Zmiana pomiędzy korpusami X-T1 oraz X-T2 była widoczna – obudowę nie tylko powiększono, ale również zwiększono wagę aparatu. Z kolei zestawiając obok siebie modele X-T2 oraz X-T3 ciężko będzie nam dostrzec różnice gabarytowe. Dopiero spojrzenie na konkretne liczby da nam odpowiedź, iż X-T3 w rzeczywistości jest odrobinę wyższy (ok. 1 mm) oraz grubszy – na co wpływ ma większa muszla oczna.

----- R E K L A M A -----

Najnowszy korpus APS-C japońskiego producenta został, podobnie jak poprzednik, wykonany w całości z lekkich stopów magnezu, dzięki czemu obudowa sprawia wrażenie solidnej, ale zachowano przy tym niewielką wagę (539 g, 32 gramy więcej od poprzednika). Aparat jest oczywiście uszczelniany i odporny na niskie temperatury (do −10°C).

Praktycznie cała przednia ściana (poza cienkimi pasami u góry i dołu) pokryta została chropowatą gumą – podobnie jak prawa część tylnego panelu. Dzięki czemu prawa ręka, spoczywając na aparacie, znajduje odpowiedni opór.

Do X-T3 zaprojektowany został uchwyt pionowy o oznaczeniu VG-XT3. Jest on również uszczelniany i zdolny do pracy w temperaturze do −10°C. Mieści dwa akumulatory, posiada też zdublowane elementy sterowania: spust migawki, dźwignie ostrości, przycisk AE-L, przycisk AF-L, pokrętła sterujące, przycisk Q oraz przycisk Fn. Dodatkowo, jest możliwe ładowanie go przez zasilacz AC-9VS (znajdujący się w komplecie). Naładowanie dwóch akumulatorów powinno zając około 2 godzin.

Zasilanie i złącza

Niestety, w kwestii zasilania nie zmieniło się nic i dalej mamy do dyspozycji akumulator o oznaczeniu NP-W126S i parametrach 7.2 V oraz 1260 mAh. Biorąc pod uwagę bezlusterkowych konkurentów i ich postęp w tej kategorii, tak niewielki akumulator jest powodem do narzekania, o czym wspominaliśmy już przy teście X-H1. Potencjalny użytkownik musi zatem mieć świadomość, że przy poważniejszych zastosowaniach konieczne będzie zabranie ze sobą worka akumulatorów. Ładowanie odbywa się w dedykowanej ładowarce BC-W126 i trwa około 2 godzin. Co prawda, dzięki lepszemu procesorowi mamy do czynienia z lepszym zarządzaniem energią i – zgodnie ze standardem CIPA – aparatem X-T3 wykonamy 390 zdjęć na jednym ładowaniu, a więc więcej o 50 niż X-T2. Nam, przy aktywnym trybie boost, udawało się wykonać około 400 zdjęć.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na dwóch kartach SD/SDHC/SDXC, a oba sloty obsługują szybki standard UHS-II. Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na karty oferują możliwość wybrania karty podstawowej i pomocniczej. Dodatkowe opcje obejmują:

• zapis na kartę podstawową i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów na pomocniczej.

Zestaw złącz komunikacyjnych zebrano na lewej ściance korpusu, zamknięty pod wspólną, uszczelnioną klapką. Obejmuje on (od góry):

• wejście mikrofonu (mini-jack 3.5 mm),
• gniazdo USB 3.1 typu C (z możliwością podłączenia elektronicznego wężyka spustowego),
• wyjście HDMI,
• wejście wężyka spustowego innych producentów.

W prawym górnym rogu przedniej ścianki mamy jeszcze złącze synchro typu PC, przeznaczone do podłączenia zewnętrznych lamp błyskowych.

Przyciski

Fujifilm X-T3 został wyposażony w dokładnie taki sam zestaw elementów, jak jego poprzednik. Warto na wstępie zaznaczyć jednak jedną niewielką, ale ważną z użytkowego punktu widzenia zmianę – przełączniki trybów wyzwalania migawki (lewa strona, górny panel) oraz sposobu pomiaru światła (prawa strona, górny panel) mają w nowym modelu nieco inny kształt – są po prostu węższe. Dzięki temu wyeliminowano występujący w X-T2 problem z przełączeniem pokrętła, które było ustawione na skrajnych pozycjach.

