Rozdzielczość obrazu

W centrum obrazu (rysunek poniżej), dla szerokiego kąta jaki stanowi ekwiwalent 28 mm, przy przysłonie f/4.0 rozdzielczość wyniosi 1612 LW/PH i jest najlepszym rezultatem jaki uzyskuje to szkło. Dla ogniskowych poniżej 100 mm i przysłon z zakresu 2.8-5.6, obiektyw regularnie przekracza wartość 1500 LW/PH. Dla ekwiwalentu 200 mm najlepsza rozdzielczość osiągana jest dla przysłony 3.5 i wynosi 1493 LW/PH (dla przysłony 5.6 jest to odpowiednio 1481 LW/PH).

Na brzegu obrazu uzyskiwane rozdzielczości są odpowiednio niższe. Najlepiej sprawuje się ekwiwalent ogniskowej 50mm i dla przysłon f/4-5.6 notuje wyniki odpowiednio 1411 LW/PH oraz 1434 LW/PH. Dla ogniskowych poniżej 100 mm rozdzielczość na brzegach oscyluje w okolicach 1200 - 1300 LW/PH z maksimum dla f/4-5.6. Dla dłuższych wartości ogniskowych, najwyższe rozdzielczości przypadają na zakres f/5.6-8.

W tej konkurencji produkt Konica-Minolta sprawuje się bardzo dobrze. Można by oczekiwać mniejszej dysproporcji pomiędzy centrum a brzegiem pola widzenia, lecz wiele obiektywów przeznaczonych dla lustrzanek cyfrowych radzi sobie gorzej od tego szkła.

Zarówno w centrum jak i na brzegu wyraźnie widać tendencję osiągania najlepszej rozdzielczości dla najbardziej otwartej przysłony. Dlatego osoby lubiące zdjęcia z niewielką głębią ostrości, będą bardzo zadowolone z obiektywu.

Choć, żeby do końca nie było tak optymistycznie warto chyba wspomnieć, że obiektyw wiekowego Olympusa C-8080 potrafił sięgac rozdzielczością 1800 LW/PH.

Aberracja chromatyczna

Po konstrukcji obiektywu można by oczekiwać bardzo dobrej kompensacji aberracji chromatycznej. Niestety A200 z tą wadą optyczną radzi sobie co najwyżej dobrze.
Dla ogniskowych 28 mm i 50 mm aberracja kształtuje się na poziomie 0.1% dla całego zakresu przysłon. Dla ogniskowej 100 mm jest ona na poziomie 0.05%, który uznajemy za znikomy. Do tego momentu niwelowanie aberracji jest praktycznie takie samo dla różnych przysłon.
Dla najdłuższej ogniskowej i maksymalnie otwartej "dziury", aberracja osiąga maksimum - 0.105%, ale szybko spada, wraz z przymykaniem otworu. Dla f/8.0, zmierzona przez nas wartość aberracji wynosi już tylko 0.067%.

Dystorsja

W tej kategorii DiMage A200 zachowuje się jedynie przeciętnie. Dla odpowiednika ogniskowej 28 mm dystorsja jest wyraźna i przyjmuje wartość -4.02% (dystorsja beczkowa), ale przy takim szerokim kącie jest to wynik do przewidzenia. Jednak jego konkurenci, tacy jak OlympusC-8080 czy Kodak P880 wypadają tu znacznie lepiej.
Wydłużając ogniskową robi się coraz lepiej. Dla ekwiwalentu ogniskowej 50 mm dystorsja spada drastycznie do -0.21%, co w przypadku tego obiektywu stanowi minimum. Dla ekwiwalentu 100 mm dystorsja jest już na poziomie 0.95%. W trakcie dalszego wydłużania ogniskowej dystorsja się wciąż powiększa i przy 180 mm wynosi 1.19%.

Koma i astygmatyzm

Pod względem komy aparat ten zachowuje się w miarę dobrze. Dla szerokiego kąta koma jest dość wyraźna, ale sytuacja wyraźnie poprawia się wraz ze wzrostem ogniskowej. Biorąc pod uwagę tak duży zakres ogniskowych i dość dobre światło trzeba przyznać, że w tej kategorii A200 sposuje się dobrze.

Dla szerokiego kąta przeciętny astygmatyzm (różnica pomiędzy pionową i poziomą rozdzielczością MTF50) wynosi 3.3%. Przy brzegach kadru sytuacja staje się jednak znacznie gorsza. Dla lewego brzegu różnica pomiędzy rozdzielczością pionową i poziomą MTF50 jest na poziomie 40.8% podczas gdy w prawym plasuje się przeciętnie na poziomie 32.5%. W miarę zwiększania ogniskowej dysproporcja pomiędzy lewym i prawym brzegiem rośnie i dla 180 mm wynosi odpowiednio: 41.6% oraz 13.2%, podczas gdy w centrum astygmatyzm jest na poziomie 2%. Wyniki na poziomie 2-3% uzyskane w centrum kadru, gdzie mamy dużą pewność, iż odpowiada za nie właśnie astygmatyzm, bardzo dobrze świadczą o optyce A200. Tutaj możemy więc znów testowany model pochwalić.

Winietowanie

Winietowanie w K-M jest na niskim poziomie. Dla szerokiego kąta i przy przysłonie f/2.8 (odpowiednik 28 mm dla błony 35 mm), spadek jasności w rogach obrazu wynosi 1.35 wartości przysłony (33%), co jest wynikiem średnim. Dla maksymalnie przymkniętej przysłony (f/8.0) spadek ten wynosi 0.8 f-stop (24%).
Dla ogniskowej 50 mm sytuacja znacząco się poprawia. Przy otworze przysłony równym f/3.2 pociemnienie wynosi już tylko 0.4 f-stop (13.3%), a dla f/8.0 poprawia się nieznacznie, bo osiąga 0.36 f-stop (11.5%).

W miarę zwiększania ogniskowej sytuacja z winietowaniem nie poprawia się już znacząco. Dla ekwiwalentu ogniskowej 200 mm zmienia się od 0.59 f-stop dla f/3.5 (18.4%) do 0.16 f-stop dla f/8.0 (5.4%).

Odblaski

Warstwy antyodbiciowe na granicach ośrodków spisują się u A200 wyśmienicie. Nie udało się nam uchwycić żadnego bliku, duszka czy flary na zdjęciach przy wszelkich kombinacjach ogniskowych i przysłon!

Makro

W trybie makro DiMage A200 spisuje się bardzo dobrze. Przy automatycznym ustawieniu ostrości możemy zbliżyć się do obiektu na ok. 5 cm i wykonać naprawdę dobre zdjęcie ze sporą głębią ostrości (patrz poniżej).

Autofokus

Autofokus w tym aparacie działa szybko i dosyć cicho. Z celnością jest wręcz wyśmienicie! Na 114 prób pomylił się zaledwie raz. Pod tym względem pobił wszystkie dotąd testowane aparaty. Chylimy czoła.