Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   54.85+/- 0.05 mm Prawy:  54.85+/- 0.05 mm	2 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	8.51+/- 0.05 raza	2 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	86.8+/- 1%	14 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum bardzo mała. Na brzegu trochę większa od średniej.	6.8 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Korygowany w sposób dobry. Obrazy gwiazd punktowe, tylko z niewielkim "iskrzeniem".	7.5 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 45% +\- 2%	5 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się dość szybko, bo w odległości 50-55% od centrum pola. Na brzegu trochę większa od średniej.	5.5 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 73% +\- 3% od centrum pola widzenia.	4 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Niewielkie, choć da się je zauważyć.	4.2 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Niezbyt płaska krzywa transmisji - zbyt dużo strat światła w niebieskiej części widma, przez co obraz wpada w lekką żółć.	3.8 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Wzorowa.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Małe. Okrągła źrenica na ciemnym tle.	4.5 / 5.0 pkt
Obudowa	Bardzo solidna. Rozmiary umiarkowane jak na klasę 56 mm. Leży bardzo dobrze w ręku i przy oku. Muszle okularowe gumowane, regulowane płynnie. Bardzo dobra i przylegająca do ręki guma na obiciu - dzięki temu trzyma się lornetkę pewnie. Minimalnie odchodzi przy obiektywach.	7.9 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Spora i wygodna śruba centralna. Płynność średnia, czasami pracuje zbyt skokowo. Pełen obrót zajmuje 700 stopni. Indywidualne ogniskowanie prawej osi odbywa się poprzez ruch śruby położonej w miejscu typowym dla łącznika statywowego. Jest tam średnio wygodna śruba, która pracuje dość ciężko. Nic nie rusza się na zewnątrz - ogniskowanie wewnętrzne.	4 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Brak. Opcjonalny łącznik statywowy.	2 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 57.2 do 75 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	2.75 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 53.7 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 50.3 stopnia (wg wzoru tangensowego).	6 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 6.31 +\- 0.03 stopnia i było w granicach błędów pomiarowych idealnie zgodne ze specyfikacją. Pole typowe jak na tą klasę sprzętu.	5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Czarne oraz idealnie matowe tubusy i denko. Trochę małych pyłków na pryzmatach.	4.2 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.0%, OP: 0.0% Ładne okrągłe źrenice bez śladów winietowania.	8 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Wysokiej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Zielono-żółte na obiektywach. Fioletowo-różowe na pryzmatach. Zielono-żółto-różowo-niebieskie na okularach. Intesywność mała.	5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	10 lat	4.5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	66.3%	125.9 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• bardzo solidna i świetnie leżąca w ręku obudowa,
• dobra transmisja,
• przyzwoicie korygowana aberracja chromatyczna,
• niewielki astygmatyzm,
• niewielkie pociemnienie obrazu na brzegu pola widzenia,
• idealnie okrągłe źrenice wyjściowe na ciemnym tle,
• wysokiej klasy pryzmaty,
• dobre powłoki,
• bardzo dobre wyczernienie lornetki wewnątrz tubusów.

• zbyt małe obiektywy,
• powiększenie większe niż deklarowane,
• obraz na brzegu pola widzenia powinien być ostrzejszy.

W zasadzie od samego początku byłem entuzjastycznie nastawiony do idei serii Conquest. Nie każdego stać na brak kompromisów i zakup najwyższej serii Victory. Stąd, pojawienie się na rynku lornetek markowego producenta w cenie 50-70% jego topowych modeli, było, moim zdaniem strzałem w dziesiątkę. Tym bardziej, że główne czynniki zmniejszające cenę serii Conquest to przeniesienie produkcji do Węgier oraz ograniczenie pola widzenia. Tak naprawdę nie ma chyba powodu, by tutaj obawiać się któregoś z tych czynników. Na Węgrzech, przy dobrej kontroli jakości, na pewno da się wyprodukować dobry instrument. Pole widzenia też nie jest problemem, szczególnie w klasie 8x56. W przypadku tych parametrów, seria Victory miała pole 7.3 stopnia będącym największym na rynku. Przechodząc do Conquesta 8x56 było więc co ograniczać i wynikowe pole 6.3 stopnia, wcale nie odstaje mocno od konkurentów. Przykładowo, Docter Nobilem ma pole 6.3 stopnia, Steiner Night Hunter XP 6.4 stopnia, a Swarovski SLC New 6.6 stopnia.

Tyle teoria, przejdźmy więc do praktyki. Zacznijmy może od wykresu transmisji, który zaprezentowany jest na poniższym rysunku.

Ogólny wynik jest dobry, ale mały niedosyt pozostaje. Od takiej firmy jak Zeiss można oczekiwać trochę więcej. Tym bardziej, że 8x56 to typowo nocne parametry, a tam wysoka transmisja jest bardzo ważna. A okolice 87% notowane w centrum zakresu widzialnego przez Zeissa wyposażonego w pryzmaty Abbe-Koeniga nie rzucają na kolana. Wystarczy tutaj przypomnieć wynik Doctera 8x58, który docierał do 95%. Co więcej, krzywa transmisji Conquesta nie jest zbyt płaska, co powoduje lekkie problemy z idealnym odwzorowaniem bieli.

Nasze wrażenia z zabawy Conquestem trudno opisać, bo to lornetka pełna kontrastów. Z jednej strony zachwyca jakością wykonania, ergonomią, dobrze dobranymi pryzmatami, które nie ścinają źrenic i nie powodują pociemnienia obrazu przy brzegu. Z drugiej strony, tak renomowany producent nie trzyma parametrów. Obiektywy nie mają nawet 55 mm, o 56 mm już nie wspominając. Powiększenie to raczej 8.5 raza niż 8 razy. Dodatkowo ograniczenie pola widzenia w porównaniu do serii Victory dawało nadzieję, że to pole będzie bardzo dobre nawet na brzegach. A takie nie jest, bo brakuje trochę ostrości i lepszej korekty komy oraz aberracji chromatycznej.

Ogólny wynik trochę powyżej 120 punktów nie jest zły. Niestety w obliczu ceny nie zachwyca. Za tą kwotę można mieć znacznie lepszego optycznie i wyraźnie tańszego Doctera Nobilem 8x56 lub 8x58 czy Steinera Night Huntera XP 8x56. Co więcej, sam Zeiss robi sobie skuteczną konkurencję, bo model Dialyt 8x56 jest także tańszy i lepszy od testowanego tutaj Conquesta.