Sony ZV-1 II - test aparatu
5. Jakość obrazu JPEG
- dla formatu 3:2
- L: 20M 5472×3648 pikseli,
- M: 10M 3888×2592 pikseli,
- S: 5.0M 2736×1824 pikseli,
- dla formatu 16:9
- L: 17M 5472×3080 pikseli,
- M: 7.5M 3648×2056 pikseli,
- S: 4.2M 2720×1528 pikseli,
- dla formatu 4:3
- L: 18M 4864×3648 pikseli,
- M: 10M 3648×2736 pikseli,
- S: 5.0M 2592×1944 pikseli,
- VGA 640×480 pikseli,
- dla formatu 1:1
- L: 13M 3648×3648 pikseli,
- M: 6.5M 2544×2544 pikseli,
- S: 3.7M 1920×1920 pikseli
- JPEG (EXIF, DPOF, DCF) w rozdzielczościach podanych powyżej,
- RAW (ARW2.3),
- RAW+JPEG.
Oprócz tego mamy również funkcję o nazwie „Efekt gładkiej skóry” o trzech stopniach intensywności. W ZV-1 II zabrakło natomiast jakichkolwiek cyfrowych filtrów efektowych, czy funkcji zdjęć panoramicznych.
Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wartości ISO 1600 i 3200.
ISO 1600 | |||
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
![]() |
|
ISO 3200 | |||
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
![]() |
Całkiem nieźle sprawdziło się ustawienie: „niskie”, bowiem poziom zakłóceń nieco się zmniejszył i nie miało to przesadnie negatywnego wpływu na detale. Trzeba jednak przyznać, że nawet przy wyłączonym odszumianiu szczegółowość obrazu nie jest imponująca.
Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości przy ISO 125.
Ostrość 0 |
![]() |
![]() |
Ostrość 4 |
![]() |
![]() |
Ostrość 9 |
![]() |
![]() |
Naszym zdaniem, dla zerowego wyostrzania obraz pozostaje nieco miękki, jednak stopień 4 wiąże się ze zbyt mocnym uwydatnieniem (nie wspominając już o maksymalnym). Optymalnie będzie zatem ustawić wyostrzanie w okolicach stopnia 2.
Balans bieli
Aparat ZV-1 II umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:
- auto (standardowy, nastrój, biały),
- światło dzienne,
- w cieniu,
- pochmurnie,
- żarówka,
- świetlówka: ciepła biała,
- świetlówka: zimna biała,
- świetlówka: dzienne biała,
- świetlówka: światło dzienne,
- lampa błyskowa,
- automatyka dla zdjęć podwodnych,
- temperatura koloru/filtr (2500-9900K),
- 3 niestandardowe (według wzorca).
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Auto | 5.78 | 112.3 |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 5.91 | 113.3 |
Pochmurny dzień | Auto | 6.58 | 99.5 |
Pochmurny dzień | Pochmurny dzień | 6.35 | 97.98 |
Cień | Auto | 11.5 | 118.6 |
Cień | Cień | 6.32 | 112 |
3000K | Auto (standardowy) | 23.5 | 142.2 |
3000K | Auto (nastrój) | 23.3 | 141.8 |
3000K | Auto (biały) | 23.3 | 141.7 |
3000K | Żarówka | 9.93 | 112.1 |
3000K | 3000K | 6.86 | 110.4 |
5400K | Auto | 6.22 | 114.4 |
5400K | 5400K | 7.17 | 116.5 |
Odwzorowanie kolorów w ZV-1 II stoi na przyzwoitym poziomie. Najlepsze wyniki zarejestrowaliśmy w świetle słonecznym, dość dobrze wypadały także próby w pochmurny dzień, czy w świetle LED-owym (5400K). Jednak w żadnym przypadku błędy dC nie spadły poniżej wartości 5, której nieprzekroczenie uznajemy za bardzo dobry poziom. W cieniu automatyka dała trochę chłodne zabarwienie, które zanikło po wybraniu odpowiedniego wzorca. W świetle żarowym mamy odwrotną sytuację, tj. widać ocieplenie tonacji (choć o dużo większej intensywności), na co wskazują bardzo wysokie błędy dC. Przy żarówkach najlepiej skorzystać z możliwości samodzielnego podania wartości temperatury barwowej.
Oprócz próby przy pochmurnym niebie, aparat zauważalnie przesyca barwy na zdjęciach. Biorąc pod uwagę wszystkie wyniki zgromadzone w powyższej tabeli, średnia odchyłka przekroczyła 18%.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.
Szum
Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:
Poszczególne składowe (poza niebieską) są bardzo do siebie zbliżone. Załamanie na powyższym przebiegu widać co prawda jedno, ale już powyżej ISO 125. To niewątpliwie świadczy o odszumianiu JPEG-ów. Same wartości szumu także nie należą do wysokich, o czym przekonamy się przy analizie RAW-ów w kolejnym rozdziale.
Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.
By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.
Na niskich nastawach ISO obraz z kompaktu Sony charakteryzuje się umiarkowanym stopniem odwzorowania detali. Prawdę mówiąc, Canon wypada tu w gruncie rzeczy tylko trochę lepiej. Dopiero zdjęcia z bezlusterkowca Fujifilm pokazują więcej detali. Jeśli chodzi o wyższe nastawy ISO, w ZV-1 II następuje największe pogorszenie jakości obrazu w obrębie naszego zestawienia i lepiej nie przekraczać nastawy ISO 1600. W tej kategorii, PowerShot V1 radzi sobie zauważalnie lepiej.