Nikon Nikkor AF-S DX 17-55 mm f/2.8G IF-ED - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna
W przypadku Nikkora 17-55 mm aberracja sprawi nam najwięcej problemów na
najkrótszych ogniskowych i w okolicach maksymalnego otworu, bo tam jej
poziom jest na granicy wartości średnich i dużych. W pozostałych
kombinacjach ogniskowych i przysłon pomiary grupują się w okolicach 0.1%
- a więc wartości mało uciążliwej.
Warto jednak nadmienić jedną rzecz. Mierzone przez nas wartości aberracji chromatycznej miały tendencję wzrostową wraz ze zbliżaniem się do obiektu. To znaczy aberracja była największa na najmniejszej tablicy testowej, a najmniejsza dla największej. Gdy uważnie przejrzeliśmy zdjęcia przykładowe, to dla obiektów dalekich, poziom aberracji jest niezbyt uciążliwy nawet dla najtrudniejszej kombinacji maksymalnego otworu i najkrótszej ogniskowej.
Jak to wygląda na naszej najmniejszej tablicy testowej można zobaczyć na poniższych wycinkach.
 |
Poniższe zdjęcie pokazuje wycinek rogu kadru przy 17 mm i f/2.8 dla fotografowania obiektów znajdujących się dalej niż nasze tablice testowe. Jak widać kolorowe obwódki wokół kontrastowych krawędzi nie dają się aż tak mocno we znaki jak poprzednio.
 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.