W Nikonie Z5 II, tak samo jak w innych zaawansowanych aparatach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Przykłady działania odszumiania w Z5 II przy poszczególnych ustawieniach można obejrzeć w poniższej tabelce. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Różnice między kolejnymi etapami tego procesu została całkiem sensownie dobrane. Niemniej, wyższe nastawy coraz mocniej pozbawiają obraz zarówno zakłóceń, jak i detali. Naszym zdaniem nie ma większego sensu decydować się na ustawienie wyższe niż „zmniejszone”. Zresztą, już przy nastawie „odszumianie wyłączone” widać, że redukcja zakłóceń ma miejsce.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z Z5 II wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem R6 Mark II i Panasonikiem S5 II. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Każdy z wybranych do powyższego zestawienia modeli został wyposażony w 24-megapikselowy sensor, a obrazy cechują się bardzo podobnym odwzorowaniem detali na niskich czułościach. W gruncie rzeczy, różnice pomiędzy poszczególnymi modelami sprowadzają się przeważnie do odmiennych wzorów mory, widocznych na prawych wycinkach. Najsilniejszy obserwujemy na zdjęciu z S5 II, co wynika z zupełnego braku filtra antyaliasingowego w tym modelu.

Jeśli chodzi o zachowanie na wyższych nastawach ISO, to jakość obrazu okazuje się porównywalna do wartości 3200-6400. Dopiero dla ISO 12800 uwidacznia się lekka przewaga Lumiksa. Jednocześnie, ta nastawa jest naszym zdaniem maksymalną użyteczną i to też raczej „awaryjnie”.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Przebieg poszczególnych składowych szumu ma charakter wykładniczy i nie widać niepokojących załamań.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla Z5 II, Canona R6 Mark II, Panasonika S5 II i Sony A7 IV.

Dla prawie całego zakresu czułości, najlepiej wypada Lumix S5 II, z kolei najwyższy szum notuje A7 IV, z mocniej upakowanym sensorem. Dla nastawy ISO 6400 przewaga Panasonika nad Z5 II to niecałe 1/2 EV. Nikon i Canon wypadają praktycznie tak samo. Z kolei A7 IV ustępuje Z5 II o ok. 2/3 EV.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon Z5 II zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 800–1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Bias wynosi ok. 1000, tak samo jak w innych bezlusterkowcach Nikon Z. Do ISO 6400 histogramy przypominają swoim kształtem rozkład Poissona, natomiast dla wyższych nastaw wypłaszczają się. To oznacza, że miejsce użytecznego sygnału zajmuje szum.

Same darki wyglądają naprawdę dobrze, nie widać oznak bandingu. Szum jest w dużej mierze jednorodny, choć przy wyższych nastawach ISO widać jaśniejszy obszar w prawym dolnym rogu kadru. Prawdopodobnie to ślad grzejącej się elektroniki aparatu.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800