Pod względem jakości wykonania M3 robi dobre wrażenie. Mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów, aparat charakteryzuje się sporą wagą, więc biorąc go do ręki ma się odczucie korzystania z solidnego sprzętu. Znaczna część korpusu została wykonana z metalowych elementów. Górna część obudowy i klapka zamykająca komorę baterii zostały zrobione z tworzywa sztucznego. Na dopasowanie poszczególnych elementów nie można narzekać, konstrukcja zachowuje odpowiednią sztywność, a korpus wygląda na wytrzymały. Szkoda tylko, że w projekcie M3 nie uwzględniono żadnych uszczelnień. Nie odnajdziemy uszczelki przy klapce zamykającej komorę akumulatora i kieszeń karty, a zaślepki zamykające gniazda wykonano z twardego plastiku, więc raczej nie stanowią dobrego zabezpieczenia przed wilgocią czy kurzem.

----- R E K L A M A -----

Canon EOS M3 jest większy od modelu M. Różnica jest w zasadzie nieznaczna, bowiem nowszy model jest jedynie o 2.3 mm szerszy i 1.5 wyższy od starszego. Największą różnicę widać w grubości, gdyż wynosi ona 12 mm, i bierze się głównie z obecności wyraźnie zaznaczonej rękojeści i wychylnego wyświetlacza w M3. Porównanie obu modeli prezentujemy na poniższych zdjęciach.

Zasilanie i gniazda

Canon EOS M3 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym LP-E17 o pojemności 1040 mAh i napięciu 7.2 V. Według specyfikacji jego wydajność wynosi ok. 250 zdjęć. Podczas testowania aparatu, na w pełni naładowanym akumulatorze byliśmy jednak w stanie wykonać nawet do 350 zdjęć. Choć akumulator wytrzymał więcej niż deklaruje producent, to w praktyce nie jest to wiele. Przy dłuższych spacerach łączących intensywne fotografowanie połączone z filmowaniem, nawet w pełni naładowany akumulator raczej nie wystarczy. Opcjonalnie aparat można także zasilać kompatybilnym zasilaczem sieciowym ACK-E17.

EOS M3 współpracuje z kartami pamięci SD/SDHC oraz SDXC (zgodnymi z UHS-1). Kieszeń na kartę pamięci znajduje na spodzie aparatu bezpośrednio przy komorze akumulatora.

Na lewej ściance aparatu, pod jedną plastikową zaślepką znajdziemy następujące złącze:

• USB 2.0 Hi-Speed (Mini-B), stanowiące jednocześnie wyjście A/V,
• gniazdo zewnętrznego mikrofonu stereo mini jack 3.5 mm.

Na prawej ściance natomiast odnajdziemy złącze mini HDMI typu C. Warto jeszcze dodać, że EOS-a M3 możemy obsługiwać zdalnie za pomocą pilota RC-6.

Przyciski

W stosunku do EOS-a M, w drugim modelu w zasadzie nic się nie zmieniło pod względem elementów sterujących. W M3 zdecydowano się na podniesienie ich liczby, a tym samym całkiem wyraźnie polepszono ergonomię. Sprawdźmy jednak dokładnie, co na tym polu oferuje testowany aparat.

Na górnej ściance aparatu odnajdziemy włącznik, spust migawki oraz okalające go pokrętło sterujące, którego w poprzednich modelach nie było. W M3 na górnej ściance nowością jest również programowalny przycisk M-Fn, pokrętło kompensacji ekspozycji oraz typowe koło trybów pracy aparatu. Na tym ostatnim znajdziemy następujące pozycje:

• C – nastawy własne,
• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• Inteligentna scena auto,
• Tryb hybrydowy automatyczny,
• Twórcze wspomaganie,
• SCN – tryb zdefiniowanych scen (Portret, Krajobraz, Makro, Sport, Zdjęcia nocne z ręki, Żywność),
• Filtry twórcze,
• Tryb Filmu.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Zaczynając od góry, mamy przycisk rozpoczynający i zatrzymujący nagrywanie filmów. Poniżej natrafiamy na przyciski trybu odtwarzania. Dalej znajduje się guzik blokady ekspozycji, który uruchamia widok miniatur podczas odtwarzania zdjęć. Obok natomiast, mamy przycisk regulacji położenia ramki AF, który pozwala powiększać również wybrany fragment kadru w trybie LV lub zdjęcia podczas odtwarzania. Pod nimi znajduje się wybierak wielofunkcyjny, którego przyciski kierunkowe, posiadają następujące funkcje:

• górny – ISO,
• prawy – tryb lampy błyskowej,
• dolny – usuwanie zdjęć,
• lewy – MF, czyli ręczna regulacja ostrości.

