Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność

Sony A7R, podobnie jak bliźniaczy model A7, jest zdecydowanie mniejszy od swoich pełnoklatkowych konkurentów. Na chwilę obecną jest to najmniejszy aparat z matrycą 35 mm i wymiennymi obiektywami. Generalnie nie można mu odmówić wysokiej jakości wykonania, bowiem mamy do czynienia z magnezowym korpusem, a konstrukcja zachowuje należytą sztywność. Wprawdzie zauważyliśmy problem „przeciekającego” przez bagnet obiektywu światła, jednak wada ta ma raczej marginalne znaczenie w codziennym użytkowaniu.

Zarówno wyświetlacz LCD, jak i wizjer EFV zapewniają podgląd fotografowanego obrazu o zadowalającej jakości. Położenie ekranu możemy zmieniać w jednej osi, co znakomicie ułatwia kadrowanie. Nie zdecydowano się natomiast wyposażyć go w interfejs dotykowy.

Funkcjonalność trybu filmowania należy zaliczyć na plus testowanemu bezlusterkowcowi. Spory wybór trybów nagrywania oraz kontrola nad parametrami ekspozycji pozwalają na bardziej profesjonalne zastosowania. Niestety, jakość materiału cierpi z powodu pojawiającego się niekiedy efektu mory oraz aliasingu.

Użytkowanie i ergonomia

Pomimo stosunkowo niewielkich rozmiarów, A7R posiada wygodny i dobrze wyprofilowany uchwyt, wyłożony gumowym tworzywem o dobrej przyczepności. Na komfort fotografowania w przypadku używania małego obiektywu (np. Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8) nie możemy narzekać, jednak przypuszczamy, że z większymi instrumentami optycznymi ergonomia się znacznie pogorszy.

Trzeba przyznać, że projektanci podeszli poważnie do kwestii funkcjonalności A7R i odnieśli na tym polu sukces. Obsługę aparatu można w prosty sposób dostosować do własnych potrzeb i preferencji, a umożliwiają to programowalne przyciski (9 sztuk) oraz konfigurowalne menu funkcyjne. Układ głównego menu został zapożyczony ze starszych aparatów Sony Alpha i dodatkowo odświeżony, co czyni go logicznym i przejrzystym.

Zmiana różnych parametrów oraz ustawień bezlusterkowca odbywa się sprawnie i szybko. Opóźnienia pojawiają się w trakcie zapisu zdjęć na kartę, wówczas nie możemy wejść do głównego menu czy trybu przeglądania. Nie przeszkadza to jednak w dalszym wykonywaniu zdjęć, czy korzystaniu z menu funkcyjnego. Osiągi trybu seryjnego nie są nadzwyczajne, bowiem rejestracja odbywa się z szybkością 4 kl/s przez ok. 3.5 sekundy, zarówno przy zapisie JPEG-ów, jak i RAW-ów.

W Sony A7R nie zastosowano mechanizmu stabilizującego matrycę. Podobnie zatem jak w przypadku NEX-ów, jego użytkownicy chcący korzystać z tego udogodnienia, muszą wyposażyć się w stabilizowany obiektyw. Warto w tym miejscu wspomnieć, że ich oferta jest na chwilę obecną dość skromna.

System automatycznego ustawiania ostrości odznaczał się świetną skutecznością w świetle 5500K. Przy oświetleniu żarowym wypadł nieco gorzej, aczkolwiek nie na tyle by mieć powód do narzekań.

Warto tutaj jeszcze wspomnieć o problemie związanym z drganiami wzbudzanymi przez migawkę. Rzuca się on od razu w oczy. Dokładne pomiary wykonane przy pomocy obiektywu o ogniskowej 35 mm pokazały, że problem ten wpływa na rozdzielczość obrazów i może ją obniżyć o około 5%. Problem będzie jednak narastał wraz z wydłużaniem ogniskowej używanych obiektywów.