Omawianie przycisków zaczniemy od górnej ściany.

Po lewej stronie wizjera mamy pokrętło ISO. Wyposażono je w opcjonalną blokadę (plus w stosunku do poprzednika) – kolejne wciśnięcia przycisku włączają ją lub wyłączają. U jego podstawy dostępny jest pierścień trybów migawki (tryb filmowania, bracketing, zdjęcia seryjne i pojedyncze, wielokrotna ekspozycja, filtry efektowe, panorama). Na lewej stronie nadbudówki celownika znajduje się pokrętło regulacji dioptrażu. Z kolei na prawej leży przycisk VIEW MODE, za pomocą którego możemy wybrać tryb widoku:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Dalej na prawo mamy pokrętło czasów naświetlania z blokadą działającą analogicznie jak w przypadku kółka czułości ISO. Pod nim leży pierścień wyboru trybu pomiaru światła, o którym wspominaliśmy powyżej. Kolejnym elementem górnego panelu jest spust migawki, który posiada gwintowany otwór, służący do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Bezpośrednio przy spuście migawki umieszczony został włącznik aparatu. Poniżej odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji, pozwalające na regulację tego parametru w zakresie ±3 EV. Dodatkowo, ustawienie C pozwala na poszerzenie zakresu do ±5 EV, wówczas regulacji dokonujemy przednim pokrętłem sterującym (musimy je jednak wcześniej wcisnąć). Nieopodal mamy także przycisk funkcyjny oznaczony symbolem Fn.

Spójrzmy teraz na tył aparatu.

Idąc od lewej mamy przycisk usuwania zdjęć, trybu odtwarzania, a następnie guzik AE-L, pokrętło sterujące oraz przycisk AF-L. Po prawej stronie LCD znajdziemy przycisk Q uruchamiający podręczne menu, a także 8-kierunkowy dżojstik służący do zmiany pól AF (można użyć go też do nawigacji po menu głównym i podręcznym). W menu aparatu możemy ustawić, by jego działanie było aktywne dopiero po wciśnięciu go lub całkowicie zablokować. Niżej mamy krzyżak wielofunkcyjny z guzikiem MENU/OK pośrodku. Ostatni element tylnej ścianki to przycisk DISP/BACK umożliwiający zmianę informacji wyświetlanych na ekranie (podczas używania menu aparatu służy jako przycisk wstecz).

Rzućmy teraz okiem na przednią ściankę aparatu. Poza standardowym przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu odnajdziemy na niej także przełącznik trybu ustawania ostrości (pojedynczy AF, ciągły AF lub ręczne ustawianie ostrości) oraz programowalny przycisk Fn2. Ostatni element sterujący to przednie pokrętło sterujące, widoczne w okolicach lewego górnego rogu przedniej ścianki. Warto zauważyć, że pokrętła nastawcze można wciskać. Krótkie wciśnięcie tylnego pozwala na włączenie wspomagania manualnego ogniskowania, natomiast dłuższe – wybór rodzaju tegoż wspomagania (powiększenie obrazu, powiększenie + focus-peaking, cyfrowy podział zdjęcia, mikropryzmat). Przednie natomiast umożliwia zmianę przysłony (dla odpowiednich obiektywów) oraz kompensacji ekspozycji, gdy kółko odpowiadające za jej regulację znajduje się w pozycji „C”. Oba pozwalają także na zmianę wielkości pola AF, po uprzednim wciśnięciu dżojstika.

Z boku znajdziemy jeszcze opisane wcześniej pokrętło regulacji dioptrii oraz przycisk Viewmode.

Menu

Pod względem układu menu, otrzymujemy to samo, co w aparatach z matrycą X-Trans III. Menu podzielone jest zatem na 6 zakładek oznaczonych kolejno: I.Q, AF MF, Menu fotografowania, Menu lampy błyskowej, Menu filmowania oraz Menu ustawień. Ostatnią, dodatkową zakładką jest Moje Menu. Ogólnie rzecz biorąc, menu jest dobrze zaprojektowane i łatwo znaleźć poszukiwane opcje. Irytujące bywają jednak niektóre skróty w oznaczeniach poszczególnych pozycji menu, bowiem ciężko je rozszyfrować. Poniżej przedstawiamy poszczególne zakładki.

