Wygląd Z5 II tylko w niewielkim stopniu zmienił się względem poprzednika. Wizualnie, różnią się one jedynie mało istotnymi detalami, z wyjątkiem przycisku funkcji Picture Control, który pojawił się na górnej ściance „dwójki”. Jeśli chodzi o wymiary, projektanci zachowali tę samą wysokość i szerokość, a zwiększyli głębokość, choć o zaledwie 2.5 mm. Wzrosła także masa, ale tylko o 30 gramów.

----- R E K L A M A -----

Możemy śmiało pochwalić jakość wykonania Nikona Z5 II, bowiem zastosowano w nim magnezowy korpus oraz uszczelnienia. Rękojeść jest całkiem obszerna i dobrze wyprofilowana, a pokrywająca ją gumowa okleina zapewnia bardzo dobrą przyczepność. Do aparatu można podpiąć opcjonalny uchwyt pionowy, oznaczony symbolem MB-N14.

Zasilanie i gniazda

Nikon Z5 II zasilany jest akumulatorem EN-EL15c o pojemności 2280 mAh, zachowano także kompatybilność z EN-EL15a/b i EN-EL15. Na ładowanie przez port USB-C pozwalają tylko ogniwa EN-EL15c/b, a jeśli dodatkowo potrzebujemy uzupełniać energię w trakcie pracy, należy użyć akumulatora typu "c". Istnieje również opcja zasilania aparatu za pomocą dodatkowego zasilacza sieciowego EH-7P lub EH-8P (przez adapter UC-E25). W menu aparatu odnajdziemy opcję pozwalającą na wyświetlenie w procentach dokładnego poziomu naładowania akumulatora, liczbę zdjęć wykonanych od ostatniego ładowania, oraz poziom zużycia akumulatora. W pełni naładowane ogniwo powinno wystarczyć do wykonania 330 zdjęć przy wykorzystaniu wizjera i 350 dla głównego LCD, a włączenie trybu oszczędzania energii da nam dodatkowe 50 klatek. Średni wynik przy kilkudniowym fotografowaniu i mieszanym użyciu celownika i ekranu wyniósł ok. 350 zdjęć (bez nagrywania filmów).

W Nikonie Z5 II zastosowano podwójne gniazdo kart pamięci SD (UHS-II), znajdujące się na prawej ściance i zamykane klapką. Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na dwa nośniki obejmują:

• zapis na kartę podstawową (slot 1) i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą (slot 2) w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów na pomocniczej,
• zapis JPEG-ów w wybranej jakości na karcie podstawowej i JPEG-ów (lub HEIF-ów) w rozmiarze L, M lub S i jakości „basic” na pomocniczej.

Wszystkie złącza komunikacyjne zostały umieszczone na lewej ściance korpusu pod dwiema gumowymi zaślepkami. Zestaw obejmuje:

• wejście mikrofonowe (mini jack 3.5 mm) lub złącze wężyka spustowego MC-DC3,
• złącze USB-C,
• wyjście słuchawkowe (mini jack 3.5 mm),
• wyjście HDMI (złącze mikro HDMI typu D).

Przyciski

Układ przycisków i pokręteł w Z5 II uległ niewielkim zmianom w porównaniu do Z5. Jego opis rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Z prawej strony gorącej stopki widzimy koło trybów aparatu, wyposażone w standardowe pozycje PASM, trzy tryby użytkownika (U1, U2, U3), oraz tryb AUTO. Obok niego mamy przycisk funkcji Picture Control oraz tylne pokrętło nastawcze. Wyżej, wokół spustu migawki (zintegrowanego z włącznikiem) umieszczono trzy guziki: nagrywania wideo, regulacji ISO oraz kompensacji ekspozycji. Z lewej strony obudowy wizjera mamy jeszcze guzik zmiany trybu wyświetlania obrazu (ekran / celownik), a z prawej pokrętło służące do regulacji dioptrażu.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W lewym górnym rogu mamy guziki trybu pracy migawki (lub blokowania zdjęć przed skasowaniem) oraz kasowania zdjęć i filmów w trybie przeglądania. Z prawej strony wizjera znajduje się przycisk DISP (zmiana trybu wyświetlania informacji na ekranie i wizjerze), umieszczony pośrodku przełącznika trybu fotografowania i filmowania. Obok widać także guzik AF-ON. Poniżej mamy kolejne elementy: dżojstik AF, przycisk menu podręcznego 𝑖 oraz wybierak nawigacyjny z guzikiem OK pośrodku. Idąc dalej w dół widzimy kolejne cztery przyciski: powiększania i zmniejszania widoku live view i wykonanych zdjęć, MENU oraz wejścia do trybu przeglądania.

