Carl Zeiss Makro-Planar T* 100 mm f/2 ZF.2/ZE - test obiektywu
11. Podsumowanie
Zalety:
- bardzo solidna i gustowna obudowa,
- świetna jakość obrazu w centrum kadru,
- dobra jakość obrazu na brzegu kadru i to zarówno APS-C jak i pełnej klatki,
- dobrze korygowana aberracja chromatyczna,
- prawidłowo korygowana aberracja sferyczna,
- niezauważalna dystorsja,
- świetnie korygowana koma,
- niewielki astygmatyzm,
- umiarkowane winietowanie na matrycy APS-C/DX,
- bardzo ładny wygląd obrazów pozaogniskowych,
- bardzo udane połączenie obiektywu portretowego i makro.
Wady:
- zauważalne winietowanie na maksymalnym otworze względnym na pełnej klatce,
- praca pod ostre światło powinna być lepsza.
Choć Makro-Planar 2/100 nie osiągnął tak wybitnych rezultatów jak niedawno testowany przez nas Apo Sonnar 2/135, trudno mieć do niego jakieś poważniejsze zastrzeżenia. To naprawdę bardzo udany obiektyw. Tym bardziej jeśli weźmiemy pod uwagę jego uniwersalność. Zwykle bowiem jest tak, że położenie nacisku na kilka zastosowań, niesie za sobą konieczność zastosowania pewnych kompromisów. Tutaj tych kompromisów nie widać, przez co obiektyw świetnie sprawdzi się zarówno jako portretówka i jako obiektyw makro, wszędzie dając obrazy o świetnej rozdzielczości, pozbawione znacznej większości wad optycznych.
Zeiss Makro-Planar T* 100 mm f/2.0 to obiektyw drogi. Wydając na niego pieniądze mamy jednak gwarancję świetnej jakości wykonania, która powoduje, że obiektyw będzie tak samo pracował dzisiaj, jak i za lat 20 czy 30 i przez ten cały czas będzie odwdzięczał nam się świetną jakością obrazu.
 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.