• L – 4912×3264 (3:2) oraz 4912×2760 (16:9),
• M – 3568×2368 (3:2) oraz 3568×2000 (16:9),
• S – 2448×1624 (3:2) oraz 2448×1376 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanym NEX-ie opcje te odnajdziemy w menu aparatu (kategoria Jasność/Kolor), pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z sześciu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Portret, Krajobraz, Zachód słońca lub Czarnobiały. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym.

Wybrane funkcje specjalne

Sony NEX-5N, tak samo jak inne aparaty systemu Alpha, posiada dwie funkcje związane z podnoszeniem zakresu tonalnego na plikach JPEG. Pierwsze rozwiązanie – DRO (ang. Dynamic Range Optimizer), polega na automatycznej obróbce pojedynczego zdjęcia – głównie rozjaśnianiu cieni. W efekcie możemy spodziewać się poprawy wizualnego odbioru zdjęcia, jednak skutkiem ubocznym jest wzrost szumu w rozjaśnianych partiach obrazu. Znacznie ciekawszym rozwiązaniem jest fotografowanie z użyciem techniki HDR. Aparat wykonuje wówczas automatycznie trzy zdjęcia różniące się ekspozycją, a następnie składa i tworzy jeden wynikowy obraz. Zarówno w przypadku DRO jak i HDR ustawić możemy rozpiętość dynamiki, która jest dla nas interesująca.

Sfotografowaliśmy scenę, na której występowały duże kontrasty między jasnymi i ciemnymi partiami obrazu. Poniżej prezentujemy kilka zdjęć dla różnych ustawień HDR wraz z wycinkami ilustrującymi poziom szumów w światłach i cieniach. Można zauważyć, że wynikowe pliki HDR są poprawne i da się nimi uzyskać zauważalnie lepszą rozpiętość tonalną – należy jedynie zadbać o dobranie odpowiedniej wartości różnicy EV, by uzyskany efekt nie był przesadzony. Na poniższym przykładzie widać, że dla scen o bardzo dużych kontrastach, HDR wykonany z maksymalnym zakresem 6 EV wygląda wciąż dość naturalnie. Można również wybrać opcję AUTO wówczas aparat automatycznie dobierze wartość różnicy EV. W pokazanym poniżej przypadku widać, że automatyka w NEX-5N poradziła sobie całkiem dobrze. Z wynikowego obrazu można wnioskować, że różnica w parametrach ekspozycji wypadła w tym przypadku w okolicy 6 EV.

HDR off

HDR 1.0EV

HDR 3.0EV

HDR 6.0EV

HDR AUTO

Sony NEX-5N, ISO 400
HDR off
HDR 1.0EV
HDR 3.0EV
HDR 6.0EV
HDR AUTO

Kolejną ciekawą funkcją dotyczącą JPEG-ów, a znaną z wcześniejszych modeli lustrzanek i bezlusterkowców Sony, jest rejestrowanie panoram zarówno 2D jak i 3D. Pozwala ona w łatwy i szybki sposób tworzyć zdjęcia panoramiczne, bowiem większość procesu jest zautomatyzowana. Wystarczy tylko wcisnąć spust migawki i jednostajnie przesuwać aparat w pionie lub poziomie. Migawka w trakcie wykonywania panoramy jest cyklicznie wyzwalana, a po zakończeniu całej operacji aparat przetwarza wykonane zdjęcia i tworzy obraz w formacie panoramicznym. Zarówno dwu jak i trójwymiarowe panoramy wykonuje się w ten sam sposób. Różnica występuje dopiero w sposobie przetwarzania zarejestrowanych zdjęć. Panoramy 3D zapisywane są w formacie MPO, a oglądać możemy ja za pomocą stosownych telewizorów Sony z dołączonymi okularami.

Wykonując panoramy możemy wybrać zarówno kierunek jej wykonywania jak i orientację (lewo-prawo, góra-dół). W przypadku panoram 3D mamy jedynie możliwość wyboru lewo-prawo. Dodatkowo możemy wybrać szerokość panoramy. W efekcie do dyspozycji mamy następujące rozmiary obrazów wynikowych:

• rozmiar standardowy:
  • 3872×2160 pix w pionie,
  • 8192×1856 pix w poziomie,
• rozmiar szeroki:
  • 5536×2160 pix w pionie,
  • 12416×1856 pix w poziomie,
• 3D rozmiar 16:9:
  • 1920×1080 pix w poziomie,
• 3D rozmiar standardowy:
  • 4912×1080 pix w poziomie,
• 3D rozmiar szeroki:
  • 7152×1080 pix w poziomie.

Poniżej przedstawiamy przykładowe panoramy.

