Tamron 20 mm f/2.8 Di III OSD M 1:2 - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Parametry testowanego Tamrona nie sugerowały, że powinniśmy oczekiwać poważniejszych problemów z podłużną aberracją chromatyczną. I faktycznie tych problemów nie widać. Nawet na maksymalnym otworze względnym, w dalekich nieostrościach trudno dojrzeć jakieś wyraźniejsze zabarwienie.
 |
Poniższy wykres pokazuje, że nie ma specjalnych powodów, żeby przejmować się także poprzeczną aberracją chromatyczną.
W okolicach maksymalnego otworu względnego jest ona bardzo mała i wzrasta do małych wartości w okolicach 0.06% po przymknięciu przysłony. Wyniki te są bardzo podobne dla obu typów detektorów.
| A7R II, RAW, f/2.8 | A7R II, RAW, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw ma trochę problemów z aberracją sferyczną. Oba testy, które wykonujemy, żeby zdiagnozować tę wadę, pokazują jej widoczny wpływ. Po pierwsze, widzimy lekkie przesunięcie ogniska przy przejściu od przysłony f/2.8 do f/4.0. Po drugie, rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem różnią się od siebie, bo jeden z nich pokazuje wyraźną, jaśniejszą obwódkę.
| A7R II, f/2.8, przed | A7R II, f/2.8, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.