Przyjrzyjmy się teraz przedniej ściance.

Patrząc na przód aparatu zobaczymy dwa programowalne guziki Fn1 i Fn2, blokadę bagnetu oraz przednie kółko sterujące.

Nikon Z5 II posiada całkiem szerokie opcje programowania przycisków. Odnajdziemy je w menu ustawień własnych w sekcji f. Poza typowo funkcyjnymi przyciskami Fn, zaprogramować można kilka innych guzików, również osobno w trybie filmowania (sekcja g). Poniższy film pokazuje możliwości testowanego aparatu w tym zakresie.

Menu

Menu w Z5 II wygląda tak samo jak w Z8 i Z9, a zatem zostało nieco przearanżowane względem starszych aparatów Nikona. Do dyspozycji mamy siedem zakładek menu: fotografowania, filmowania, ustawień osobistych, odtwarzania, ustawień aparatu, sieci i „Moje menu”, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poszczególnym zakładkom.

Menu fotografowania:

Menu nagrywania video:

Ustawienia osobiste:

Menu odtwarzania:

Ustawienia aparatu:

Menu sieci:

Ostatnią zakładką jest Moje menu, które umożliwia skomponowanie własnej zakładki poprzez wybór opcji (maksymalnie 20) z całego menu, według własnego uznania i przydatności.

Wyświetlacz

W Z5 II, tak samo jak np. w Zf i Z6 II, zastosowano 3.2-calowy wyświetlacz TFT LCD, o rozdzielczości wynoszącej 2.1 miliona punktów. Zapewnia on dobry kąt widzenia w zakresie około 170 stopni. W menu ustawień znajdziemy opcje związane z jasnością obrazu, którą możemy regulować w 15-stopniowej skali (nastawy od -5 do +5, a także Lo1, Lo2, Hi1 i Hi2). Dodatkowo możemy dostosować kolorystykę obrazu, korzystając z podobnego narzędzia jak w przypadku regulacji balansu bieli. Do samej jakości obrazu wyświetlanego na ekranie LCD nie mamy zastrzeżeń. Jest on wyraźny, odpowiednio jasny i zapewnia wygodną pracę w większości sytuacji. Nie najlepsza jest natomiast warstwa antyrefleksyjna, bowiem przy fotografowaniu w ostrym świetle słonecznym stosunkowo łatwo zobaczyć na wyświetlaczu odbicia otoczenia. Warto wówczas maksymalnie rozjaśnić ekran.

LCD zamontowano na obrotowym przegubie, pozwalającym na ustawienie go w szerokim zakresie kątów. To rozwiązanie ucieszy zwłaszcza filmowców.

Pomiędzy kolejnymi widokami w trybie live view przechodzimy przyciskiem DISP. Do dyspozycji mamy następujące podglądy (w każdym z nich, u dołu ekranu wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, czułości, trybie pomiaru światła i liczbie zdjęć możliwych do wykonania):

• dodatkowe informacje,
• aktualny kadr bez dodatkowych informacji,
• histogram,
• elektroniczna poziomica,
• panel informacyjny.

Dodatkowo w menu znajdziemy opcje pozwalające wyświetlić linie siatki kadrowania (3×3) oraz podkreślenie ostrych krawędzi (focus-peaking).