Fujifilm X-T3, tak jak i jego poprzednik, posiada w pełni konfigurowalne menu szybkie w układzie 4×4. Nowością względem X-T2 jest możliwość obsługi dotykowej – po kliknięciu w jedną z pozycji wyświetli się pasek ze wszystkimi dostępnymi możliwościami.

Wyświetlacz

W X-T3 zastosowano 3-calowy ekran LCD. Nowy model wyposażono w ten sam monitor oraz identyczny mechanizm odchylania ekranu, co poprzednika. Mamy zatem możliwość odchylania wyświetlacza w górę i w dół, natomiast po prawej stronie umieszczono dodatkowy przegub pozwalający na niezależne odchylanie go w prawo. Konieczne jest przesunięcie suwaka blokady znajdującego się po lewej stronie ekranu. To rozwiązanie przyda się, gdy będziemy chcieli fotografować z nietypowej perspektywy aparatem trzymanym w orientacji pionowej. Względem X-T2 postępem jest obecność dotykowego interfejsu, którym obsłużymy pola AF, wyzwolimy migawkę, a także obsłużymy 4 dotykowe przyciski na ekranie (gesty) – no i, oczywiście, otrzymujemy pełny dostęp do obsługi trybu odtwarzania. Niestety, wciąż nie mamy możliwości dotykowego sterowania menu głównym.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć:

• wyświetlacz INFO,
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

Dodatkowo w menu znajdziemy opcję wyświetlania siatki kadrowania (3 rodzaje) oraz elektronicznej poziomicy.

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje (histogramy RGBY),
• ulubione.

Przyciskając dżojstik w pozycję górną możemy modyfikować ekran informacji szczegółowych. Oprócz kilku ekranów z dokładnymi informacjami EXIF aparat pokazuje też użyty obiektyw i punkt nastawy ostrości.

W menu konfiguracji wyświetlacza znajdziemy pozycję odpowiadającą za włączony lub wyłączony dotyk, a także miejsce, w którym ustalamy, jaka część ekranu ma reagować na dotyk – cały ekran / pół ekranu / jedna z czterech ćwiartek. Pozwoli to ograniczyć np. przypadkową zmianę pól AF za pomocą nosa, przy zachowaniu pełnej funkcjonalności dotyku.

Filmowanie

Nagrywanie rozpoczyna i zatrzymuje się przez wciśnięcie spustu migawki, po uprzednim ustawieniu pierścienia trybów migawki w pozycji Film. Filmowanie możliwe jest w następujących trybach:

• DCI 4K (4096×2160) 59.94p/50p/29.97p/25p/24p/23.98p 400/200/100 Mbps,
• 4K (3840×2160) 59.94p/50p/29.97p/25p/24p/23.98p 400/200/100 Mbps,
• Full HD (2048 ×1080) 59.94p/50p/29.97p/25p/24p/23.98p 200/100/50 Mbps,
• Full HD (1920×1080) 59.94p/50p/29.97p/25p/24p/23.98p 200/100/50 Mbps
• Slow-motion Full HD (1920×1080) 120p/100p 200 Mbps

Warto podkreślić, że z przycięciem obrazu, tak zwanym cropem napotkamy się jedynie przy 4K 60/50p i będzie on wynosił 1.18x oraz w trybie Full HD 120p – tutaj przycięcie jest równe 1.29x. Filmy zapisywane są kodekiem MPEG-4 AVC / H.264 lub HEVC/H.265 ze stereofonicznym dźwiękiem, skompresowanym za pomocą liniowej modulacji PCM, w plikach z rozszerzeniem MOV. Możemy wybierać między kompresją ALL-Intra oraz Dł. GOP. Tą drugą nie nagramy klipów 4K 400 Mbps.

W aparacie znalazło się wiele rozwiązań znanych z Fujifilm X-H1. Jest to zatem nagrywanie z krzywą F-Log (o zakresie dynamicznym 12 EV) bezpośrednio na kartę pamięci oraz symulacja filmu ETERNA. Aparat wyposażony jest również w udogodnienia takie jak kody czasowe oraz zebra, a także focus-peaking w trybie ostrości manualnej. Z nowości – w X-T3 znalazła się międzyklatkowa redukcja szumu, która działa w czasie rzeczywistym, uśredniając szum na kolejnych klatkach.

