Aparat nie jest bardzo mały ani lekki. Dzięki temu trzyma się go stabilnie, nawet z cięższym obiektywem. Wyprofilowanie korpusu i rozmieszczenie przycisków oraz innych elementów sterujących ułatwia korzystanie z aparatu. Szybko można się do niego przyzwyczaić. Dla osób o małych dłoniach rękojeść prawej ręki jest nieco za gruba. Osoby o dużych dłoniach odczują z kolei dyskomfort związany z uciekaniem małego palca ze zbyt krótkiego uchwytu.

Obiektywy

----- R E K L A M A -----

K200D jest w pełni kompatybilny z obiektywami z bagnetem KAF2, a także KAF i KA. Pentax jako jedyny wśród czołówki producentów nie zmienił mocowania od wielu lat – dzięki czemu pasują do niego praktycznie wszystkie obiektywy, bez względu na to jak dawno zostały wyprodukowane. Aparat potwierdza w nich ostrość i mierzy przez nie światło. Nowy model aparatu jest już kompatybilny z obiektywami SDM nowej generacji, które charakteryzują się cichym i szybkim ogniskowaniem.

Jednak dostępność obiektywów Pentaxa w naszym kraju nie jest tak duża jak do systemów Canona i Nikona. Sprawdziliśmy ile ofert sprzedaży obiektywów tego systemu (łącznie z producentami niezależnymi) było zamieszczonych w systemie aukcyjnym allegro w pierwszych dniach kwietnia 2008 roku: Canon – 1025 ofert, Nikon - 741 ofert, Minolta/Sony – 280 ofert, Pentax – 203 oferty.

Na pociechę pozostaje nam jeszcze szeroka gama obiektywów na gwincie M42, które możemy podpiąć do K200D za pomocą specjalnej przejściówki (koszt ok 40 zł). Co prawda będziemy skazani na manualne ustawianie ostrości, ale aparat będzie ją potwierdzał.

Szybkość

Czas od włączenia do wykonania pierwszego zdjęcia jest praktycznie niezauważalny. Od naciśnięcia migawki do wykonania przez aparat zdjęcia upływa ok. 0,2 sek. Czyli opóźnienie jest bez znaczenia w praktycznym wykonywaniu zdjęć. Formatowanie karty pamięci trwa kilka sekund, ale kasowanie większej liczby zdjęć może trwać kilka minut i być jedną z metod na zabicie czasu w długie zimowe wieczory.

Zdjęcia seryjne

Użytkownicy Pentaxa K200D mają do wyboru dwa tryby zdjęć seryjnych: Hi oraz Lo. Producent podaje, że w pierwszym z nich aparat wykonuje zdjęcia z szybkością ok. 2,8 klatek na sekundę. Zastrzega jednak, że taka szybkość utrzymywana jest jedynie dla czterech pierwszych zdjęć. W wolniejszym trybie Lo aparat ma wykonywać zdjęcia w najlepszym formacie JPEG z prędkością 1,1 klatki na sekundę, aż do zapełnienia całej karty pamięci.

Trwające 30 sekund serie testowe były wykonywane z czasem ekspozycji 1/1000 sekundy, w trybie ręcznego ogniskowania. Po to, żeby zapisywane pliki nie były zbyt małe nasz stoper został umieszczony na bogatym w szczegóły kolorowym tle, a stosowana czułość ISO 1600 dodawała sporo szumu, aby kompresja JPEG nie była zbyt wydajna. Zdjęcia zapisywane były na kartę SanDisk Extreme III o pojemności 1 GB.

Tryb Hi

W przypadku zapisu w formacie JPEG o najlepszej jakości aparat zdołał wykonać 27 zdjęć, co średnio daje 0,9 klatki na sekundę. Zdjęcia wykonywane są jednak w dość nieprzewidywalnych momentach. Czasami po dłuższej przerwie aparat robi dwa zdjęcia w małym odstępie czasu, a czasami tylko jedno i znowu przerwa. Zarejestrowany rozkład czasowy przedstawiony został na wykresie poniżej.

Seria zapisywana w formacie RAW (DNG) zawierała tylko 15 zdjęć. Średnia szybkość wyniosła więc 0,5 klatki na sekundę. Nadal trudno przewidywać kiedy nastąpi wykonanie kolejnego zdjęcia w takiej serii. Na wykresie przedstawiamy zarejestrowany rozkład czasowy.

Najtrudniejsze zadanie to szybka seria zapisywana jednocześnie w formacie JPEG oraz RAW (DNG). W tym przypadku zawierała ona 13 zdjęć. Średnia szybkość wyniosła nieco ponad 0,4 klatki na sekundę. Rozkład czasowy przedstawiony na wykresie poniżej tym razem jest bardzo równomierny. Po ukończeniu pierwszych 4 zdjęć aparat wykonywał kolejne w odstępach co 3 sekundy.

