Olympus M.Zuiko Digital 75 mm f/1.8 ED - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Zastosowanie tak dużej ilości elementów niskodyspersyjnych bez wątpienia dało dobre rezultaty. Widać to po stopniu korygowania podłużnej aberracji chromatycznej, która jest niewielka.
 |
Jeszcze lepiej jest w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej. Tak niskich wartości, na dodatek utrzymywanych w tak szerokim zakresie przysłon nie widzieliśmy od bardzo dawna. Genialne!
 |
Aberracja sferyczna
Aberracja sferyczna nie jest korygowana idealnie, ale trudno tutaj mówić o jakichś problemach. Przede wszystkim nie zauważyliśmy żadnego efektu „pływania” ogniska. Śladową aberrację sferyczną widać za to w rozogniskowanych obrazach punktowej diody. Objawia się ona w różnym wyglądzie samego brzegu krążków. W przypadku obrazu zaogniskowego widać wyraźny jasny pierścień, który jest znacznie mniej wyraźny w przypadku obrazu przed ogniskiem. Jeśli jednak zapomnimy na chwilę o brzegu krążka, zauważymy że jego wnętrze, w obu przypadkach, charakteryzuje się ładnym i równomiernym rozkładem światła.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.