Główne ustawienia wyglądu zdjęć JPEG znajdują się w menu pod nazwą „Zdjęcie niestandardowe”. Są to klasyczne ustawienia nasycenia, odcienia, tonów (ciemne/jasne), kontrastu i ostrości, wszystkie w zakresie od −4 do +4. W przypadku ostrości mamy dodatkową opcję do wyboru określaną jako „precyzyjna ostrość”. Większość wymienionych parametrów można regulować w poszczególnych trybach kolorystycznych: jasne, naturalne, portret, pejzaż, żywe, nasycone, blady, pomijanie wybielania, film odwracalny, monochromatyczny. W przypadku trybów: blady, pomijanie wybielania i monochromatyczny zamiast regulacji odcienia mamy opcję tonowania, która obejmuje następujące ustawienia: wyłączony, zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony, purpurowy, fioletowy, błękitny, niebieski. Poza tym, w trybie monochromatycznym zamiast nasycenia można regulować efekt filtru: brak, zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony, purpurowy, błękitny, niebieski, podczerwony. W trybie film odwracalny natomiast, możemy ustawiać jedynie ostrość zdjęcia. Nieco odmienny jest tryb krosowania, w którym nie odnajdziemy żadnego z parametrów wspomnianych wcześniej. W tym przypadku możemy jedynie kontrolować parametr krosowania wybierając jedną z opcji: losowo, ustawienie 1–3, ulubione 1–3. Dla opcji ulubione 1–3 należy wcześniej zapisać ustawienia krosowanego zdjęcia jako ulubione, korzystając z palety trybów odtwarzania.

W testowanym aparacie czułość można zmieniać w zakresie od ISO 100 do 51200, a krok zmiany ISO wynosi 1/3 lub 1 EV. Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej zapisanych w formacie JPEG. Dla porównania prezentujemy także wycinki dla aparatów Canon 700D oraz Nikon D3200. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

K-500 utrzymuje wysoką jakość zdjęć w bardzo szerokim zakresie czułości. Praktycznie dopiero przy ISO 6400 szum zaczyna przeszkadzać, a drobne detale przestają być widoczne. Nie sposób natomiast uznać najwyższą czułość (51200) za użyteczną, a i w stosunku do ISO 25600 mamy mieszane uczucia. Przyczyną jest rzecz jasna szum, a także skutki jego usuwania, które mocno dają się we znaki. Oględziny zdjęć przykładowych pokazują także niebieski zafarb w cieniach. Co do wierności odtwarzania detali, K-500 odrobinę ustępuje Canonowi i Nikonowi, głównie za sprawą mniejszej liczby pikseli. W K-500, podobnie jak we wszystkich trzech porównywanych wyżej lustrzankach, producent nie stosuje wyostrzania plików JPEG (co pokazaliśmy w rozdziale czwartym). Ustawienie wyostrzania na wartość −4 oznacza faktycznie jego brak i to wyraźnie widać na zdjęciach JPEG wykonanych aparatem Pentax.

Niemniej jednak K-500 wiedzie prym wśród konkurencji z powyższego zestawienia, jeśli chodzi o niski poziom szumu na wysokich wartościach ISO. Generalnie wszystkie modele prezentują podobny poziom jakości obrazu do czułości 1600–3200. Z kolei porównanie K-500 z bliźniaczym K-50 nie zaskakuje w żadnym stopniu – zdjęcia z obydwu modeli ciężko jest rozróżnić.

Wyostrzanie

W Pentaksie K-500 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −4 a +4, ze skokiem jednostkowym. Dodatkowo dostępna jest opcja „precyzyjna ostrość” (oznaczona literą „F” przy skali wyostrzania w momencie aktywacji). Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej zapisanych z wyostrzaniem w ustawieniach skrajnych i ustawieniu środkowym. Pokazujemy również zdjęcia z włączoną opcją „precyzyjna ostrość”.

Pentax K-500, ISO 100
wyostrzenie −4
wyostrzenie −4 (F)
wyostrzenie 0
wyostrzenie 0 (F)
wyostrzenie +4
wyostrzenie +4 (F)

Z powyższego porównania widać, że przy ustawieniu wyostrzania na poziomie neutralnym, JPEG-i wyglądają całkiem rozsądnie. Z jednej strony prezentują się lepiej niż te z najniższym stopniem wyostrzania, a z drugiej strony nie widać śladów przeostrzenia obrazu, które przy ustawieniu +4 są już wyraźne.