Nasze testy wykazały, że długość szybkiej serii, to rzeczywiście 4 klatki i to niezależnie od formatu zapisu zdjęć. Okazało się też, że niezależnie od formatu średnia szybkość wykonania tych zdjęć wynosi około 3,3 klatki na sekundę, czyli wyraźnie więcej niż podaje producent.

Tryb Lo

Teoretycznie wolniejszy tryb pozwolił na wykonanie w czasie 30 sekund 28 zdjęć zapisywanych w formacie JPEG. Różnica jednego zdjęcia w porównaniu z trybem Hi nie jest duża, ale nazwy trybów sugerują odwrotną kolejność. Średnia wynosi 0,93 klatki na sekundę i jest niższa od podawanej przez producenta. Wbrew zapowiedziom z instrukcji rozkład czasowy zdjęć nie jest jednostajny, ale dużo lepszy niż w trybie Hi. Zarejestrowany przez nas rozkład czasowy przedstawiony został na wykresie poniżej.

Seria zapisywana w formacie RAW (DNG) zawierała 15 zdjęć. Średnia szybkość wyniosła więc 0,5 klatki na sekundę. W tym przypadku różnice pomiędzy trybem Hi i Lo są niewielkie i głównie ograniczają się do 4 pierwszych klatek. Na wykresie przedstawiamy zarejestrowany rozkład czasowy.

Seria Lo zapisywana jednocześnie w formacie JPEG oraz RAW (DNG) zawierała 13 zdjęć. Średnia szybkość wyniosła nieco ponad 0,4 klatki na sekundę. Różnice pomiędzy trybami Hi i Lo w tym przypadku występują właściwie tylko dla 4 pierwszych klatek. Rozkład czasowy przedstawiony został na wykresie poniżej.

Ogólne podsumowanie tej kategorii nie jest dla testowanego aparatu korzystne. Aparat pozwala na wykonanie 4 szybkich zdjęć, a potem męczy się z przenoszeniem danych z małego bufora na kartę pamięci, przy czym czasami zaskakuje nas wykonaniem kolejnego zdjęcia lub dwóch zdjęć.

Stabilizacja obrazu

System stabilizacji obrazu (Shake Reduction) tak jak w poprzedniku jest umieszczony w korpusie aparatu. Czujnik rozpoznaje wstrząsy aparatu i szybko zmienia pozycję matrycy CCD równoważąc ruch. Wbudowanie systemu w korpus aparatu uniezależnia go od obiektywów. Dane o ogniskowej, potrzebne do działania systemu, są pobierane automatycznie z nowych (kompatybilnych) obiektywów. Dla starszych obiektywów informację tą można wprowadzić ręcznie.

Autorzy instrukcji obsługi posłużyli się małym fortelem i napisali: "The Shake Reduction function allows you to take pictures at approximately 4 steps slower shutter speed without the risk of camera shake.". Co się tłumaczy: Funkcja redukcji drgań pozwala na wykonanie nieporuszonych zdjęć z czasem ekspozycji dłuższym o około 4 kroki. W materiałach reklamowych firma Pentax twierdzi już, że skuteczność stabilizacji waha się od 2,5 do 4 kroków. Liczba 4 wygląda ładnie, bo zgodnie z konwencją oczekiwalibyśmy, że oznacza to skuteczność na poziomie 4 EV. W Pentaxie oznacza to jednak skuteczność na poziomie 1 i 1/3 EV, bo minimalny krok ustawienia czasu wynosi 1/3 EV. Jeżeli natomiast ustawimy aparat tak, żeby jeden krok czasowy odpowiadał 1/2 EV, to słuszne stanie się owe 2,5 kroku dające skuteczność stabilizacji na poziomie 1 i 1/4 EV.

W celu zbadania praktycznej skuteczności systemu SR dla każdego z szerokiego przedziału czasów ekspozycji wykonaliśmy po 40 zdjęć z włączoną i wyłączną stabilizacją. Następnie policzyliśmy odsetek nieporuszonych zdjęć w każdej z tych serii. Wykres poniżej przedstawia wynik uzyskany przez K200D.

Jak wynika z naszych testów system redukcji drgań w K200D działał mniej więcej tak skutecznie, jak podaje instrukcja obsługi - nieco ponad 1EV. W porównaniu do systemu stabilizacji matrycy w Olympusie E-3 jego skuteczność w Pentaxie jest dość słaba. Trzeba jednak pamiętać, że E-3 jest raczej wyjątkiem i dotychczas systemy stabilizacji matrycy są na ogół mniej wydajne od najlepszych systemów wykorzystywanych w obiektywach.

