Z7, APS-C, JPEG, 24 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 24 mm, f/4.0
Z7, APS-C, JPEG, 45 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 45 mm, f/4.0
Z7, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 70 mm, f/4.0

W korpusie Nikon Z7 jest możliwość wyłączenia korygowania winietowania i tak uczyniliśmy. Prezentowane powyżej pliki JPEG nie są więc korygowane pod względem tej wady. W przypadku tego obiektywu wyłączyliśmy także korygowanie dystorsji, więc wyniki winietowania w plikach JPEG są, w granicach błędów pomiarowych, takie same jak na RAW-ach. Zajmiemy się więc tutaj tylko jednym rodzajem plików.

W przypadku matrycy APS-C/DX problemy w tej kategorii są w zasadzie nieistniejące. Na 24 mm i f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi tylko 17% (−0.54 EV) i zmniejsza się do niezauważalnej wartości 11% (−0.33 EV), po przymknięciu przysłony do f/4.0.

W środku zakresu ogniskowych wyniki są jeszcze odrobinę lepsze: na f/2.8 winietowanie wynosi 16% (−0.51 EV), a na f/4.0 już tylko 9% (−0.29 EV).

Bardzo podobne rezultaty notujemy na ogniskowej 70 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym omawiana wada sięga 17% (−0.53 EV), a na f/4.0 spada do 9% (−0.28 EV).

Prawdziwym testem dla testowanego Nikkora będzie dopiero zachowanie na pełnej klatce. Odpowiednie miniaturki są zaprezentowane poniżej.

Z7, FF, JPEG, 24 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 24 mm, f/4.0
Z7, FF, JPEG, 45 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 45 mm, f/4.0
Z7, FF, JPEG, 70 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 70 mm, f/4.0

Trudna kombinacja najszerszego dostępnego kąta widzenia i światła f/2.8 powoduje, że w rogach kadru umknie nam 59% światła (−2.58 EV). To wysoka wartość, tym bardziej jeśli zaczniemy ją porównywać do obiektywów lustrzankowych, u których problemy z telecentycznością są mniejsze. Przykładowo, Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8E ED VR pokazywał tutaj rezultat na poziomie 46%.

Przymykanie przysłony pomaga w walce z winietowaniem, ale jego spadek nie następuje tak szybko, jak byśmy sobie życzyli. Na f/4.0 omawiana wada sięga 46% (−1.77 EV), na f/5.6 wynosi 41% (−1.53 EV), na f/8.0 dochodzi do 38% (−1.38 EV), by na f/11 wciąż być zauważalną i sięgać 34% (−1.19 EV). Winietowanie jesteśmy w stanie dojrzeć nawet dla f/16, gdzie wynosi ono 30% (−1.01 EV).

Sytuacja w środku zakresu ogniskowych jest lepsza, ale to wcale nie oznacza, że winietowania tam nie dojrzymy. Wręcz przeciwnie, bo na f/2.8 sięga ono wysokiej wartości 52% (−2.14 EV), na f/4.0 dochodzi do 37% (−1.32 EV), a na f/5.6 do 27% (−0.91 EV). Zastosowanie otworu względnego f/8.0 powoduje, że wada ta zmniejsza się do 22% (−0.61 EV), by na f/11 spaść do 19% (−0.61 EV). Dalszy, minimalny spadek winietowania dojrzymy na f/16, gdzie uzyskany przez nas wynik to 20% (−0.63 EV).

Sytuacja na ogniskowej 70 mm jest bardzo podobna do tego, co widzieliśmy na 45 mm. Na f/2.8 winietowanie sięga dużego poziomu 54% (−2.27 EV), by spaść do wartości 38% (−1.37 EV) po przymknięciu przysłony do f/4.0. Na f/5.6, f/8.0 i f/11 uzyskane przez nas wyniki to odpowiednio: 25% (−0.84 EV), 19% (−0.60 EV) i 16% (−0.51 EV).

Nikon Z7, 24 mm, JPEG, f/2.8

Nikon Z7, 45 mm, JPEG, f/2.8

Nikon Z7, 70 mm, JPEG, f/2.8