Panasonic G X VARIO 35-100 mm f/2.8 P.O.I.S. - test obiektywu
8. Winietowanie
Nasze obawy okazały się przesadzone, co można ocenić spoglądając na poniższe zdjęcia.
Na najkrótszej ogniskowej i maksymalnym otworze względnym winietowanie sięga 39% (−1.44 EV) więc jest na granicy poziomu umiarkowanego i dużego. Wada ta zmniejsza się do wartości 24% (−0.80 EV) dla przysłony f/4.0 oraz do 19% (−0.59 EV) dla przysłony f/5.6. Zastosowanie otworu względnego f/8.0 sprowadza winietowanie do poziomu 12% (−0.36 EV).
W środku zakresu jest odrobinę lepiej. Na maksymalnym otworze względnym musimy liczyć się ze spadkiem jasności w rogach kadru sięgającym 38% (−1.38 EV). Przymknięcie obiektywu o 1 EV powoduje zmniejszenie tej wady do 21% (−0.67 EV). Problem marginalizuje się dla przysłon f/5.6 i f/8.0, gdzie winietowanie wynosi już tylko 13% (−0.41 EV) i 6% (−0.19 EV).
Najwięcej problemów z winietowaniem będziemy mieli na ogniskowej 100 mm, gdzie, w przypadku zastosowania maksymalnego otworu względnego, ucieknie nam aż 42% (−1.55 EV) światła w rogach. Znacząca poprawa następuje już dla przysłony f/4.0, gdzie winietowanie sięga 24% (−0.79 EV). Wada ta robi się mała dla przysłony f/5.6, gdzie jej wartość określiliśmy na 17% (−0.53 EV). Problem znika praktycznie całkowicie po przymknięciu obiektywu do f/8.0, gdzie formalna wartość winietowania sięga 10% (−0.30 EV).
Ze względu na lekkie przycinanie obrazu po skorygowaniu dystorsji, przy pracy na plikach RAW wywoływanych oprogramowaniem neutralnym, musimy się liczyć ze zwiększeniem winietowania o kolejne 2-3%.
 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.