Rozdzielczość

JPEG-i z A7R są wyraźnie wyostrzane, nawet przy minimalnym poziomie tego parametru, ustawionym na −3. Pomiar zdolności rozdzielczej wykazał, że A7R nie dorównuje Nikonowi D800E. Przypuszczamy jednak, że słabe ogniwo mógł stanowić obiektyw Zeiss FE 35 mm f/2.8, a przy wykorzystaniu modelu Zeiss FE 55 mm f/1.8 uzyskalibyśmy lepsze wyniki.

Balans bieli

W tej kategorii A7R wypadł bardzo porównywalnie do bliźniaczego A7. Generalnie nie mamy większych zastrzeżeń do pracy automatycznego balansu bieli. Tradycyjnie jednak w świetle żarowym uzyskaliśmy wysoki błąd koloru i zbyt duże nasycenie. Gdy użyliśmy wzorca dla tego typu oświetlenia, także zanotowaliśmy spory błąd dC, ale ogólna kolorystyka zdjęcia jest wówczas poprawna (brak typowego ciepłego zabarwienia). Zauważyliśmy także niewielką tendencję do nadmiernego nasycenia kolorów.

Jakość obrazu JPEG

Dzięki wyrazistemu wyostrzaniu, JPEG-i z A7R wyróżniają się spośród aparatów konkurencji. Podobnie jest zresztą z łatwo obserwowalnym odszumianiem, którego nie można realnie wyłączyć, pomimo stosownej opcji w menu. Naszym zdaniem oprogramowanie aparatu zbyt mocno ingeruje w zdjęcia w tym formacie. Warto dać zaawansowanym użytkownikom (do których jest adresowany ten aparat) większe pole manewru w tej kwestii.

Dobrą jakość JPEG-ów uzyskamy do ISO 3200, przy czym ISO 6400 także można uznać za użyteczną wartość. Użycie wyższych czułości wiąże się z degradacją obrazu spowodowaną m.in. odszumianiem.

Przy okazji warto także wspomnieć o licznych funkcjach urozmaicających fotografowanie w formacie JPEG, mianowicie: filtrach cyfrowych, funkcjach HDR i DRO oraz automatycznej panoramy.

Szumy i jakość obrazu w RAW

Poziom odtworzenia detali na zdjęciach w formacie RAW jest imponujący. Pod tym względem A7R nie ustępuje w zasadzie Nikonowi D800E. Porównując wizualnie wycinki pod kątem zakłóceń cyfrowych, aparat Sony musi uznać wyższość Canona 5D Mk III, natomiast Nikonowi ustępuje w zasadzie minimalnie. Pomiary szumu wykazały, że dla składowej luminancji przewaga Canona nie spada poniżej 2 EV, a w przypadku Nikona wynosi ok. 1 i 1/3 EV. A7 także szumi nieco mniej, choć różnica nie jest tak znacząca i wynosi zaledwie ok. 1/3 EV.

Darki na najwyższych ISO pokazały wyraźne niejednorodności w rozkładzie szumu matrycy. Do histogramów nie mamy większych zastrzeżeń – na niskich czułościach swoim kształtem przypominają rozkład Poissona.

Zakres i dynamika tonalna

Osiągi A7R w kategorii zakresu tonalnego świadczą o wysokiej jakości sensora zastosowanego w tym aparacie. Dla ISO 100 otrzymujemy bowiem 8.6-bitowy zapis danych, gwarantujący świetne oddanie przejść tonalnych. Dynamika stoi na dość dobrym poziomie, jednak wąskie gardło dla jej pomiaru stanowi 12-bitowe przetwarzanie danych.

