza – maksymalnie sięga ok. 2/3 EV. Niższe poziomy szumu w D5200 w porównaniu do innych modeli wyposażonych w analogiczne matryce z pewnością można kwalifikować do zalet - i to naprawdę poważnych.

Na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych na 48-bitowych TIFF-ach, możemy wysnuć podobne wnioski odnośnie różnic pomiędzy opisywanymi modelami.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i 14-bitowych RAW-ów. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku D5200 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Producent nie stosuje biasu o z góry określonej wartości, w wyniku czego histogramy stworzone na podstawie darków mają kształt tylko połówki dzwonu. Zaburzona statystyka nie daje nam miarodajnych wartości średniej sygnału ani odchylenia standardowego. Prezentujemy te dane jednak dla porządku poniżej.

Obserwacja prądu ciemnego na podstawie plików JPEG pokazuje, że również (podobnie jak w plikach RAW) dają się zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy, szczególnie w jej lewym dolnym rogu. Świecenie, związane z grzaniem się elektroniki i słabym odprowadzaniem ciepła jest bardzo wyraźne. Dawno nie było w naszych testach tak słabego wyniku. Wszystkim, którzy rozważali zakup D5200 do astrofotografii, fotografii nocnej lub jakiegokolwiek zastosowania, w którym potrzebne są długie czasy ekspozycji, radzimy ponowne rozważenie zakupu.

Co więcej, obserwujemy także dodatkową niejednorodność – wąski, jaśniejszy pionowy pas, znajdujący się mniej więcej w 1/4 szerokości sensora. Warto zwrócić uwagę, że widać go także na przykładowych filmach nagranych przy wysokich wartościach ISO (zaprezentowanych w rozdziale drugim).

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600