Pośrodku wybieraka znajduje się przycisk Q/SET służący do zatwierdzania dokonywanych ustawień i włączający menu podręczne. Na samym dole znajdziemy natomiast przycisk INFO wykorzystywany między innymi do zmiany wyświetlanych na ekranie informacji oraz przycisk MENU.

Dwa ostatnie elementy sterujące to przycisk zwalniający blokadę bagnetu na przedniej ściance oraz przełącznik otwierający wbudowaną lampę błyskową, znajdujący się na lewej ściance.

W menu ustawień indywidualnych znaleźć można opcje dotyczące programowania wybranych elementów sterujących. Możemy między innymi określić, które z pokręteł odpowiada za regulację przysłony i czasu otwarcia migawki w trybie M. Można także zaprogramować funkcję trzech przycisków: M-Fn, dolnego kierunkowego, i przycisku nagrywania filmów. Wybór w tym zakresie jest całkiem szeroki i obejmuje następujące opcje:

• automatyczny optymalizator jasności,
• balans bieli,
• styl obrazów,
• tryb zdjęć seryjnych,
• samowyzwalacz,
• tryb obszaru AF,
• tryb pomiaru światła,
• proporcje obrazu,
• RAW+JPEG,
• tryb Servo AF,
• obsługa dotykowa,
• focus peaking,
• podgląd głębi ostrości,
• tryb oszczędzania energii,
• uśpienie aparatu.

Menu

Struktura menu EOS-a M3 przypomina tę znaną z lustrzanek Canona. Zebrane w nim opcje zostały podzielone na 5 kategorii oznaczonych różnymi kolorami: ustawienia fotografowania (czerwony), odtwarzanie (niebieski), nastawy aparatu (żólty) ustawienia indywidualne C.FN (pomarańczowy) oraz Moje menu (zielony). Warto dodać, że menu odtwarzania widoczne jest tylko w trybie przeglądania zdjęć. Z pozostałych kategorii widoczne jest wówczas także menu nastaw. Poniżej prezentujemy filmy przedstawiające zawartość poszczególnych kategorii.

Menu fotografowania

Menu nastaw

Menu ustawień indywidualnych (C.Fn)

Menu odtwarzania

Moje Menu umożliwia zgromadzenie w jednym miejscu ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo, Moje menu może być domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Podczas fotografowania, przyciskiem Q/SET możemy uruchomić menu podręczne umożliwiające szybkie ustawienia kilku najważniejszych parametrów. Przy fotografowaniu w trybach PASM wybór w tym zakresie jest następujący:

• tryb obszaru AF,
• tryb AF,
• jakość i wielkość zdjęć,
• jakość filmu,
• tryb migawki,
• samowyzwalacz / zdalne wyzwalanie,
• balans bieli,
• styl obrazu,
• automatyczny optymalizator jasności,
• tryb pomiaru światła,
• współczynnik proporcji obrazu.

Wyświetlacz

Canon EOS M3 został wyposażony w 3-calowy dotykowy wyświetlacz TFT Clear View II LCD o rozdzielczości 1 040 000 punktów i proporcjach ekranu 3:2. Jest on wyposażony w mechanizm umożliwiający odchylanie w zakresie od 45 stopni w dół do 180 stopni w górę. Jasność obrazu na wyświetlaczu możemy kontrolować w 5-stopniowej skali i jest on dobrze widoczny w szerokim zakresie kątów patrzenia (według specyfikacji w zakresie 170 stopni w pionie i w poziomie).

Podczas fotografowania do wyboru mamy cztery tryby wyświetlania, pomiędzy którymi przechodzimy przyciskiem INFO:

• własny tryb 1,
• własny tryb 2,
• podgląd kadru bez dodatkowych informacji,
• panel informacyjny z ustawieniami aparatu,

Dostępność poszczególnych trybów możemy ustawić w menu aparatu, przy czym jeden z trzech pierwszych trybów musi pozostać włączony. Ponadto w trybach własnych możemy ustawić widoczność informacji o nastawach fotografowania, histogramu (jasności lub RGB), siatki kadrowania (2 rodzaje do wyboru) oraz elektronicznej poziomicy.

Panel informacyjny stanowi jednocześnie aktywną tablicę kontrolną, za pomocą której możemy dokonywać zmian całkiem sporej liczby parametrów.

W trybie odtwarzania za pomocą przycisku INFO możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu),
• miniaturka zdjęcia + histogramy (Y oraz RGB) + dodatkowe informacje (na kolejnych 4 ekranach):
  • o użytym obiektywie,
  • o ustawieniach stylu obrazu,
  • o ustawieniach opcji redukcji szumu,
  • o ustawieniach opcji korekcji wad obiektywu.