Czyszczenie matrycy

Podobnie jak w K100D Super i K10D, w aparacie K200D zastosowano bardzo przydatny system usuwający z matrycy CCD kurz i pył. System Dust Removal (DR) mechanicznie wstrząsa matrycą, co powoduje, że zabrudzenia opadają na łatwo przyczepny materiał znajdujący się na dole matrycy. Jak podaje producent, dodatkowo na matrycy zastosowano specjalną powłokę SP (Super Protect), uniemożliwiającą osiadanie na niej wszelakich pyłków. Nowością jest funkcja Dust Alert, która na żądanie użytkownika informuje o aktualnym stanie czystości matrycy. Przy fotografowaniu w zanieczyszczonym środowisku, nawet gdy jest włączony system usuwania kurzu i pyłków z matrycy może on nie spełniać swojego zadania. Wtedy zostaniemy ostrzeżeni, że na matrycy znajdują się nadal zanieczyszczenia – należy je w takiej sytuacji usunąć samodzielnie – na wyświetlaczu LCD zostaną wskazane miejsca na matrycy w których znajdują się zanieczyszczenia. W trakcie testów K200D nie zauważyliśmy by pojawił się jakiś problem z kurzem mimo częstej wymiany obiektywów. Gdy pojawił się spory pyłek na matrycy testowanego jako aparat porównawczy Pentaxa K10D sprawdziliśmy działanie 'odkurzacza'. Kilkakrotne włączenie i wyłączenie aparatu powodowało przesuwanie się zanieczyszczenia w dół matrycy, aż do całkowitego usunięcia z pola widzenia. Jeżeli założymy, że mechanizm usuwania kurzu w K200D jest podobny do zastosowanego w modelu K10D, to możemy spodziewać się, że czystość matrycy powinna być stosunkowo dobrze utrzymywana przy stale włączonej funkcji.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa unosi się wysoko nad korpusem co ma znaczenie m.in. dla zmniejszania efektu czerwonych oczu. Działanie wbudowanej lampy błyskowej oparte jest na pomiarze P-TTL. Jej liczba przewodnia wynosi 13 m (dla ISO 100). Gorąca stopka w aparacie umożliwia korzystanie z zewnętrznych lamp błyskowych takich jak AF540FGZ, AF360FGZ, AF200FG. Minimalny czas synchronizacji przy jakim K200D współpracuje z zewnętrznym błyskiem wynosi 1/180 s.

Tryby pracy wbudowanej lampy błyskowej:

• błysk automatyczny,
• błysk włączony,
• błysk automatyczny + redukcja czerwonych oczu,
• błysk włączony + redukcja czerwonych oczu,
• tryb bezprzewodowy (z lampami AF540FGZ i AF360FGZ).

Moc błysku można regulować w zakresie od -2 do +1 EV ze skokiem 1/2 albo 1/3 EV.

Siłę błysku różnych aparatów porównujemy wykonując zdjęcia przy ogniskowej 50 mm, przysłonie f/8.0, czasie otwarcia migawki 1/100 sekundy i z czułością ISO 100. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Porównanie mocy wbudowanej lampy K200D z lampą w konkurencyjnym Sony A200 przedstawiamy w tabeli poniżej.

Pentax K200D	Sony A200

Jak widać siła błysku lamp w obydwu aparatach jest podobna i nie rzuca na kolana.

Autofokus

W aparacie K200D, podobnie jak w poprzednim modelu K100D Super zastosowano system SAFOX VIII posiadający 11 czujników w tym 9 krzyżowych. Tak jak podaje producent, prawdą jest, że autofokus ostrzy szybko i precyzyjne nawet w gorszych warunkach oświetleniowych. Aktywne pole AF jest podświetlane na czerwono na matówce. Aktywny punkt AF jak i tryb pracy AF (zdjęcie pojedyncze lub ciągły) wybiera się za pomocą menu aparatu, a nie oddzielnego przełącznika jak to jest w K10D. Jest to mniej wygodne rozwiązanie.

Na rysunku poniżej przedstawiamy porównanie rozrzutu błędów ogniskowania w Pentaxach K10D, K20D oraz prezentowanym tutaj K200D.

Średnia odchyłka od najostrzejszego kadru jest na tyle mała, że trudno ją dostrzec na normalnych zdjęciach. Z drugiej strony celność autofokusa K200D jest wyraźnie słabsza niż w nowych lustrzankach Nikona czy Sony. Przedstawiony poniżej wykres dla trzech Pentaxów pokazuje, że nie jest to słabość tego modelu czy konkretnego korpusu. W tej kategorii Pentax ma jeszcze lekcje do odrobienia.

Pomiar światła

Pomiar światła w K200D oparty jest na 16-segmentowym czujniku. Jego zakres działania dla obiektywu o ogniskowej 50 mm, przysłonie f/1.4, przy czułości IS0 100 mieści się w przedziale od 0 do 21 EV. Może pracować w jednym z trzech trybów: wielosegmentowym, centralnie ważonym lub punktowym. Kompensacja ekspozycji może być regulowana w zakresie +/- 3 ze skokiem 1/2 EV albo w zakresie +/- 2 EV ze skokiem 1/3 EV. W czasie testów nie napotkaliśmy problemów z prawidłowym pomiarem ekspozycji.