Z rozwiązań związanych z automatycznym ustawianiem ostrości, w X-T3 znajdziemy wykrywanie twarzy i oka podczas filmowania, a także opcję spersonalizowania ustawień autofokusa ciągłego – możemy zatem wybrać czułość oraz szybkość. W trybie filmowania mamy do dyspozycji 91 punktów.

Podczas filmowania możemy regulować stopień otwarcia przysłony, a także czas naświetlania (jeśli przed rozpoczęciem nagrywania pokrętło czasów ustawimy na innej pozycji niż A). W trakcie nagrywania w trybie automatycznym możemy dokonywać korekty ekspozycji. Wcześniej ustawiamy balans bieli i tryb symulacji filmu. Czułość ustawiamy w zakresie 160–51200 ISO, możemy też zdać się na automatykę. Przy nagrywaniu F-Log najniższa czułość to ISO 640. Skuteczność autofokusa w trybie ciągłym (AF-C) możemy ocenić bardzo pozytywnie, przynajmniej z obiektywem Fujinon XF 16–55 f/2.8 R LM WR – nie spotkamy się tutaj z żadnym pompowaniem.

Filmy przykładowe

Poniżej przedstawiamy przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem wraz z obiektywem 16–55 f/2.8 WR, z wykorzystaniem kodeka H.265.

• film 1 – 4K 3840×2160 pix , 200 MBps, 59.94p, 220 MB, F-Log,
• film 2 – 4K 3840×2160 pix , 400 MBps, 29.97p, 590 MB,
• film 3 – 4K 3840×2160 pix , 400 MBps, 25p, 683 MB,
• film 4 – 4K 3840×2160 pix , 400 MBps, 23.976, 589 MB,
• film 5 – 4K 3840×2160 pix , 200 MBps, 23.976, 324 MB, F-Log,
• film 6 – 4K 3840×2160 pix , 400 MBps, 24, 638 MB,
• film 7 – C4K 4096×2160 pix , 400 MBps, 29.97, 638 MB,
• film 8 – C4K 4096×2160 pix , 400 MBps, 25, 539 MB,
• film 9 – C4K 4096×2160 pix , 400 MBps, 23.976, 539 MB,
• film 10 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 59.94, 247 MB,
• film 11 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 59.94, 298 MB, F-Log,
• film 12 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 50, 295 MB,
• film 13 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 29.97, 297 MB,
• film 14 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 29.97, 229 MB, F-Log,
• film 15 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 25, 369 MB,
• film 16 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 23.976, 248 MB,
• film 17 – FHD 1920×1080 , 200 MBps, 23.976, 182 MB, Test AF ciągły,
• film 18 – FHD 1920×1080 , 40 MBps, 23.976, 73 MB, Slow-motion 5x,
• film 19 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 59.94, 296 MB,
• film 20 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 50, 247 MB,
• film 21 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 29.97, 221 MB,
• film 22 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 25, 297 MB,
• film 23 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 23.976, 198 MB,
• film 24 – FHD 2048×1080 , 200 MBps, 23.976, 301 MB, symulacja filmu ETERNA.

Wizjer

W Fujifilm X-T3 znalazł się wizjer o wielkości 0.5 cala, co przekłada się na powiększenie 0.75x – a więc odrobinę mniejsze, niż w X-T2 (0.77x). Oledowy celownik składa się z 3.69-miliona punktów i oferuje odświeżanie 100 kl/s w trybie boost, co zapewnia bardziej niż komfortową pracę. W zasadzie trudno nam zauważyć różnicę pomiędzy wizjerem w X-T3 a najlepszymi dostępnymi obecnie celownikami na rynku (Sony A9, Sony A7RIII, Lumix G9).

Wizjer posiada tryb sportowy, który charakteryzuje się obecnością ramki 1.25x. W efekcie możliwe jest podglądanie tego, co dzieje się poza kadrem. Warto pamiętać, że w takim przypadku zdjęcia będą jednak miały rozdzielczość 16.6 Mpix.

Kolejną ciekawą funkcjonalnością, która może się przydać zwłaszcza w astrofotografii, jest tryb nocny ekranu LCD. Gdy jest on aktywny, informacje na ekranie LCD wyświetlane są w kolorze czarnym i czerwonym.