Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego. W trybie obrazu znajdziemy także opcje pozwalające na użycie filtrów artystycznych, o których piszemy pod koniec rozdziału.

W E-M10 mamy natywny zakres czułości od ISO 200 do 6400. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe, w dół do ISO 100 oraz w górę do ISO 25600. Czułość możemy regulować z krokiem 1/3 EV lub 1 EV. Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z aparatami Panasonic GX7 oraz Fujifilm X-E1. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Do jakości obrazu na zdjęciach w formacie JPEG trudno mieć większe zastrzeżenia. W zasadzie po tym, co pokazały dwa starsze modele serii OM-D, należało się spodziewać, że najmłodszy członek tej rodziny będzie prezentował porównywalny poziom. Aż do ISO 1600 na zdjęciach nie widać w zasadzie oznak szumu. Nawet na ISO 3200 i 6400 ujawnia się on w bardzo umiarkowany sposób. Dość wyraźne pogorszenie jakości obrazu widać na dwóch najwyższych czułościach, szczególnie przy ISO 25600, gdzie poza mocnym zaszumieniem zauważyć można również znaczną utratę szczegółów obrazu. Choć w E-M10 odszumianie wysokich czułości można teoretycznie wyłączyć, to wygląd zdjęć wskazuje na to, że proces redukcji szumu ma jednak miejsce. Powrócimy jeszcze do tej kwestii w następnym rozdziale.

W stosunku do konkurencji, mniej więcej do ISO 1600, E-M10 wypada podobnie. Pewne różnice pomiędzy zaprezentowanymi aparatami są oczywiście widoczne, jednak wynikają one głównie z poziomu stosowanego wyostrzania oraz kolorystyki. Wyraźniejsze różnice daje się zauważyć w miarę wzrostu czułości. Na końcu stawki pozostaje GX7, bowiem w jego przypadku szum wydaje się być najwyższy. Do ISO 12800 E-M10 i X-E1 prezentują wciąż dość podobny poziom, chociaż widać różnicę w algorytmach odszumiających. Ponadto obraz z bezlusterkowca Fujifilm charakteryzuje się jednak zauważalnie większą ilością zachowanych szczegółów, podczas gdy w E-M10 w miarę zwiększania ISO detale dość wyraźnie zanikają. Przy maksymalnej czułości przewaga nowego OM-D nad GX7 właściwie znika, a obraz z obu tych aparatów charakteryzuje się słabą jakością. W tym wypadku zdecydowanie najlepiej wypada X-E1.

Wyostrzanie

W Olympusie E-M10 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus OM-D E-M10, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

W rozdziale dotyczącym rozdzielczości wspominaliśmy już, że wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie w E-M10 jest wyraźne. Z powyższego porównania widać, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia bowiem zaczynają wyglądać wówczas na przeostrzone.

Filtry artystyczne

W OM-D E-M10 filtry artystyczne działają w podobny sposób jak w ostatnich bezlusterkowcach Olympusa. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu odnajdziemy następujący zestaw filtrów:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line,
• Akwarela.

Warto również dodać, że każdy z filtrów oferuje dodatkowe ustawienia. Ponadto można skorzystać z opcji bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor

Tonowanie światła

Ziarnisty film

Fotografia otworkowa

Diorama

Cross process

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja

Grafika Key Line

Akwarela

HDR

W Olympusie E-M10, podobnie jak w modelu E-M1, pojawił się tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W każdym z nich, aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Ograniczeniem tego trybu jest ustawiona na stałe czułość ISO 200, przez co przy słabszym oświetleniu czasy otwarcia migawki mogą się dość wyraźnie wydłużyć, a zrobienie wówczas nieporuszonego zdjęcia z ręki staje się w zasadzie niemożliwe. W menu pod pozycją HDR znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują ona tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentujemy poniżej. Więcej przykładowych zdjęć HDR znaleźć można w rozdziale ze zdjęciami przykładowymi.

HDR OFF

HDR1

HDR2