2D

3D

Przy wykonywaniu panoram warto zawsze od razu sprawdzić efekt końcowy. Niektóre panoramy, na przykład, okazują się być niepełne. Wynika to zazwyczaj ze zbyt powolnego przesuwania aparatu. Zdarzają się również mniejsze lub większe błędy łączenia na granicy kadrów. Część z nich wynika oczywiście z poruszających się obiektów, których warto unikać przy wykonywaniu panoram.

Na zakończenie tej części warto również powiedzieć kilka słów o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu Jasność/Kolor, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury.

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Plik oryginalny
Aparat zabawka (normalny)
Aparat zabawka (zimny)
Aparat zabawka (ciepły)
Aparat zabawka (zielony)
Aparat zabawka (magenta)
Kolor pop
Posteryzacja (czarno-białe)
Posteryzacja (kolor)
Zdjęcie retro
High-key
Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony)
Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (zielony)
Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (niebieski)
Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (żółty)
Czarno-białe z dużym kontrastem
Miękka ostrość (poziom średni)
Malowidło HDR (poziom średni)
Czarno-białe o bogatej gradacji
Efekt miniatury

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z modelu NEX-5 oraz Panasonika G3 i Olympusa E-P3.

ISO 100
NEX-5N
ISO 160
G3
ISO 200
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 400
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 800
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 1600
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 3200
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 6400
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 12800
NEX-5N
NEX-5
E-P3
ISO 25600
NEX-5N

Na niższych czułościach jakość obrazu na zdjęciach w formacie JPEG z Sony NEX-5N jest podobna do tej, jaką oferował jego poprzednik. Mniej więcej do ISO 1600 trudno się dopatrzyć różnic w poziomie szumu. Przypomnijmy, że w obu aparatach nie można zupełnie wyłączyć odszumiania. Co prawda jak twierdzi instrukcja NEX-5N, działa ono dla wysokich czułości, jednak nie precyzuje dokładnie jakich wartości ISO dotyczy. Wyraźniejsze różnice pomiędzy NEX-5N, a jego poprzednikiem pojawia się przy ISO 3200. Zdjęcia wskazują na to, że w NEX-5 mamy jednak mocniejsze odszumianie. Różnica ta powiększa się w miarę wzrostu czułości i łatwo zauważyć, że przy ISO 6400 i 12800 odszumianie znacznie intensywniej wpływa na jakość obrazu w przypadku poprzednika testowanego modelu. Różnica w poziomie szumu jednak nie wydaje się wyraźna, natomiast utrata szczegółów na zdjęciu w przypadku NEX-5 jest znaczna. To może sugerować, że bardziej zmienił się algorytm odszumiania, a nie jego intensywność.

Porównując JPEG-i z testowanego bezlusterkowca do zdjęć z aparatów systemu Mikro Cztery Trzecie, pierwsze co rzuca się w oczy, to wyraźnie mniejsze wyostrzanie (na minimalnym poziomie) w przypadku modelu NEX-5N. Jeśli chodzi o poziom szumu, to minimalne różnice pomiędzy testowanym aparatem, a G3 oraz E-P3 można zauważyć już przy ISO 400. W miarę zwiększania czułości różnice te stają coraz bardziej wyraźne. Warto jednak nadmienić, że w Olympusie E-P3 odszumianie JPEG-ów było zupełnie wyłączone. Nie powinien zatem dziwić fakt, że w jego przypadku szum jest największy. Na wyższych czułościach widać także, że szum na JPEG-ach w G3 jest większy niż w NEX-5N, co wskazuje na to, że odszumianie na minimalnym poziomie w bezlusterkowcu Panasonika jest mniejsze niż w testowanym modelu Sony.

Z powyższej tabelki widać jak trudna (a w zasadzie niemożliwa) jest jednoznaczna ocena możliwości matrycy danego aparatu, jeśli bazujemy jedynie na plikach JPEG. Efekt końcowy jest bowiem obarczony zbyt wieloma czynnikami i jedyne co można powiedzieć na podstawie takiego porównania, to który aparat produkuje „ładniejsze” JPEG-i. Przy czym pojęcie ładniejsze jest w pewnym stopniu względne, gdyż zależy od osobistych preferencji danego użytkownika.

Na zakończenie tego rozdziału prezentujemy jak zwykle wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3. Warto zwrócić uwagę, że przy ustawieniu tego parametru na minimalnym poziomie wyostrzanie obrazu jest bardzo małe. Dla użytkowników korzystających jedynie z plików JPEG rozsądnie będzie używać wyostrzania na poziomie 0 lub nawet nieco wyższym.

Sony NEX-5N, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3