Filtry cyfrowe

W menu K-500 mamy do dyspozycji kilka filtrów cyfrowych, które opisujemy poniżej oraz prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane z ich zastosowaniem:

• ekstrakcja kolorów – umożliwia wyodrębnienie jednego lub dwóch z 6 kolorów, pozostawiając pozostałą część czarno-białą; można również regulować zakres koloru do usunięcia w 5-stopniowej skali,
• aparat dziecinny – możliwość trzystopniowej regulacji poziomu cieni (oraz ich wyłączenia), rozmycia oraz ustawienia przełamania odcienia dla kolorów czerwonego, zielonego, niebieskiego lub żółtego,
• retro – ustawienia tonowania na 7-stopniowej skali B-A (niebieski-bursztynowy) oraz 4 ustawienia dotyczące ramki: wyłączona, wąska, średnia, gruba,
• wysoki kontrast – 5-stopniowa regulacja kontrastu,
• cieniowanie – wybór jednego spośród 4 kształtów cienia (prostokątny poziomy i pionowy, kolisty, zaokrąglony prostokąt) oraz regulacja jego intensywności w skali od −3 do +3,
• odwróć kolor – tworzy negatyw obrazu,
• kolor – tworzy obraz o zabarwieniu w wybranym kolorze: czerwony, purpurowy, błękitny, niebieski, zielony, żółty; umożliwia również 3-stopniową kontrolę intensywności zabarwienia.

Bez filtru

Ekstrakcja koloru (kolor: czerwony; zakres koloru: 3)

Aparat dziecinny (przełam. odcienia: czerwony; poziom cieni: średni; rozmycie: średnie)

Retro (tonowanie: bursztynowe, ramka: średnia)

Wysoki kontrast (intensywność: mid)

Cieniowanie (typ: 3; poziom: −3)

Cieniowanie (typ: 4; poziom: −3)

Odwróć kolor

Kolor (kolor: czerwony; intensywność: mid)

Zdjęcia HDR

Funkcję wykonywania zdjęć o rozszerzonej rozpiętości tonalnej odnajdziemy w menu fotografowania. Do wyboru mamy następujące opcje: HDR Auto, HDR 1, HDR 2 i HDR 3, które różnią się sposobem obróbki obrazu. Ponadto, możemy aktywować funkcję automatycznego wyrównania obrazu (przydatną gdy nie fotografujemy ze statywu) oraz ustalić krok ekspozycji, z jakim wykonywane będą zdjęcia (±1 EV, ±2 EV, ±3 EV). Obraz wynikowy jest składany przez aparat w pełni automatycznie. Oprócz rejestracji HDR-ów, większą rozpiętość tonalną na zdjęciach możemy uzyskać wykorzystując dwie dodatkowe funkcje: kompensację prześwietleń oraz cieni. Pierwsza posiada opcje: Auto, ON oraz OFF, natomiast druga: Auto, stopień 1, stopień 2 i stopień 3 oraz OFF. Przykładowe zdjęcia prezentujemy poniżej:

HDR OFF

HDR AUTO

HDR 1 (±2 EV)

HDR 2 (±2 EV)

HDR 3 (±2 EV)

Kompensacja prześwietlenia (AUTO), kompensacja cienia (OFF)

Kompensacja prześwietlenia (AUTO), kompensacja cienia (AUTO)

Kompensacja prześwietlenia (AUTO), kompensacja cienia niska

Kompensacja prześwietlenia (AUTO), kompensacja cienia średnia

Kompensacja prześwietlenia (AUTO), kompensacja cienia wysoka

Kompensacja prześwietlenia (OFF), kompensacja cienia (AUTO)

Kompensacja prześwietlenia (OFF), kompensacja cienia niska

Kompensacja prześwietlenia (OFF), kompensacja cienia średnia

Kompensacja prześwietlenia (OFF), kompensacja cienia wysoka

Wielokrotna ekspozycja
Wielokrotna ekspozycja w Pentaksie K-500 to złożenie jednego zdjęcia z maksymalnie 9 ujęć. Dostępna jest także opcja automatycznego dostosowania ekspozycji. Efekt połączenia trzech zdjęć prezentujemy poniżej.

Automatyczne dostosowywanie ekspozycji wyłączone

Automatyczne dostosowywanie ekspozycji włączone