Ocena końcowa

Sony A7R to w gruncie rzeczy bardzo ciekawa propozycja na rynku sprzętu fotograficznego. Zdjęcia wykonane za jego pomocą oferują bogactwo detali i wysoką szczegółowość – w sam raz dla wymagających fotografujących. Powtórzymy również to, co napisaliśmy w teście bliźniaczej Alphy A7 – oba aparaty dają dużo frajdy z użytkowania. Przyczynia się do tego przemyślanie zaprojektowany interfejs, z szerokimi możliwościami jego personalizacji. Nie bez znaczenia są także takie cechy jak skuteczny autofocus, solidna obudowa, czy dobrej jakości wizjer. Wspomnianą wysoką jakość zdjęć uzyskamy jednak głównie na niskich czułościach – przy wysokich ISO A7R ustępuje bowiem lustrzankom, które wykorzystaliśmy do porównań w tym teście (czyli Canonowi 5D Mk III i Nikonowi D800E). Bezlusterkowiec Sony nie jest w zasadzie ich bezpośrednim konkurentem, nie mniej jednak od aparatu pełnoklatkowego możemy oczekiwać jak najlepszych osiągów w tej kategorii.

Tradycyjnie przy okazji podsumowania, warto poruszyć temat cen aparatów o których piszemy. Testowany bezlusterkowiec Sony można obecnie nabyć za niespełna 8200 zł. Lustrzanki Canona i Nikona są wyraźnie droższe. Model D800E wyceniono na blisko 11300 zł, natomiast 5D Mk III na niecałe 9900 zł. Podane ceny dotyczą samych korpusów i nie uwzględniają obiektywów. Rozważając tańsze opcje, można wziąć pod uwagę także tańszą Alphę A7, której cena wynosi ok. 5400 zł. Konkurenci także oferują modele lustrzanek tańsze od wyżej wspomnianych. Przykładowo, na zakup Canona 6D należy przygotować niecałe 6000 zł, a Nikona D610 o 300 zł więcej. Jak widać, wybór w segmencie zaawansowanych aparatów jest całkiem bogaty.

Na zakończenie wyliczamy najważniejsze zalety i wady Sony A7R.

Zalety:

• solidny korpus wykonany ze stopu magnezu,
• wygodny, dobrze wyprofilowany uchwyt,
• optymalna liczba elementów sterujących (w tym kilku konfigurowalnych),
• dobrze zorganizowane menu,
• dobrej jakości uchylny wyświetlacz LCD,
• dobrej jakości wizjer elektroniczny,
• wygodna obsługa (dwa kółka sterujące),
• funkcjonalne menu podręczne (w pełni konfigurowalne),
• funkcjonalny tryb LV,
• dobra jakość obrazów RAW na niskich czułościach,
• bardzo wysoka rozdzielczość uzyskiwanych obrazów,
• dobry zakres tonalny,
• wysoka zdolność rozdzielcza matrycy,
• możliwość nagrywania filmów Full HD 50p,
• rozbudowany tryb wideo (tryby PASM) i pełna kontrola ekspozycji,
• zdjęcia HDR i tryby panoramy,
• skuteczny autofokus,
• elektroniczna poziomica,
• moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi,
• dobrze działający focus-peaking,
• obecność gorącej stopki standardu ISO,
• tryby użytkownika,
• opcja mikroregulacji AF,
• dobre wyniki balansu bieli,
• balans bieli wg skali Kelwina, nastawy własne,
• możliwość wykonywania zdjęć w trybie APS-C,
• gniazda mikrofonu, słuchawek, HDMI oraz USB.

• szumy wyższe niż u konkurencji,
• przeciętne wyniki dynamiki tonalnej,
• silne wyostrzanie i odszumianie zdjęć JPEG, pomimo neutralnych ustawień,
• lekki banding dla najwyższych czułości i długich ekspozycji,
• aliasing i mora zauważalna w specyficznych warunkach na klipach filmowych,
• mora pojawiająca się w specyficznych sytuacjach na zdjęciach,
• słabe osiągi trybu zdjęć seryjnych,
• problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
• nie do końca skuteczny system czyszczenia matrycy,
• głośna praca migawki wzbudzającej drgania aparatu mające mierzalny wpływ na rozdzielczość,
• brak stabilizacji matrycy,
• brak wbudowanej lampy błyskowej.

Aparat do testów wypożyczyła firma:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl