W A7R przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko dla JPEG-ów. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech ustawień odszumiania dostępnych w A7R, dla dwóch najwyższych wartości ISO (oraz dodatkowej, dostępnej jedynie przy aktywnej wieloklatkowej redukcji szumów – 51200).

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 51200
Wieloklatkowa redukcja szumu

Rezultat działania odszumiania „normalnego” przy czułości ISO 12800 jest całkiem dobry, redukcja zakłóceń nie odbyła się takim kosztem utraty szczegółów, jak przy pozostałych ustawieniach. Nie najgorzej działa także wieloklatkowa redukcja szumów. Dla wyższej czułości jakość obrazu została na tyle zdegradowana obecnością szumu, że jakikolwiek proces jego usuwania nie poprawił sytuacji.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A7R wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 5D Mk III i Nikona D800E. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Poziom odtworzenia detali na zdjęciach z A7R wykonanych na niskich czułościach jest bardzo dobry i porównywalny z Nikonem D800E. Nie ma wątpliwości, że 36-megapikselowa matryca jest w stanie zaoferować obrazy o ponadprzeciętnej szczegółowości. Zwiększanie czułości powoduje oczywiście powstawanie szumu, który zaczyna być widoczny przy ISO 1600. Nie przeszkadza jednak w odbiorze zdjęć, obraz wydaje się być użyteczny nawet przy ISO 6400. W awaryjnych sytuacjach można się posiłkować czułością o 1 EV wyższą, natomiast nie polecamy korzystać z maksymalnej.

Na tle konkurentów, przy wysokich czułościach A7R prezentuje się nienajgorzej. Wprawdzie ustępuje Canonowi dość wyraźnie, to przewaga Nikona jest w zasadzie minimalna. Tyle w każdym razie możemy powiedzieć na podstawie wizualnej oceny zdjęć.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 6400. Przy ISO 12800 i 25600 obserwujemy załamania świadczące najprawdopodobniej o manipulacji danymi z matrycy na poziomie plików RAW.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Pomiar wartości szumu pokazał przewagę konkurencji nad A7R. W przypadku Canona 5D Mk III wynosi ona co najmniej 2 EV, natomiast Nikona D800E – ok. 1 i 1/3 EV. Również bliźniaczy model A7 charakteryzuje się niższym poziomem zakłóceń (o ok. 1/3 EV).

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A7R na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 128, jednak od pewnego momentu zaczyna powoli maleć. Co ciekawe, dla maksymalnej czułości znów nieco wzrasta. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do wyglądu histogramów wygenerowanych dla zdjęć w zakresie czułości ISO 50–6400 trudno mieć jakieś szczególne zastrzeżenia. Ich kształt przypomina rozkład Poissona i nie dostrzegamy w nich nic niepokojącego. Od ISO 6400 maksimum rozkładu zaczyna przesuwać się w lewo (na co wskazują średnie wartości sygnału zaprezentowane w tabelce poniżej), jednak owo przesunięcie jest w zasadzie minimalne, a statystyka nie zostaje zachwiana. Dopiero dla najwyższej czułości (ISO 25600), średnia wartość sygnału jest bliska odchyleniu standardowemu, co wraz z histogramem o charakterystyce grzebieniowej (wygenerowanym dla węższego zakresu) sugerują, że czułość ta jest uzyskiwana na drodze programowej.

Patrząc na same darki można mieć zastrzeżenia do ich wyglądu. Na wysokich czułościach obserwujemy pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy (zwłaszcza przy krawędziach) oraz niewielki banding.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600