No i f11 zaczyna miec sens, hehehe.

Za postaciami tło rozmywa, może niechby jeszcze wygenerował postacie "Character Generation", do tego "Sky and Clouds Generation", do tego "Views Generation", co razem dałoby "Photo Generation" i fotograf razem z aparatem czy to m43, czy APSC, czy FF, czy nawet MF nie byliby potrzebni.
Jestem za takim kierunkiem rozwoju, tylko o czym wtedy będą dyskusje na forum.

@staryman
To już się dzieje, smartfony co raz lepiej rozmywają tło i jeszcze możesz suwakiem regulować siłę rozmycia po zrobieniu zdjęcia. Wprawdzie działa do max 2m ale już nie długo... ;-)

AI to też nie nowość - były Nikkory AI, a nawet AIS.

Ciekawe porównanie Luminara i automatycznego rozmywania tła w PS

link

Czysto sprzętowo :
link
:-)

Kot z ciu większą GO:
link
dwuoczny :-)

Nic nie zastąpi jasnego szkła. Można się tym pobawić, ale to i tak wygląda jakoś sterylnie lub jak w C 85/1.2 DS - sztucznie.

Te sztuczne rozmycia wyglądają jedynie dobrze na ekranach smartfonów i najwyżej w oczach laika który nie ma szczególnie rozwinętego zmysłu estetycznego. To jest takie porównanie jak z filmami kręconymi w większości na greenscreenach a tymi w prawdziwej scenerii, sztuczność da się wyczuć.

Po pierwsze, nawet profesjonalne sesje robione drogim sprzętem przez wytrawnych fotografów są robione dla ludzi, którzy o fotografii mają mgliste pojęcie.

Po drugie, na zdjęcie z reguły patrzy się przez kilka sekund, dość by odnieść wrażenie, za mało by wyłapać techniczne niuanse.

Po trzecie, małą GO ostrości stosuje się po to, by wydobyć obiekt z tła, lub nieciekawe tło rozmyć a nie po to by te rozmyte tło podziwiać. W efekcie oglądający zdjęcie jeszcze bardziej skupia uwagę na centralnym obiekcie i nie zauważa jakości rozmycia.

Po czwarte technologia programowego bokehu idzie szybko do przodu, więc wkrótce będzie możliwe uzyskanie efektu jak dzięki porządnemu, jasnemu obiektywowi.

Tak na marginesie - GO to jakiś fetysz dla niektórych. Ostatnio się z tym zderzyłem oglądając zdjęcia z obozu moich dzieci. Robił je jakiś wynajęty fotograf (ma swoje studio) i na 300 wrzuconych zdjęć prawie wszystkie robione na jedno kopyto - jasnym obiektywem z długą ogniskową. Same portrety w wyciętym tłem. W efekcie nie wiem jak wyglądał ośrodek, miejscowość, plaża itd. Nie wspomnę o różowym filtrze na 80% zdjęć który chyba w założeniu miał ocieplać i stwarzać wrażenie "złotej godziny" a który musiałem ściągać z 2,5Mpx JPEGów, żeby dało się coś z tego wydrukować.

Jeśli oprogramowanie do tworzenia rozmycia budzi we mnie jakieś refleksje, to zdziwienie. Po pierwsze: oprogramowanie do dodawania rozmycia powstało dawno temu. Ja się spotkałem z nim w GIMP-ie. Nie było wówczas jeszcze chyba nawet dość dobrych komórczaków. To służyło do przekształcania obrazów "w ogóle". W owych czasach trzeba było samodzielnie oznaczyć obszar do rozmycia. Ale gdy to weszło, to nie operowano jeszcze tysiącami zdjęć z jednej wycieczki. To był czas, gdy jeszcze selekcjonowano zdjęcia. Złe wyrzucało się :-) Więc bez kłopotu operując na powiększeniu np 1:2 bo 1:1 to już przesada można było te dwa - trzy zdjęcia przygotować. W onych czasach część pstrykaczy jeszcze stosowała zasadę "najpierw wybierz tło". Zdjęcia bywały skomponowane :-) To powodowało, ze kwestia rozmycia nie była tak krytyczna. Kolejna sprawa: wielu pstrykaczy, takich jak ja miało jeszcze w pamięci tramę z czasów analogowego średniego formatu, że się nie zmieści w GO. Nie pamiętamy tego, że na LF to był to jeden z podstawowych problemów. Ja z LF się spotkałem na poważniej już jako posiadacz aparatu cyfrowego. Lecz zdążyłem się przekonać: to co w miniaturowych formatach jest obiektem pożądania w większych jest stale obecnym zjawiskiem i zdecydowanie przeszkadza, a nie pomaga.
Otóż: bida. Stosujemy ersatze. Zamiast statywów stabilizację, zamiast aparatu o właściwym do tematu formacie, telefon komórczany, bo tylko coś takiego posiadamy. To jest takie dziwne zjawisko, niby społeczeństwa się bogacą, ale okazuje się, że napychamy się fast-foodami, nie spotykamy się ze znajomymi, tylko gadamy przez komórczaki, ostatnio na jakiś platformach internetowych. Chciało by się mieć coś nazwijmy to szpanerskiego, trochę niezwykłą zabawkę. No i gdyby delikwent zmieniający co kilka miesięcy telefony odłożył tę kasę co wyciąga z niego abonament, to na ten przykład sprawiłby sobie chocby coś takiego:
link
Ale... zagościła tradycja dziadowania. Aby se strzelić taką focię:
link
trzeba poświęcić ciut kasy na lampy, trochę czasu na ustawianie tego, więcej na nauczanie się posługiwania tym. Nie!!! Zasada jest taka, że pobiorę aplikację, wykażę się przynależnością do klanu smartfonowców i deskorolkarzy i to mi wyjdzie samo. Ważniejsze od posiadania czegoś, od posiadania umiejętności jest podpięcie się do odpowiedniej subkultury owych deskorolkarzy. Że jest to w istocie subkultura dziadowania, jakoś nikt nie zauważa.

@baron13
Niech się uczą ci, co na tym chcą zarabiać. Reszta chce po prostu czerpać przyjemność i nie ma czasu/ochoty by rzucić wszystkie inne zainteresowania/aktywności celem skupienia się wyłącznie na fotografii. Dla ciebie to "dziadowanie" a ktoś może popatrzeć na twój samochód/ubranie/dom/ogródek przy domu/żonę/sposób spędzania wakacji itd i powiedzieć "łeee ale dziaduje"

@baron13, niestety masz rację, teraz króluje, jak ja to sobie na własne potrzeby nazywam, "zenonizm", jakością jest szybko i łatwo.