Poza pierwszym, wyświetlanie pozostałych trybów można aktywować lub dezaktywować w menu odtwarzania. Zdjęcia możemy oczywiście powiększać oraz oglądać w formie indeksów (6, 12, 42 lub 110 miniaturek). Ponadto podczas szybkiego przeglądania zdjęć przy pomocy tylnego pokrętła sterującego zaczynają się one wyświetlać w formie charakterystycznej animacji: miniaturki zdjęć przesuwają się z jednej strony ekranu na drugą, a środkowe zdjęcie zostaje powiększone. Dodatkowo korzystając z przycisków kierunkowych góra-dół, przełączamy się pomiędzy zdjęciami w zależności od daty wykonania (widocznej u dołu ekranu). Jak owo wyświetlanie działa w praktyce można zaobserwować w poniższym filmie.

Wyświetlacz daje wyraźny obraz, do jakości którego nie mamy dużych zastrzeżeń. Przy pracy w ostrym słońcu jednak mogą pojawiać się na ekranie obicia otoczenia, które czasem niestety przeszkadzają. W takich warunkach warto maksymalnie rozjaśnić wyświetlacz.

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić miejsce na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. Możliwości pod tym względem są bardzo szerokie i większość operacji dokonywanych na elementach sterujących ma swój odpowiednik w interfejsie dotykowym. W pierwszej kolejności w ten sposób możemy obsługiwać menu główne, aktywną tablicę kontrolną oraz menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q/SET, albo dotykając symbolu Q na ekranie. Dotykowo możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie).

Filmy

Tryb wideo w EOS-ie M3 oferuje podobną funkcjonalność jak w pierwszym modelu. Do wyboru mamy zatem tryb automatyczny lub ręczny. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO (również w trakcie rejestracji). Co więcej, pomocna w tym przypadku może okazać się dotykowa obsługa z poziomu ekranu, która pozwoli na bezgłośne dokonywanie ustawień parametrów. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• Full HD (1920×1080 pix) 25p (PAL), 30p, 24p (NTSC) (330 MB/min),
• HD (1280×720 pix) 50p (PAL), 60p (NTSC) (330 MB/min),
• VGA (640×480 pix) 25p (PAL), 30p (NTSC) (82.5 MB/min).

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Wbudowany mikrofon pozwala na nagrywanie dźwięku stereo, dodatkowo istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego mikrofonu zewnętrznego. Poziom nagrywanego dźwięku może być regulowany automatycznie przez aparat lub ręcznie. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu. Autofokus podczas nagrywania filmów może działać w trybie ciągłym (Filmowy Servo AF) lub pojedynczym, w którym uruchamiamy go wciskając do połowy spust migawki.

Przy omawianiu filmów warto jeszcze wspomnieć, że w trybie filtrów twórczych z opcją efektu miniatury możemy nagrywać przyspieszone filmy. Stopień przyspieszenia można ustawić na jedną z trzech wartości 5x, 10x lub 20x.

Przykładowe filmy

Filmy z numerami 2, 4 i 8 zostały nagrane przy użyciu obiektywu Canon EF-M 18–55 mm f/3.5–5.6 IS STM, a film nr 6 z obiektywem Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Przy pozostałych natomiast, wykorzystaliśmy Canona EF-M 22 mm f/2 STM.

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, 65.8 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, 66.2 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 67.7 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 48.5 MB (Servo AF),
• film 5 – 1920×1080 pix, 25p, 68.9 MB (Servo AF),
• film 6 – 1920×1080 pix, 25p, 73.5 MB (Servo AF),
• film 7 – 1280×720 pix, 50p, 36.6 MB,
• film 8 – 1280×720 pix, 50p, 41.3 MB,
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, 47.7 MB (film nagrany o zmierzchu),
• film 10 – 640×480 pix, 25p, 8.1 MB,
• film 11 – 640×480 pix, 25p, 4.4 MB (Efekt miniatury; przyspieszenie 10x).

Wizjer

Canon EOS M3 nie ma wbudowanego wizjera. Istnieje jednak możliwość wykorzystania opcjonalnego wizjera elektronicznego o oznaczeniu EVF-DC1. Charakteryzuje się on rozdzielczością 2.36 mln punktów (1024×768) i został wyposażony w czujnik zbliżeniowy oka oraz przegub, umożliwiający odchylenie do pozycji pionowej. Warto dodać, że wizjer ten mieliśmy okazję sprawdzić przy okazji testu aparatu Canon PowerShot G1 X Mark II.