Panasonic Leica DG Summilux 12 mm f/1.4 ASPH - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Testowany obiektyw ma zauważalne problemy z podłużną aberracją chromatyczną. Ze względu na różnice w przepuszczalności filtrów umieszczonych przed matrycą wada ta jest bardziej widoczna w przypadku Panasonika GX80 niż w przypadku Olympusa E-M5 Mark II. W obu przypadkach jednak występuje i jest widoczna.
 |
 |
Największy poziom tej wady notujemy na maksymalnym otworze względnym, gdzie uzyskany przez nas wynik to prawie 0.08%. Dla większości przysłon rezultaty są jednak bliższe 0.06%, a więc mamy do czynienia z wartościami uznawanymi przez nas za małe.
| Olympus E-PL1, RAW, f/1.4 | Olympus E-PL1, RAW, f/5.6 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału nie pokazują efektów związanych z „pływaniem” ogniska. Testowany obiektyw nie ma więc dużych problemów z aberracją sferyczną. O tym, że wada ta nie jest jednak korygowana idealnie, świadczy wygląd poniższych krążków świetlnych. Nie są one identyczne, bo ten uzyskany przez ogniskiem ma ciemniejsze wnętrze, a ten uzyskany za ogniskiem wnętrze jaśniejsze.
| Olympus E-M5 II, f/1.4, przed | Olympus E-M5 II, f/1.4, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.