Pentax X70 posiada obiektyw o zakresie ogniskowych 4.6–110.4 mm co odpowiada zakresowi 26–624 mm dla klatki 35 mm. Przysłony zawierają się w zakresie f/2.8–f/8.0 dla szerokiego końca obiektywu i f/5.0–f/8.0 dla najdłuższej ogniskowej. Konstrukcja obiektywu obejmuje 14 elementów ułożonych w 11 grupach w tym 4 elementy asferyczne i 3 ze szkła ED. Przejdźmy teraz do kolejnych paragrafów tego rozdziału i sprawdźmy szczegółowo poszczególne właściwości optyczne obiektywu X70.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości prowadzimy na podstawie zdjęć odpowiedniej tablicy testowej. Zdjęcia robione są dla różnych ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie, za pomocą programu Imatest, obliczamy rozdzielczość, wykorzystując kontury położone w centrum i na brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Niestety X70 nie pozwala na zapis plików w formacie RAW zatem wszystkie obliczenia dokonaliśmy na plikach JPEG z minimalnym wyostrzaniem. Wyniki naszych pomiarów prezentujemy na poniższych wykresach, przy czym pierwszy dotyczy centrum, drugi natomiast brzegu kadru.

Pentax X70 wykazuje podobne tendencje jeśli chodzi o wyniki rozdzielczości jak P90. W centrum kadru najwyższe wyniki notujemy dla krótszych ogniskowych. Przy zwiększaniu ogniskowej rozdzielczość spada, osiągając minimum dla końca zakresu. Podobnie jak dla P90 również w przypadku X70 nie widać takiej zależności dla wyników z brzegu kadru. Tym razem minimalne wartości aparat osiąga dla maksymalnej długości ogniskowej.

Mimo iż można dopatrzyć się pewnych podobieństw w sposobie zachowania się wyników rozdzielczości z X70 i P90, to trudno jednak porównać same wartości. Oba aparaty mają różne skale wyostrzania JPEG-ów i podczas gdy w Pentaxie odnajdziemy 3 stopniową skalę w Nikonie mamy do dyspozycji aż 5 stopni oraz możliwość wyłączenia wyostrzania. Ponieważ testy rozdzielczości przeprowadzamy zawsze z możliwie najniższym wyostrzaniem, w X70 wyostrzanie było ustawione na najmniejszą możliwą wartość w Nikonie zaś, wyostrzanie było wyłączone. Wydanie zatem sprawiedliwego wyroku w tej kategorii jest niemożliwe.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

JPEG
26 mm, f/2.8	624 mm, f/8.0

Autofokus

W Pentaxie X70 opcje dotyczące autofokusa znajdziemy w głównym menu aparatu. W pierwszej kolejności mamy wybór pola ostrości: centralny szeroki, centralny mały oraz autofokus śledzący. Dalej mamy włącznik automatycznego trybu makro oraz włącznik lampki wspomagającej AF. Pentax pozwala również na ręczne ustawianie ostrości i tryb ten możemy znaleźć pod prawym przyciskiem wybieraka funkcyjnego. Dostępne tam są także inne tryby autofokusa: makro, nieskończoność oraz ręczne wybór (z 25 możliwości) umiejscowienia ramki ostrości. Autofokus może również pracować w trybie wykrywania twarzy.

W zasadzie nie można mieć większych zastrzeżeń do autofokusa w przypadku X70. Przy dobrym oświetleniu radzi sobie bez problemów a pod względem celności nie ma powodów do narzekań. Sytuacja wygląda jednak gorzej przy słabych warunkach oświetleniowych. Tu z pomocą przychodzi lampka wspomagająca, choć nie jest wystarczające oświetlenie w niektórych przypadkach. Trzeba jednak przyznać, że w Pentaxie daje ona wyraźnie jaśniejsze światło niż ma to miejsce w Nikonie. Stąd też autofokus w X70 w słabych warunkach oświetleniowych radzi sobie lepiej niż P90 i rzadziej się myli. Z drugiej jednak strony, autofokus Nikona jest szybszy niż Pentaxa i w dobrych warunkach oświetleniowych P90 prędzej ustawia ostrość.

