Olympus M.Zuiko ED 12-100 mm f/4 IS PRO - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Testowany obiektyw nie ma problemów z podłużną aberracją chromatyczną i to niezależnie od ogniskowej. Widać to na poniższych przykładach. Lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych daje się zauważyć, ale nie jest to efekt ani duży, ani uciążliwy.
 |
 |
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Poniższe wykresy prezentują zachowanie poprzecznej aberracji chromatycznej w zależności od ogniskowej i wartości przysłony. Pierwszy został uzyskany na E-PL1, a drugi na E-M5 Mark II.
Widać wyraźnie, że aberracja nie będzie nam przeszkadzać na dłuższych ogniskowych. Na najszerszym kącie widzenia poziom tej wady jest średni i nie zależy od wartości przysłony. Największą aberrację notujemy dla ogniskowej 25 mm, gdzie dla większości przysłon jest średnia, ale w okolicach maksymalnego otworu względnego podchodzi pod wartości uznawane za duże.
| E-PL1, RAW, 25 mm, f/4.0 | E-PL1, RAW, 60 mm, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Na pierwszych zdjęciach z tego rozdziału widać wyraźnie, że obiektyw nie pokazuje efektu „pływania” ogniska. Krążki uzyskane przed i za ogniskiem nie pokazują niczego niepokojącego, a ich wygląd jest podobny. Wszystko to wskazuje na brak problemów z korygowaniem aberracji sferycznej i to niezależnie od użytej ogniskowej.
| Olympus E-M5 II, 50 mm, f/4.0, przed | Olympus E-M5 II, 50 mm, f/4.0, za |
|
|
| Olympus E-M5 II, 100 mm, f/4.0, przed | Olympus E-M5 II, 100 mm, f/4.0, za |
|
|