Wciskając przycisk 𝑖 (także dotykowy na ekranie) otwiera nam się menu podręczne. Jego zawartość jest w pełni programowalna, domyślnie jednak pozwala nam na ustawianie takich parametrów jak format, jakość i wielkość zdjęcia, tryb AF i pola AF, balans bieli itd.

Podobnie jak np. w Z8, znajdziemy funkcję „zoom na podzielonym ekranie”. Po jej aktywacji ekran dzielony jest pionowo na dwie części, a w każdej z nich wyświetlany jest fragment kadru po lewej i prawej stronie. Za pomocą przycisków z symbolem lupy, widok możemy przybliżać i oddalać, a wybierakiem funkcyjnym przesuwać aktualny fragment obrazu. W danym momencie operujemy tylko lewym lub prawym widokiem, a przejście od jednego do drugiego dokonujemy za pomocą przycisku OK. Funkcja ta może być przydatna podczas precyzyjnego ustawiania położenia aparatu względem fotografowanego obiektu, czy dokładnego ustawiania ostrości z zachowaniem pożądanej głębi (np. przy wykorzystaniu obiektywów typu tilt-shift).

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Pomiędzy kolejnymi ekranami wyświetlania przechodzimy za pomocą górnego lub dolnego przycisku kierunkowego wybieraka. Wśród informacji, do których mamy dostęp, są między innymi histogramy, skrócony EXIF zdjęcia, najważniejsze parametry ekspozycji lub informacje o przepaleniach obrazu. Ilość tych informacji możemy regulować w menu odtwarzania. Warto jednak pamiętać, że domyślnie aktywny jest tylko jeden ekran informacyjny.

Tradycyjnie, zdjęcia możemy powiększać lub przeglądać z poziomu miniaturek (4, 9 lub 72 zdjęcia).

Ekran w Z5 II wyposażono w funkcję dotykowej obsługi o szerokiej funkcjonalności. W menu głównym oraz podręcznym możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także wskazać punkt ostrości, a także ustawić ją w wybranym miejscu i automatyczne wyzwolić migawkę. Dotykowo możemy również regulować parametry ekspozycji.

Podczas kadrowania przez wizjer możemy korzystać z ekranu jak z płytki dotykowej do wyboru punktów AF, co stanowi nowość w systemie Nikon Z.

Filmy

Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.

Wizjer

Wizjer w Z5 II to, tak samo jak w Z6 II, układ OLED wysokiej rozdzielczości (3.69 miliona punktów) i bardzo wysokim powiększeniu wynoszącym 0.8x. Celownik zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru, a jego punkt oczny znajduje się w odległości 21 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +2.

Jasność można regulować ręcznie (w 13-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP z wyjątkiem ustawienia „panel informacyjny”, widoki są takie same, jak na wyświetlaczu. Dodatkowo, możliwe jest włączenie linii pomocniczych.

Bezpośrednio nad okularem wizjera umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który po przyłożeniu oka do celownika może wygasić ekran LCD (w zależności od ustawienia w menu). Warto zaznaczyć, że przy korzystaniu z wizjera aktywna jest funkcja przybliżenia części kadru, a także focus-peaking, co znacznie usprawnia ręczne ostrzenie. W tej ostatniej mamy do wyboru trzy stopnie intensywności podświetlenia ostrych krawędzie i cztery kolory (czerwony, żółty, niebieski, biały).

W statycznych sytuacjach celownik sprawdza się świetnie. Połączenie wysokiej rozdzielczości i dużego powiększenia pozwala na naprawdę wygodne kadrowanie. Jednak gdy przesuwamy szybko aparat, obraz nieco się rozmywa i traci na czytelności. Nie możemy zwiększyć częstotliwości odświeżania, która wynosi 60 kl/s. W gorszych warunkach oświetleniowych zauważamy trochę szumu, nie doskwiera natomiast smużenie.

Rejestrator obrazu Atomos Ninija Inferno wykorzystywany do nagrywania ekranu przy demonstracji menu udostępniła firma BEiKS, a współpracujący z nim dysk SSD Angelbird AtomX firma Foto-Technika. Obu firmom uprzejmie dziękujemy.