Aberracja chromatyczna

Poziom aberracji chromatycznej w X70 jest najwyższy dla maksymalnej długości ogniskowej obiektywu. Osiąga ona w tym przypadku poziom uznawany przez nas za bardzo duży. Skracanie ogniskowej zmniejsza efekt aberracji ale dla 322 i 148 mm utrzymuje się ona wciąż na znacznym poziomie. Wartości wypadające w górnej strefie przedziału dużej aberracji nie są powodem do zachwytu. Dla krótszych ogniskowych sytuacja przedstawia się nieco lepiej. Dla 84 i 26 mm aberracja chromatyczna osiąga podobny poziom wypadający na granicy obszaru średniej i dużej aberracji. W tej kategorii najlepiej wypadły wyniki dla 45 mm, gdzie aberracja osiągnęła poziom średni.

Jak widać nie ma powodów do pochwał. W przypadku Pentaxa nie ma ogniskowej, dla której aberracja spadłaby do poziomu małego. Nikon P90 pod tym względem wypada jednak wyraźnie lepiej. Co prawda również w jego przypadku aberracja była największa dla najdłuższej ogniskowej, jednak formalnie rzecz biorąc nie osiągnęła przedziału bardzo dużych wartości. Dodatkowo dla 46 i 85 mm mieliśmy do czynienia z aberracją na małym poziomie. Na tym polu X70 przegrywa z P90.

Poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej, przedstawiające krawędzie czerni i bieli na zdjęciach z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej.

624 mm, f/8.0	45 mm, f/8.0

Dystorsja

Zobaczmy teraz jak zachowuje się obiektyw Pentaxa pod względem dystorsji. Dla 26 mm dystorsja przyjmuje formę beczkową o wartości -4.6%. Zwiększanie ogniskowej powoduje spadek dystorsji beczkowej, która szybko przechodzi w dystorsję poduszkową. Dla 45 mm jest ona w zasadzie niezauważalna i wynosi zaledwie 0.12%. Dalszy wzrost ogniskowej skutkuje wzrostem poziomu dystorsji poduszkowej aż do wartości 1.4% dla 84 i 148 mm. Następnie dystorsja nieznacznie spada i dla 322 mm wynosi 1.14%. Na końcu zakresu ogniskowych wynosi ona 1.12%.

26 mm	45 mm
84 mm	148 mm
322 mm	624 mm

Pod względem dystorsji, wyniki otrzymane dla Pentaxa są minimalnie lepsze niż te otrzymane dla Nikona, aczkolwiek różnice są w zasadzie niezauważalne. Można uznać, że oba aparaty zachowują się porównywalnie w tej kategorii. Trzeba jednak zauważyć, że funkcji korekcji dystorsji, w którą został wyposażony P90, nie odnajdziemy w X70.

Koma i astygmatyzm

Koma nie jest problemem w przypadku Pentaxa X70. Efekt jest co prawda zauważalny ale jego intensywność jest na tyle mała, że nie ma powodów do narzekań w tej kategorii. W przypadku P90 sytuacja wyglądała podobnie.

26 mm, centrum	26 mm, brzeg
45 mm, centrum	45 mm, brzeg
84 mm, centrum	84 mm, brzeg
148 mm, centrum	148 mm, brzeg
322 mm, centrum	322 mm, brzeg
624 mm, centrum	624 mm, brzeg

Dla najkrótszej ogniskowej astygmatyzm w przypadku Pentaxa wynosi zaledwie 2%. W miarę zwiększania ogniskowej astygmatyzm powoli wzrasta do 6,5% dla 84 mm. Wzrost ogniskowej do 148 mm powoduje jego nieznaczny spadek do 4.5%. Maksymalne natężenie tej wady obiektywu obserwujemy dla 322 mm notując wynik na poziomie około 14%. Co ciekawe astygmatyzm spada do około 4% dla najdłuższej ogniskowej. Pod tym względem obiektyw Nikona zachowuje się gorzej. Generalnie dla całego zakresu ogniskowych astygmatyzm jest większy w jego przypadku, a zanotowane dla najdłuższych ogniskowych maksimum osiągnęło aż 19%.

