Canon 50D, 14 mm

Canon 50D, 19 mm

Canon 50D, 24 mm

Na pełnej klatce dystorsja daje się znacznie bardziej we znaki i widać to szczególnie dobrze dla ogniskowej 14 mm, gdzie zniekształcenia beczkowe sięgają poziomu −4.22%. Choć to spora wartość, jest ona i tak mniejsza niż to, co pokazywał Tamron 15–30 mm na ogniskowej 15 mm (−5.81%).

W środku zakresu ogniskowych dystorsja robi się umiarkowana, bo sięga tam wartości −1.49%. Na maksymalnej ogniskowej możemy mówić już o niewielkim poziomie tej wady. Odnotowana przez nas tam wartość wynosi bowiem −0.73%.

Canon 5D III, 14 mm

Canon 5D III, 19 mm

Canon 5D III, 24 mm

W swoich materiałach Sigma chwali się jednak, że dystorsja na szerokim kącie potrafi spadać do poziomu −1%, ale wyraźnie zaznacza, że chodzi tutaj o wynik dla ostrości ustawionej na nieskończoność. Nasze pomiary pokazują dystorsję na znacznie wyższym poziomie, ale nie jest przecież tajemnicą, że nie odnoszą się one do nieskończoności. Nasza największa tablica do pomiaru dystorsji ma rozmiar przekraczający nieznacznie format A0, ale nawet w tym przypadku obiektywy ultraszerokokątne ustawiamy w odległości mniejszej niż 1 metr od niej.

Wpadliśmy jednak na pomysł, żeby pozostawić obiektyw w takiej odległości jaka wynika z ogniskowej i rozmiaru tablicy, ale zmieniać położenie pierścienia odległości. Ustawiając przysłonę na f/22 (dystorsja nie zależy od wartości przysłony), przy ogniskowej 14 mm, mamy głębię tak dużą, że niezależnie od tego czy pierścień ustawimy na nieskończoność czy na 0.26 metra, obraz tablicy jest na tyle ostry, że bez problemów umożliwia pomiary. Nasze wyniki są zaprezentowane w tabeli poniżej. Pierścień pozwala wyjeżdżać formalnie poza wartość 0.26 metra i poza nieskończoność, więc dla tych położeń też przeprowadziliśmy pomiary.

Jak widać, w tym przypadku wartość bezwzględna dystorsji pokazuje wyraźny trend spadkowy wraz z wzrastającą wartością odległości. Nawet dla pierścienia ustawionego dla nieskończoności, wciąż jednak jesteśmy daleko od poziomu −1%.