Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi testowanego instrumentu. Zachowanie w centrum kadru dla ogniskowych 24, 40, 70 i 105 mm prezentuje poniższy wykres.

Chcąc opisać jednym słowem to, co widzimy, nasuwa się określenie „przyzwoicie”. Wpadek nie ma praktycznie żadnych, bo nawet na maksymalnym otworze względnym dla 24 mm MTF-y ocierają się o 30 lpmm, a więc są blisko poziomu akceptowalności. Przymknięcie przysłony o 1 EV, na wszystkich ogniskowych, pozwala cieszyć się obrazem, który możemy uznać za dobry.

Trzeba jednak zaznaczyć, że daleko tutaj do osiągów, jakie prezentują naprawdę dobre zoomy, które nie mają problemów żeby przekraczać poziom 40 lpmm. Modelowi EF 24–105 mm f/3.5–5.6 IS STM ta sztuka nie udała się dla żadnej kombinacji ogniskowej i wartości przysłony.

Sprawdźmy teraz, jak prezentuje się brzeg kadru matrycy formatu APS-C.

Tutaj najsłabiej prezentują się okolice maksymalnego otworu względnego dla najkrótszej ogniskowej. Aby tam uzyskać rozsądnej jakości obraz trzeba zastosować przysłonę w okolicach f/5.0. Do pozostałych ogniskowych i przysłon znów nie mamy większych zastrzeżeń i znów osiągi możemy określić tutaj jako dość przyzwoite.

Na zakończenie tradycyjnie zostaje nam omówienie zachowania na brzegu pełnej klatki. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Zastrzeżeń nie możemy mieć tylko do ogniskowej 40 mm. W pozostałych przypadkach wyniki są słabe. Dopiero zastosowanie przysłon w okolicach f/8–11 pozwala sprowadzić osiągi do granicy przyzwoitości. Wyraźne jej przekroczenie nie wchodzi tam jednak w rachubę.

Jeśli chodzi o rozdzielczość Canon EF 24–105 mm f/3.5–5.6 IS STM okazał się średniakiem. Nie pokazał żadnych fajerwerków, ale daje swoim użytkownikom dobrą jakość obrazu w centrum kadru i przyzwoitą na brzegu APS-C. W rogi pełnej klatki lepiej już nie spoglądać…

Na zakończenie tego rozdziału, tradycyjnie prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy do testowania rozdzielczości pobrane z plików JPEG.

Canon 5D MkIII, JPEG, 24 mm, f/3.5

Canon 5D MkIII, JPEG, 40 mm, f/5.6