Winietowanie

Dla ogniskowej 26 mm i przysłony f/2.8 pociemnienie w rogach kadru wynosi 23.1% (0.76 EV). Przymykanie przysłony zmniejsza ten efekt. Dla f/4.0 pociemnienie wynosi 20% (0.67 EV), dla f/5.6 spada do 14.1% (0.45 EV) i przy f/8.0 spadek światła jest na poziomie 12.7% (0.41 EV). Zwiększenie długości ogniskowej do 45 mm powoduje spadek efektu winietowania. W tym przypadku wynosi on 9.5% (0.29 EV) dla f/3.2. Przymknięcie przysłony powoduje nieznaczne zmniejszenie winietowania do 7% (0.21 EV) dla f/4.0. Przy przysłonie f/5.6 wynosi ono 7.4% (0.22 EV), a dla f/8.0 6.9% (0.21 EV). Przy ogniskowej 84 mm pociemnienie w rogach kadru jest na poziomie 7.3% (0.22 EV) dla f/4.0. Przymknięcie przysłony do f/5.6 zmniejsza ten efekt do 5.5% (0.16 EV), a dla f/8.0 utrzymuje się on praktycznie na tym samym poziomie. Zwiększenie długości ogniskowej do 148 mm nie powoduje większych zmian w poziomie winietowania. Dla f/4.5 wynosi ono 8.0% (0.24 EV). Dla f/5.6 jest na poziomie 5.3% (0.16 EV) a dla f/8.0 spada do 5% (0.15 EV), osiągając tym samym najniższy wynik wśród zmierzonych przez nas wartości. Na tym niestety kończą się dobre wieści. Dla ogniskowej 322 mm napotykamy na niemiłą niespodziankę. Dla f/4.5 winietowanie jest na poziomie aż 38.4% (1.4 EV). Przymknięcie przysłony do f/5.6 zmniejsza nieznacznie efekt pociemnienia, lecz jest on nadal widoczny i wynosi 31.4% (1.1 EV). Dla przysłony f/8.0 winietowanie jest na poziomie 23.1% (0.76 EV). W przypadku najdłuższej ogniskowej 624 mm sytuacja nieco się poprawia. Dla f/5.0 winietowanie wynosi 27.3 % (0.92 EV) i dla f/8.0 spada do 18.5% (0.54 EV).

Ponieważ liczby nie zawsze przemawiają do wyobraźni, zatem przedstawiamy również zdjęcia testowe jednorodnie oświetlonej powierzchni. Dla poszczególnych długości ogniskowych pokazujemy przykłady dla skrajnych wartości przysłony.

26 mm, f/2.8	26 mm, f/8.0
45 mm, f/3.2	45 mm, f/8.0
84 mm, f/4.0	84 mm, f/8.0
148 mm, f/4.5	148 mm, f/8.0
322 mm, f/4.5	322 mm, f/8.0
624 mm, f/5.0	624 mm, f/8.0

Odblaski

Pentax X70 ma obiektyw zawierający 14 elementów optycznych ustawionych w 11 grupach. Tak skomplikowana konstrukcja sprzyja powstawaniu odblasków i blików przy fotografowaniu pod ostre światło. Efekty widoczne są na prezentowanych poniżej przykładach. Dla wszystkich przetestowanych ogniskowych odblaski i bliki są wyraźne i intensywne. Użytkownicy Pentaxa powinni być zatem świadomi tego efektu i uważać na niego przy robieniu zdjęć pod ostre światło.

26 mm, f/8.0

45 mm, f/8.0

84 mm, f/8.0

148 mm, f/8.0

322 mm, f/8.0

624 mm, f/8.0

Makro

Pentax X70 posiada formalnie dwa tryby makro. Oba dostępne są jako tryb autofokusa i znajdziemy je pod prawym przyciskiem wybieraka wielofunkcyjnego. Pierwszy z trybów pozwala na fotografowanie obiektów w zakresie odległości od 10 do 50 cm. Przełączenie obiektywu w drugi z trybów powoduje ustawienie zoomu aparatu w pozycji, w której możliwe jest fotografowanie obiektów oddalonych od obiektywu na minimalną odległość 1 cm. Fotografowanie z tak małej odległości powoduje, że obiektyw zdecydowanie odcina dopływ światła do fotografowanego obiektu. Dobrze jest również zwrócić uwagę na to, aby przypadkiem nie porysować sobie obiektywu zbliżając aparat do fotografowanego obiektu. Poniżej prezentujemy zdjęcia monety dwuzłotowej oraz fragmentu banknotu 10 złotowego wykonane z odległości 1 cm.

53 mm, f/3.5

53 mm, f/3.5