Poniższe zdjęcie przedstawia testowany obiektyw stojący pomiędzy Canonem EF 1.8/85 a Sigmą 1.4/30.

Tamron SP AF 60 mm f/2.0 Di II LD (IF) Macro 1:1 zaczyna się metalowym bagnetem, wewnątrz którego znajdziemy nieruchomą soczewkę o średnicy 27 mm. Za bagnetem mamy korpus obiektywu obity czarnym i gładkim tworzywem sztucznym. Znajdziemy na nim czerwony znacznik pomocny przy montowaniu obiektywu do korpusu, napis z parametrami obiektywu, a ponad nim skalę odległości umieszczoną za szybką i wyrażoną w metrach oraz stopach, ale niestety bez żadnych znaczników głębi ostrości. Jest za to skala odwzorowania ze znacznikami od 1:1 do 1:10. Po lewej stronie mamy przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF), a z tyłu numer seryjny obiektywu oraz informacja, że został on wyprodukowany w Japonii.

Gładka część obudowy kończy się złotym paskiem, na którym naniesiono pełną nazwę obiektywu i jego parametry. Większą objętość pozostałej części obudowy zajmuje szeroki na 3 cm pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Ma on grube i wygodne gumowane karbowanie, które ma ułatwiać pracę. Niestety pierścień nie pracuje idealnie. Często zdarza się sytuacja, w której minimalny ruch pierścieniem nie powoduje żadnego ruchu skali ostrości – takie luzy są denerwujące przy próbach precyzyjnej pracy. Przebieg pełnej skali odległości wymaga obrotu pierścienia o kąt 250 stopni. Niestety producent nie zdecydował się na zastosowanie, często obecnego w obiektywach makro, ogranicznika zakresu pracy autofokusa.

Zaraz za pierścieniem do manualnego ustawiania ostrości znajdziemy bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Z przodu obiektywu mamy nieruchomą soczewkę o średnicy 4 cm, która jest otoczona nierotującym gwintem filtrów o średnicy 55 mm.

Ponieważ przednia i tylna soczewka są nieruchome, ustawianie ostrości odbywa się przez ruch elementów optycznych wewnątrz konstrukcji. Ma to oczywiste zalety w postaci stałych rozmiarów obiektywu oraz jego szczelności. Trzeba jednak pamiętać, że wiąże się to z także ze zmianą ogniskowej. Pracując więc w okolicach skali odwzorowania 1:1 obiektyw ma światło w okolicach f/4.0, a ogniskową krótszą od deklarowanych 60 mm. Producent podaje przy tym, że obiektyw ustawia ostrość już od 23 cm. Warto jednak pamiętać, że wartość ta dotyczy odległości od płaszczyzny głównej obiektywu. W rzeczywistych zastosowaniach ważniejsza jest odległość od przedniej soczewki, która przy pracy w skali 1:1 wynosi około 10 cm.

Tamron 2/60 jest stosunkowo skomplikowaną konstrukcją. Zawiera 14 soczewek ustawionych w 10 grupach, przy czym dwa elementy wykonano z niskodyspersyjnego szkła LD. Dla porównania, Canon EF-S 2.8/60 nie zawiera żadnego szkła specjalnego rodzaju, a pełnoklatkowy Nikkor 2.8/60 ma tylko jedną soczewkę ED, ale za to dwie soczewki asferyczne. Wewnątrz Tamrona znajdziemy jeszcze przysłonę o siedmiu listkach, którą możemy domknąć do f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz osłonę przeciwsłoneczną.