G7 X II oferuje zapis zdjęć w następujących bazowych rozdzielczościach:

• L, czyli 5472×3648,
• M1, czyli 4320×2880,
• M2, czyli 2304×1536,
• S, czyli 720×480

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

Pliki JPEG możemy modyfikować, używając opcji „styl zdjęcia”:

• automatyczny,
• standard,
• portrety,
• krajobrazy,
• szczegóły,
• barwy neutralne,
• dokładny,
• monochromatyczny,
• 3 zestawy nastaw własnych.

Dostosowywanie stylów obrazu polega na regulacji następujących parametrów:

• ostrość
  • siła, regulujący wygładzanie krawędzi,
  • precyzja, definiujący grubość krawędzi obejmowanych wygładzaniem,
  • próg, określający różnicę kontrastu, jaka ma występować na granicy wygładzanych krawędzi,
• kontrast,
• nasycenie,
• ton koloru.

• efekt filtru
  • żółtego, uwydatniającego niebo,
  • pomarańczowego, przyciemniającego błękit nieba,
  • czerwonego, jeszcze silniej przyciemniającego niebo i uwydatniającego kolorowe liście,
  • zielonego, zmiękczającego odcień skóry i rozjaśniającego liście drzew,
• efekt tonalny
  • sepia,
  • niebieski,
  • purpurowy,
  • zielony.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Na przedstawionych wycinkach trudno dostrzec wyraźne różnice w redukcji zakłóceń dla poszczególnych nastaw tego parametru. Proces odszumiania jest na tyle silny, że nawet dla ustawienia „słabe” utrata szczegółów jest stosunkowo duża, co wskazuje, że użyteczność wysokich czułości jest niewielka, szczególnie wtedy, gdy decydujemy się na silne przycinanie kadru.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość -7
Ostrość 3
Ostrość 7

Wyostrzanie plików JPEG na nastawie minimalnej jest nieznaczne, co pokazaliśmy w poprzednim rozdziale. Nastawą środkową, którą jest wartość 3, możemy ten efekt wzmocnić. A jak widać na zaprezentowanych wycinkach, zakres manewru jest stosunkowo duży.

Balans bieli

Aparat G7 X II umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• słoneczny dzień,
• cień,
• pochmurny dzień,
• żarówki,
• świetlówki,
• lampa błyskowa,
• pod wodą,
• według wzorca,
• temperatura barwowa.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Uzyskane wyniki pokazują też, że kolory są w zasadzie delikatnie niedosycone, a wartość średnia ze wszystkich pomiarów wynosi 100%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Na pierwszy rzut oka można by stwierdzić, że krzywa w miarę równomiernie rośnie wraz ze zwiększaniem wartości ISO. Nie trzeba jednak bardzo wysilać wzroku, by odnotować załamania dla ISO 400 oraz 3200. W tych miejscach aparat najwyraźniej zmienia algorytmy odszumiania, gdyż nachylenie prostej jest odmienne. Musimy odnotować także silniejszą korektę niebieskiej części widma. Zwróćmy też uwagę na stosunkowo niski całkowity poziom szumu do ISO 3200.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Nawet na najwyższych czułościach zakłócenia są słabo widoczne – to potwierdzenie tego, o czym wspominaliśmy przy analizie wykresu szumu. Widzimy także, że z szumem znika także detal. Pod tym względem jest gorzej od tego, co prezentuje Sony RX100 IV, choć w jego wypadku na minus zaliczyć trzeba przebarwienia. Na niskich czułościach trudno dostrzec znaczące różnice między porównywanymi modelami aparatów, czyli Sony RX100 IV oraz Panasonikiem LX 100. Dla wszystkich czułości obraz z Canona jest czystszy, jednak wynika to z bardziej agresywnego odszumiania.