Przetwarzanie danych osobowych

Nasza witryna korzysta z plików cookies

Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.

Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.

Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.

Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.

Optyczne.pl

Test aparatu

Olympus E-PM2 - test aparatu

19 kwietnia 2013
Maciej Latałło Komentarze: 15

4. Rozdzielczość

W Olympusie E-PM2 zastosowano matrycę Live-MOS o wymiarach 17.3×13 mm i całkowitej liczbie pikseli wynoszącej 17.2 miliona. Efektywna rozdzielczość wynosi 16.9 MPix, co pozwala na zapis zdjęć o rozmiarze 4608×3456 pikseli. Tradycyjnie pliki RAW w aparatach Olympus zapisywane są z rozszerzenie ORF.

Tak samo jak w innych PEN-ach, w E-PM2 odnajdziemy funkcję Anti-shock, która przypomina wstępne podnoszenie lustra stosowane w lustrzankach. Funkcja ta działa w taki sposób, że przed właściwą ekspozycją opuszczana jest mechaniczna migawka i dopiero po ustalonym czasie wykonywana jest właściwa ekspozycja. Umożliwia to wyeliminowanie wszelkich drgań mechanicznych wewnętrznych elementów układu.


Rozdzielczość układu jako całości


----- R E K L A M A -----

Korzystając z obiektywu Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku E-PM2 odpowiada ustawieniu −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Olympus E-PM2 - Rozdzielczość

Maksymalne wyniki E-PM2 są nawet wyższe niż te z E-PL5 oraz OM-D E-M5. Warto jednak przypomnieć, że w przypadku OM-D korzystaliśmy w tej części testu z obiektywu M.Zuiko Digital 17 mm f/2.8, który charakteryzował się dość wyraźnym astygmatyzmem, przez co wyniki mogły być trochę zaniżone. Obserwowana różnica jest również z dużą dozą prawdopodobieństwa spowodowana różnym stopieniem wyostrzania JPEG-ów. Olympus przyzwyczaił nas, że JPEG-i z jego bezlusterkowców są mocno wyostrzane nawet przy minimalnym poziomie tego parametru. Spójrzmy na poniższy wykres.

Olympus E-PM2 - Rozdzielczość

Wykres przedstawia przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz przebieg funkcji MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Na górnym wykresie widać charakterystyczne lokalne maksimum w profilu na granicy czerni i bieli. Na dolnym natomiast można zauważyć, że funkcja MTF przyjmuje wartości większe od 1.0. To jednoznacznie świadczy o zastosowanym wyostrzaniu. Co więcej, porównując wykresy do analogicznych przebiegów pokazanych w testach E-PL5 i OM-D można odnieść wrażenie, że wyostrzanie w E-PM2 jest bardziej intensywne niż we wspomnianych bezlusterkowcach.


Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywem M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Olympus E-PM2 - Rozdzielczość

Maksymalne rezultaty, jakie udało nam się uzyskać, są nawet nieco wyższe niż w E-PL5. Widać również, że E-PM2 dość wyraźnie góruje nad Panasonikiem G5. Jak zauważyliśmy w testach OM-D E-M5 oraz E-PL5, odpowiedź w częstotliwości Nyquista była wysoka, co wskazywało na użycie osłabionego filtra AA. Czy w E-PM2 jest podobnie? Spójrzmy na wykres.

Olympus E-PM2 - Rozdzielczość

Powyższe wykresy przedstawiają wygenerowany w programie Imatest przebieg profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF dla składowej poziomej i pionowej z pomiarów wykonanych na surowym pliku. Podobnie jak w E-PL5 i OM-D, wartości poszczególnych składowych są porównywalne. Dodatkowo, odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista dla obu składowych wynoszą 25% i 22%. Przebiegi jasności są płynne i nie obserwujemy typowych objawów wyostrzania w postaci lokalnych ekstremów. Choć odpowiedź w częstotliwości Nyquista jest dość wyraźna, to jednak jej poziom jest porównywalny z tym, jaki obserwowaliśmy dla E-PL5 i OM-D. Nie wzbudza zatem naszych podejrzeń i bardziej wskazuje na (dość mocno) osłabiony filtr AA, niż na jakieś dodatkowe procesy wyostrzające.